kloc

Podobna pisownia: kloć • kłoć • kłöc • kłȫc

kloc (język polski)

kloc (1.6)

wymowa:

IPA: [klɔʦ̑], AS: [kloc] ​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kloc	kloce
dopełniacz	kloca	kloców
celownik	klocowi	klocom
biernik	kloc	kloce
narzędnik	klocem	klocami
miejscownik	klocu	klocach
wołacz	klocu	kloce

(1.1) gruby pniak

(1.2) pot. ktoś gruby lub pokraczny

(1.3) pot. coś grubego lub nieforemnego

(1.4) pot. gruba noga

(1.5) reg. zapustowy zwyczaj obnoszenia po wsi kawałka drewna zawiniętego jak dziecko^[1]

(1.6) odmiana szachów rozgrywana na dwóch planszach przez cztery osoby; zob. też kloc w Wikipedii

odmiana:

(1.1-6)

 

przykłady:

(1.1) Wieczorem, po siekierezadzie na zrębie i po siekierezadzie w szopie, gdzie porąbałem resztę kloców, stałem przy piecu w izdebce Babci Oleńki i przetapiałem na patelni smalec ten, co go wczoraj zakupiłem w sklepie^[2].

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) bal, bierwiono

antonimy:

(1.1) drewienko

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. klocownik m, klocek

przym. klocowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.6) bughouse
• esperanto: (1.1) ŝtipo
• niemiecki: (1.1) Klotz m
• rosyjski: (1.1) колода ż, пень m; (1.6) шведские шахматы
• tetum: ai-knotak
• ukraiński: (1.1) коло́да ż
• wilamowski: (1.1) kłöc n

źródła:

1. Ostatki w: Anna Piotrowicz, Słownictwo i frazeologia życia towarzyskiego w polskiej leksykografii XX wieku, Wydawnictwo Naukowe UAM, Poznań 2004, ISBN 83-232-1378-X, s. 272.
2. Edward Stachura: Siekierezada albo zima leśnych ludzi