głownia

głownia (język polski)

głownia (1.1)

głownia (1.2)

głownia (1.3)

kukurydza zaatakowana przez głownię (1.4)

wymowa:

IPA: [ˈɡwɔvʲɲa], AS: [gu̯ovʹńa], zjawiska fonetyczne: zmięk.• -ni… ​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	głownia	głownie
dopełniacz	głowni	głowni
celownik	głowni	głowniom
biernik	głownię	głownie
narzędnik	głownią	głowniami
miejscownik	głowni	głowniach
wołacz	głownio	głownie

(1.1) książk. palące się lub tlące się polano

(1.2) wojsk. główna część broni siecznej przeznaczona do cięcia lub kłucia; zob. też głownia w Wikipedii

(1.3) wojsk. rękojeść broni ręcznej, zwłaszcza siecznej

(1.4) biol. grzyb pasożytniczy wywołujący choroby zbóż; zob. też głownia (grzyb) w Wikipedii

odmiana:

 

przykłady:

(1.1) Potem szelest suchych liści ustał, szept umilkł i jak raz w tej samej chwili głownia w piecowisku strzeliła obfitem światłem (…)^[1]

(1.1) Słabo tlało jego ognisko; głownia spora dymiła jeszcze nieco: zaledwo zbliżył się homen, głownia stanęła na nogach, wyciągnęła dwa ramiona, a zarzewie zajaśniało dwoma błyszczącymi oczyma i razem z innymi śpiewać zaczęło^[2].

(1.3) Biodra otaczał mu pas krepowy, od którego bogata szabla zwieszała się na jedwabnych rapciach; ale i szabla, i ubiór gasły przy bogactwie tureckiego gindżału, zatkniętego za pas, którego głownia tak była nasadzona kamieniami, że aż skry sypały się od niej.^[3]

składnia:

kolokacje:

(1.1) płomień głowni

synonimy:

(1.1) żagiew, bierwiono, polano

(1.2) głównia, klinga, brzeszczot, pot. ostrze

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. głowa ż, głowienka

przysł. głównie

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.2) blade
• czeski: (1.2) čepel
• niemiecki: (1.2) Klinge
• włoski: (1.1) tizzo m, tizzone m

źródła:

1. E. Orzeszkowa, Cień
2. L. Siemieński, Podania i legendy polskie, ruskie i litewskie
3. H. Sienkiewicz, Ogniem i mieczem