- wymowa:
- IPA: [ˈɡwɔvʲɲa], AS: [gu̯ovʹńa], zjawiska fonetyczne: zmięk.• -ni… ?/i
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
Więcej informacji przypadek, liczba pojedyncza ...
Zamknij
- (1.1) książk. palące się lub tlące się polano
- (1.2) wojsk. główna część broni siecznej przeznaczona do cięcia lub kłucia; zob. też głownia w Wikipedii
- (1.3) wojsk. rękojeść broni ręcznej, zwłaszcza siecznej
- (1.4) biol. grzyb pasożytniczy wywołujący choroby zbóż; zob. też głownia (grzyb) w Wikipedii
- odmiana:
- przykłady:
- (1.1) Potem szelest suchych liści ustał, szept umilkł i jak raz w tej samej chwili głownia w piecowisku strzeliła obfitem światłem (…)[1]
- (1.1) Słabo tlało jego ognisko; głownia spora dymiła jeszcze nieco: zaledwo zbliżył się homen, głownia stanęła na nogach, wyciągnęła dwa ramiona, a zarzewie zajaśniało dwoma błyszczącymi oczyma i razem z innymi śpiewać zaczęło[2].
- (1.3) Biodra otaczał mu pas krepowy, od którego bogata szabla zwieszała się na jedwabnych rapciach; ale i szabla, i ubiór gasły przy bogactwie tureckiego gindżału, zatkniętego za pas, którego głownia tak była nasadzona kamieniami, że aż skry sypały się od niej.[3]
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) płomień głowni
- synonimy:
- (1.1) żagiew, bierwiono, polano
- (1.2) głównia, klinga, brzeszczot, pot. ostrze
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. głowa ż, głowienka
- przysł. głównie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.2) blade
- czeski: (1.2) čepel
- niemiecki: (1.2) Klinge
- nowogrecki: (1.1) δαυλός m, δαυλί n
- włoski: (1.1) tizzo m, tizzone m
- źródła: