czwórka

czwórka (język polski)

czwórka (1.1)

tramwaj czwórka (1.3)

czwórka (1.4) muzyków

kajuta czwórka (1.5)

czwórka (1.6) bez sternika

czwórka (1.7)

wymowa:

IPA: [ˈʧ̑furka], AS: [čfurka], zjawiska fonetyczne: post. utr. dźw. ​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	czwórka	czwórki
dopełniacz	czwórki	czwórek
celownik	czwórce	czwórkom
biernik	czwórkę	czwórki
narzędnik	czwórką	czwórkami
miejscownik	czwórce	czwórkach
wołacz	czwórko	czwórki

(1.1) nazwa cyfry 4

(1.2) ocena w szkole oznaczona cyfrą 4

(1.3) czwarta rzecz lub osoba spośród wielu ponumerowanych (np. tramwaj, bila, zawodnik na boisku, pokój w hotelu)

(1.4) grupa czterech osób, zbiór czterech rzeczy lub pojęć abstrakcyjnych

(1.5) rzecz, która może pomieścić cztery osoby (np. pokój, kabina, pojazd, łódź)

(1.6) sport. wiośl. czteroosobowa osada wioślarska

(1.7) zaprzęg składający się z czterech koni^[1]

(1.8) środ. żegl. siła wiatru cztery w skali Beauforta

odmiana:

(1.1-8)

 

przykłady:

(1.1) Na pewno trafisz – nad wejściem do mojego domu wymalowana jest duża, biała czwórka.

(1.2) Dostałem jedynkę ze sprawdzianu, ale dzisiaj poprawiłem ją na czwórkę.

(1.3) Jednym uderzeniem kija bilardowego posłałem do łozy czwórkę i siódemkę.

(1.4) Kiedy się wypełniły dni / i przyszło zginąć latem, / prosto do nieba czwórkami szli / żołnierze z Westerplatte.^[2]

(1.5) Za późno dokonaliśmy rezerwację w hostelu, bo nie było już dwójek, a zostały same czwórki.

(1.6) Na olimpiadzie w Pekinie złoto przypadło polskiej czwórce podwójnej bez sternika.

(1.7) Wszelako najciekawsze i najbardziej znamienne dla Panatenajów były zawody w biegu czwórek z tzw. apobatami.^[3]

(1.8) Wyszliśmy z portu przy czwórce z południowego zachodu.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.2) dobry, ocena dobra

(1.2) kwartet

(1.7) kwadryga

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz.

zdrobn. czwóreczka ż

zgrub. czwóra ż

czas. poczworzyć

przym. poczwórny, czwórkowy

licz. cztery

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

zobacz też: oceny w polskiej szkole: jedynka • dwójka • trójka • czwórka • piątka • szóstka

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) four; (1.2) B
• białoruski: (1.1) чацвёрка ż; (1.2) чацвёрка ż; (1.3) чацвёрка ż; (1.4) чацвёрка ż; (1.7) чацвярык m
• bułgarski: (1.1) четворка ż; (1.3) четворка ż; (1.4) четворка ż
• chorwacki: (1.1) čètvōrka ż, četvr̀tica ż
• czeski: (1.1) čtyřka ż
• duński: (1.1) firer w
• esperanto: (1.1) kvaro
• fiński: (1.1) nelonen
• górnołużycki: (1.1) štyrka ż
• kaszubski: (1.1) czwiórka ż
• kataloński: (1.1) quatre m
• litewski: (1.1) kẽtvertas m
• niderlandzki: (1.1) vier
• niemiecki: (1.1) Vier ż
• polski język migowy:
  (w zapisie SignWriting)

  (1.2)
• rosyjski: (1.1) четвёрка ż; (1.2) четвёрка ż; (1.3) четвёрка ż; (1.4) четвёрка ż
• serbski: (1.1) чѐтво̄рка ż, четвр̀тица ż
• słowacki: (1.1) štvorka ż
• ukraiński: (1.1) четві́рка ż; (1.2) четві́рка ż

źródła:

1.  Hasło „czwórka” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.
2. Konstanty Ildefons Gałczyński, Pieśń o żołnierzach z Westerplatte
3. Tadeusz Zieliński Grecja niepodległa, Wydawnictwo "Śląsk", Katowice 1988, s. 137