poczworzyć

poczworzyć (język polski)

wymowa:

IPA: [pɔʧ̑ˈfɔʒɨʨ̑], AS: [počfožyć], zjawiska fonetyczne: post. utr. dźw.

​^?/i

znaczenia:

czasownik

forma		liczba pojedyncza			liczba mnoga
		1. os.	2. os.	3. os.	1. os.	2. os.	3. os.
bezokolicznik		poczworzyć
czas przyszły prosty		poczworzę	poczworzysz	poczworzy	poczworzymy	poczworzycie	poczworzą
czas przeszły	m	poczworzyłem	poczworzyłeś	poczworzył	poczworzyliśmy	poczworzyliście	poczworzyli
	ż	poczworzyłam	poczworzyłaś	poczworzyła	poczworzyłyśmy	poczworzyłyście	poczworzyły
	n	poczworzyłom	poczworzyłoś	poczworzyło
tryb rozkazujący		niech poczworzę	poczwórz	niech poczworzy	poczwórzmy	poczwórzcie	niech poczworzą
pozostałe formy czas zaprzeszły m poczworzyłem był poczworzyłeś był poczworzył był poczworzyliśmy byli poczworzyliście byli poczworzyli byli ż poczworzyłam była poczworzyłaś była poczworzyła była poczworzyłyśmy były poczworzyłyście były poczworzyły były n poczworzyłom było poczworzyłoś było poczworzyło było forma bezosobowa czasu przeszłego poczworzono tryb przypuszczający m poczworzyłbym, byłbym poczworzył poczworzyłbyś, byłbyś poczworzył poczworzyłby, byłby poczworzył poczworzylibyśmy, bylibyśmy poczworzyli poczworzylibyście, bylibyście poczworzyli poczworzyliby, byliby poczworzyli ż poczworzyłabym, byłabym poczworzyła poczworzyłabyś, byłabyś poczworzyła poczworzyłaby, byłaby poczworzyła poczworzyłybyśmy, byłybyśmy poczworzyły poczworzyłybyście, byłybyście poczworzyły poczworzyłyby, byłyby poczworzyły n poczworzyłobym, byłobym poczworzyło poczworzyłobyś, byłobyś poczworzyło poczworzyłoby, byłoby poczworzyło imiesłów przymiotnikowy przeszły m poczworzony, niepoczworzony poczworzeni, niepoczworzeni ż poczworzona, niepoczworzona poczworzone, niepoczworzone n poczworzone, niepoczworzone imiesłów przysłówkowy uprzedni poczworzywszy rzeczownik odczasownikowy poczworzenie, niepoczworzenie

(1.1) powiększyć coś, pomnożyć liczbę czegoś czterokrotnie^[1]

odmiana:

(1.1) koniugacja VIb

 

przykłady:

(1.1) Pierwotnie zawierała każda falanga po 4.000 żołnierzy; Filip Macedoński podwoił tę liczbę, a Aleksander Wielki potroił i na koniec poczworzył^[2].

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) pomnożyć w czwórnasób

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

licz. cztery

rzecz. cztery n, poczworzenie n, czwartek mrz, czwórka

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• baskijski: (1.1) laukoiztu
• hiszpański: (1.1) cuadruplicar

źródła:

1.  Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, t. IV: P-Prożyszcze, Warszawa 1900–1927, s. 328.
2. Samuel Orgelbrand, Encyklopedyja powszechna, nakładem autora, Warszawa 1861, tom 8, s. 625