burza

burza (język polski)

burza (1.1)

wymowa:

​^?/i, IPA: [ˈbuʒa], AS: [buža]

​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	burza	burze
dopełniacz	burzy	burz
celownik	burzy	burzom
biernik	burzę	burze
narzędnik	burzą	burzami
miejscownik	burzy	burzach
wołacz	burzo	burze

(1.1) meteorol. intensywne opady deszczu lub deszczu i gradu, któremu towarzyszą wyładowania elektryczne w atmosferze (błyskawice i grzmoty); zob. też burza w Wikipedii

(1.2) przen. czynność, zjawisko o dużej intensywności lub o gwałtownym przebiegu (np. wydarzenie historyczne, wojna, rewolucja, bunt, także gwałtowna reakcja na coś, awantura)

(1.3) przen. namiętność, niepokój

(1.4) bezład, chaos

odmiana:

(1.1-4)

 

przykłady:

(1.1) Jacek, wracaj natychmiast do domu, bo zanosi się na burzę!

(1.2) Głowę Jacka okala burza długich, falujących włosów.

składnia:

(1.2) burza + D.

kolokacje:

letnia / wiosenna / nocna / śnieżna burza • okropna / potężna / silna burza • burza z piorunami / błyskawicami • burza nadciąga / przechodzi nad / szaleje

(1.2) burza oklasków / nienawiści / włosów / kwiatów

(1.3) burza krwi / namiętności • burza kimś miota • wzbudzić burzę

(1.4) burza loków / włosów

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

(1.1) nawałnica, sztorm

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. burzliwość ż, burzowiec m

przym. burzowy, burzliwy, przedburzowy

przysł. burzliwie

związki frazeologiczne:

(1.1) burza mózgów • burza wisi w powietrzu • burza wisi na włosku • iść jak burza • przysłowia: bez burzy nie będzie deszczu • gdy pająk w lipcu przychodzi, to za sobą deszcz przywodzi, gdy swą pajęczynę snuje, bliską burzę czuje • kto burzę sieje, pioruny zbiera • kto sieje wiatr, zbiera burzę • po burzach pogoda, po wojnie pokój

(1.2) burza dziejowa • burza w szklance wody

etymologia:

prasł. *buŕa^[1]

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) thunderstorm
• arabski: (1.1) عاصفة ż (`āṣifa)
• baskijski: (1.1) ekaitz
• białoruski: (1.1) бура ż, навальніца ż
• bułgarski: (1.1) буря ż
• chiński standardowy: (1.1) 雷暴 (léi bào), 暴風雨 (bàofēngyǔ)
• chorwacki: (1.1) oluja ż
• czeski: (1.1) bouřka ż
• duński: (1.1) storm w, uvejr n
• esperanto: (1.1) tempesto
• estoński: (1.1) äikesetorm
• fiński: (1.1) ukkonen, ukkosmyrsky
• francuski: (1.1) orage m; (1.2) tempête ż
• grenlandzki: (1.1) anorersuaq
• gruziński: (1.1) ქარიშხალი (kariszchali), ჭექა–ქუხილი (cz'eka-kuchili)
• hiszpański: (1.1) tormenta ż
• jaćwieski: (1.1) wiis
• japoński: (1.1) 雷雨(らいう) (raiu)
• jidysz: (1.1) שטורעם (szturem) m
• kaszubski: (1.1) bùrzô ż, gromówka ż, szor m, grzëmòt m
• kataloński: (1.1) tempesta ż
• koreański: (1.1) 뇌우 (noeu)
• malajalam: (1.1) തണ്ടർസ്റ്റോം (taṇṭarasṟṟōm)
• mongolski: (1.1) аадар
• niderlandzki: (1.1) onweer n
• niemiecki: (1.1) Gewitter n
• nowogrecki: (1.1) καταιγίδα ż; (1.2) φουρτούνα ż
• ormiański: (1.1) ամպրոպ (ampro'p)
• polski język migowy:
  (w zapisie SignWriting)

  (1.1)
• portugalski: (1.1) tempestade
• rosyjski: (1.1) гроза́ ż; (1.2) бу́ря ż; (1.3) бу́ря ż
• słowacki: (1.1) búrka ż
• słoweński: (1.1) nevihta ż
• sycylijski: (1.1) temporali m
• szwedzki: (1.1) åska w
• tuvalu: (1.1) kautaufa
• ukraiński: (1.1) буря ż, гроза ż, громовиця ż
• włoski: (1.1) temporale m, tempesta ż, burrasca ż, bufera ż

źródła:

1.  Hasło „burza” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.

burza (język chorwacki)

burza (1.1)

zapisy w ortografiach alternatywnych:

wymowa:

​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) ekon. finans. giełda

odmiana:

(1.1) lp burza, burze, burzi, burzu, burzom, burzi, burzo; lm burze, burza, burzama, burze, burzama, burzama, burze

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

burza (język czeski)

burza (1.1)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	burza	burzy
dopełniacz	burzy	burz
celownik	burze	burzám
biernik	burzu	burzy
wołacz	burzo	burzy
miejscownik	burze	burzách
narzędnik	burzou	burzami

(1.1) ekon. giełda

odmiana:

(1.1)

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. burzovní

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

burza (język słowacki)

burza (1.1)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	burza	burzy
dopełniacz	burzy	búrz
celownik	burze	burzám
biernik	burzu	burzy
miejscownik	burze	burzách
narzędnik	burzou	burzami

(1.1) ekon. giełda^[1][2]

(1.2) giełda – miejsce, gdzie publicznie sprzedaje się i kupuje towar, także używany^[2]

(1.3) giełda – miejsce okazjonalnego handlu, często wymiennego^[2]

(1.4) anat. torebka stawowa^[1]

odmiana:

(1.1-4)

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. burzián m, burzovníctvo n

przym. burzový, burziánsky

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

zobacz też: Indeks:Słowacki - Fałszywi przyjaciele

źródła:

1. Zofia Jurczak-Trojan, Halina Mieczkowska, Elżbieta Orwińska, Maryla Papierz, Słownik słowacko-polski, t. I, A-Ô, TAiWPN Universitas, Kraków 2005, ISBN 83-242-0569-1, s. 56.
2. Hasło „burza” w: Slovník súčasného slovenského jazyka A – G [Słownik współczesnego języka słowackiego A – G], gł. red. Klára Buzássyová i Alexandra Jarošová, Veda, vydavateľstvo Slovenskej akadémie vied, Bratysława 2006, ISBN 978-80-224-0932-4.