brudny

brudny (język polski)

brudne (1.1) dziecko

brudna (1.1) plaża

wymowa:

IPA: [ˈbrudnɨ], AS: [brudny] ​^?/i

znaczenia:

przymiotnik jakościowy

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	brudny		brudna	brudne	brudni	brudne
dopełniacz	brudnego		brudnej	brudnego	brudnych
celownik	brudnemu		brudnej	brudnemu	brudnym
biernik	brudnego	brudny	brudną	brudne	brudnych	brudne
narzędnik	brudnym		brudną	brudnym	brudnymi
miejscownik	brudnym		brudnej	brudnym	brudnych
wołacz	brudny		brudna	brudne	brudni	brudne
stopień wyższy brudniejszy przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik brudniejszy brudniejsza brudniejsze brudniejsi brudniejsze dopełniacz brudniejszego brudniejszej brudniejszego brudniejszych celownik brudniejszemu brudniejszej brudniejszemu brudniejszym biernik brudniejszego brudniejszy brudniejszą brudniejsze brudniejszych brudniejsze narzędnik brudniejszym brudniejszą brudniejszym brudniejszymi miejscownik brudniejszym brudniejszej brudniejszym brudniejszych wołacz brudniejszy brudniejsza brudniejsze brudniejsi brudniejsze
stopień najwyższy najbrudniejszy przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik najbrudniejszy najbrudniejsza najbrudniejsze najbrudniejsi najbrudniejsze dopełniacz najbrudniejszego najbrudniejszej najbrudniejszego najbrudniejszych celownik najbrudniejszemu najbrudniejszej najbrudniejszemu najbrudniejszym biernik najbrudniejszego najbrudniejszy najbrudniejszą najbrudniejsze najbrudniejszych najbrudniejsze narzędnik najbrudniejszym najbrudniejszą najbrudniejszym najbrudniejszymi miejscownik najbrudniejszym najbrudniejszej najbrudniejszym najbrudniejszych wołacz najbrudniejszy najbrudniejsza najbrudniejsze najbrudniejsi najbrudniejsze

(1.1) mający na swojej powierzchni zanieczyszczenia, brud

(1.2) pot. naganny, niezgodny z normami etycznymi

odmiana:

(1.1-2)

 

przykłady:

(1.1) Po pracy na polu jego buty były tak brudne, że postanowił je zdjąć przed wejściem do domu.

(1.2) Marek zawsze miał tendencję do angażowania się w brudne interesy.

składnia:

kolokacje:

(1.1) brudny sweter / samochód / basen • brudna twarz / ręka / ściana / … • brudne dziecko / naczynia / buty

synonimy:

(1.1) zabrudzony, zanieczyszczony; gw. (Górny Śląsk) zmazany; pot. uświniony, pot. zasyfiony; wulg. upierdolony, wulg. ujebany

(1.2) grzeszny, nieuczciwy, niemoralny, nieprzyzwoity

antonimy:

(1.1) czysty

(1.2) czysty

hiperonimy:

hiponimy:

(1.1) zabłocony, zatłuszczony, zaśmiecony

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. brud m, brudas m, brudasek m, brudownik m, brudzenie n, zabrudzenie n

czas. brudzić ndk., ubrudzić dk., zabrudzić dk., wybrudzić dk., nabrudzić dk.

przysł. brudno

związki frazeologiczne:

brudny interes • brudne pieniądze • lepiej mieć brudną koszulę niż sumienie

etymologia:

prasł. *brudьnъ^[1] < prasł. *brudъ → brud

por. białor. брудны, czes. brudný, słc. brudný i ukr. брудни́й

uwagi:

tłumaczenia:

• afrykanerski: (1.1) vuil; (1.2) vuil
• amharski: (1.1) ቆሻሻ
• angielski: (1.1) dirty, filthy; (1.2) dirty, filthy, unchaste
• arabski: (1.1) قذر, وسخ, موسخ; (1.2) موسخ
• asturyjski: (1.1) puercu
• baskijski: (1.1) satsu
• bhodźpuri: (1.1) गंदा
• białoruski: (1.1) брудны; (1.2) брудны
• bułgarski: (1.1) мръсен; (1.2) мръсен
• czeski: (1.1) špinavý, nečistý
• duński: (1.1) beskidt, snavset, uren; (1.2) beskidt, snavset, uren
• elfdalski: (1.1) dritun
• esperanto: (1.1) malpura
• farerski: (1.1) skitin
• fiński: (1.1) likainen; (1.2) likainen
• francuski: (1.1) sale, crasseux, vilain; (1.2) sale, vilain
• grenlandzki: (1.1) ipertooq
• gruziński: (1.1) ბინძური, დასვრილი
• gudźarati: (1.1) ગંદુ (gandu)
• hindi: (1.1) अपवित्र, गंदा
• hiszpański: (1.1) sucio
• ido: (1.1) desneta
• interlingua: (1.1) immunde; (1.2) immunde
• irlandzki: (1.1) salach
• islandzki: (1.1) skítugur
• japoński: (1.1) 汚い(きたない), 汚れている(よごれている); (1.2) 汚い(きたない)
• kaszubski: (1.1) czôrny
• kataloński: (1.1) brut, llord
• lazyjski: (1.1) ლებონი
• manx: (1.1) broghe
• niderlandzki: (1.1) vuil, smerig; (1.2) onkuis
• niemiecki: (1.1) schmutzig, dreckig; (1.2) schmutzig, dreckig
• nowogrecki: (1.1) βρόμικος; (1.2) βρόμικος
• orija: (1.1) ମଇଳା; (1.2) ମଇଳା, ଅପରଛନିଆ, ଅପରିଷ୍କୃତ, ଅଶାଳୀନ
• północnolapoński: (1.1) duolvvas
• romski: (1.1) melalo
• rosyjski: (1.1) грязный, запачканый; (1.2) грязный, пошлый
• sanskryt: (1.1) मलिन, आबिल; (1.2) अशुद्ध
• słowacki: (1.1) špinavý
• staroirlandzki: (1.1) salach
• sycylijski: (1.1) lordu
• szwedzki: (1.1) smutsig
• tahitański: (1.1) repo
• tarencki: (1.1) sive
• turecki: (1.1) bulaşık
• tuvalu: (1.1) palapala, lailail
• ukraiński: (1.1) брудний; (1.2) брудний
• volapük: (1.1) miotik
• walijski: (1.1) pỳg
• waloński: (1.1) mannet, måssî
• wenecki: (1.1) spórco
• węgierski: (1.1) piszkos, mocskos, koszos
• wietnamski: (1.1) nhơ, bẩn, cáu
• włoski: (1.1) sporco, lordo, lurido, sordido, sudicio, lercio

źródła:

1. Этимологический словарь славянских языков, red. O. Trubaczow, A. Żurawlоw, t. III, Moskwa 1974-, s. 45.