brudas

brudas (język polski)

brudas (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈbrudas], AS: [brudas] ​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub męskozwierzęcy

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	brudas	brudasy
dopełniacz	brudasa	brudasów
celownik	brudasowi	brudasom
biernik	brudasa	brudasów / brudasy[1]
narzędnik	brudasem	brudasami
miejscownik	brudasie	brudasach
wołacz	brudasie	brudasy

(1.1) pot. osoba niedbająca o higienę; czasem też przedmiot będący w niechlujnym stanie

(1.2) pogard. osoba o ciemnej karnacji

(1.3) pogard. slang. osoba należąca do subkultury metalowej lub punkowej

odmiana:

(1.1-3)

 

przykłady:

(1.1) Umyj się w końcu, brudasie.

(1.2) Ostatnio na straganach jest coraz więcej brudasów z podrabianymi towarami.

(1.3) Co weekend w parku spotykają się jakieś brudasy i chleją jabole.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) flejtuch, fleja, niechluj, kocmołuch, abnegat, syfiarz; reg. pozn. szuszwol

(1.2) czarnuch

antonimy:

(1.1) czyścioch

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. brud m, brudownik m, brudzenie n, zabrudzenie n

zdrobn. brudasek m

forma żeńska brudaska ż

czas. ubrudzić dk., brudzić ndk.

przym. brudny

przysł. brudno

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) pol. brudny + -as^[2]

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) slob, (dirty) pig
• górnołużycki: (1.1) zanjerjedźak m
• niemiecki: (1.1) Schmutzfink m, Dreckspatz m
• rosyjski: (1.1) грязнуля, неряха
• szwedzki: (1.1) smutsgris w, lortgris w

źródła:

1.  Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
2. Stanisław Szober, Gramatyka języka polskiego, PWN, Warszawa 1968, s. 125.