brud

brud (język polski)

brud (1.1)

wymowa:

​^?/i

IPA: [brut], AS: [brut], zjawiska fonetyczne: wygł.

homofon: bród

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	brud	brudy
dopełniacz	brudu	brudów
celownik	brudowi	brudom
biernik	brud	brudy
narzędnik	brudem	brudami
miejscownik	brudzie	brudach
wołacz	brudzie	brudy

(1.1) każde zanieczyszczenie osiadłe na czymś

(1.2) przen. wina, grzech lub wyrządzone zło

odmiana:

(1.1)

 

przykłady:

(1.1) W tych szafkach jest tyle brudu, że aż mnie mdli.

(1.2) Nie ma co wyciągać starych brudów na wierzch.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) nieczystość, zanieczyszczenie, pot. wulg. gnój, syf

antonimy:

(1.1) czystość

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. brudas m, brudzenie n, zabrudzenie n, brudownik m

przym. brudny

przysł. brudno

czas. brudzić, pobrudzić, zabrudzać/zabrudzić

związki frazeologiczne:

w chacie, gdzie brud, snuje się smród

etymologia:

od prasł. *brudъ^[1][2]

por. białor. бруд, ukr. бруд, czes. břud i słc. brud

uwagi:

nie mylić z: bród, brut

zobacz też: brudy

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) dirt, filth
• arabski: (1.1) قذر, تراب, نجس, سخام ,وسخ
• azerski: (1.1) çirk
• białoruski: (1.1) бруд m; (1.2) бруд m
• chorwacki: (1.1) prljavština ż
• czeski: (1.1) břud m
• duński: (1.1) snavs n, skidt n
• esperanto: (1.1) malpuraĵo
• francuski: (1.1) saleté ż
• gudźarati: (1.1) ગંદકી ż (gandakī)
• hiszpański: (1.1) suciedad ż, mugre ż
• islandzki: (1.1) skítur m, óhreinindi n/lm, saur m, sorp n
• niemiecki: (1.1) Schmutz m
• nowogrecki: (1.1) βρόμα ż
• rosyjski: (1.1) грязь ż
• slovio: (1.1) graz (граз)
• słowacki: (1.1) brud m
• szwedzki: (1.1) smuts w, lort w, skit w
• tuvalu: (1.1) lailaiga
• ukraiński: (1.1) бруд m, грязь ż
• włoski: (1.1) sporcizia ż, sudicio m, sudiciume m

źródła:

1. Этимологический словарь славянских языков, red. O. Trubaczow, A. Żurawlоw, t. III, Moskwa 1974-, s. 44 i 45.
2.  Hasło „brud” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.

brud (język duński)

en brud (1.1)

brud (2.2)

wymowa:

IPA: [b̥ʁuˀð] • Dania: ['bruˀð]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) panna młoda

(1.2) zool. łasica pospolita

rzeczownik, rodzaj nijaki

(2.1) pękanie, łamanie

(2.2) pęknięcie, złamanie

(2.3) med. złamanie

(2.4) praw. naruszenie

(2.5) przerwanie, przerwa

odmiana:

(1) en brud, bruden, brude, brudene

(2) et brud, bruddet, brud, bruddene

przykłady:

(1.1) Bruden havde en hvid ventekjole på. → Panna młoda miała na sobie białą sukienkę ciążową.

(2.3) Et åbent knoglebrud er normalt ekstremt smertefuldt. → Otwarte złamanie kości jest zwykle skrajnie bolesne.

(2.3) På basis af en røntgenundersøgelse konstaterede lægen et kompliceret brud på det højre håndled. → Na podstawie badania rentgenologicznego lekarz stwierdził powikłane złamanie prawego nadgarstka.

(2.4) Banken er mistænkt for groft brud på loven om hvidvaskning af penge. → Bank jest podejrzany o rażące naruszenie ustawy o praniu pieniędzy.

składnia:

kolokacje:

(1.1) brudepar

(2.3) knoglebrud

synonimy:

(2.3) fraktur

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. bryde

związki frazeologiczne:

etymologia:

st.nord. brúðr

uwagi:

źródła:

brud (język szwedzki)

brud (1.1)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) panna młoda

(1.2) slang. dziewczyna

odmiana:

(1.1-2) en brud, bruden, brudar, brudarna

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) stå brud → wychodzić za mąż • brudgum • brudklänning • brudpar

(1.2) raggarbrud

synonimy:

(1.2) brutta, tjej

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: