wierzch

wierzch (język polski)

wymowa:

IPA: [vʲjɛʃx], AS: [vʹi ̯ešχ], zjawiska fonetyczne: zmięk.• wygł.• i → j 

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) górna lub zewnętrzna powierzchnia czegoś

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	wierzch	wierzchy
dopełniacz	wierzchu	wierzchów
celownik	wierzchowi	wierzchom
biernik	wierzch	wierzchy
narzędnik	wierzchem	wierzchami
miejscownik	wierzchu	wierzchach
wołacz	wierzchu	wierzchy

odmiana:

(1.1)

 

przykłady:

(1.1) Kolejną teczkę położyłem na wierzchu sterty.

składnia:

kolokacje:

(1.1) z wierzchu • na wierzchu

synonimy:

antonimy:

(1.1) spód

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. wierzchowy mzw/mos, nawierzchnia ż, wierzchowiec mzw

przym. wierzchni, wierzchowy

przysł. wierzchem

związki frazeologiczne:

jechać wierzchem • patrz na wierzch, jakim kto wewnątrz

etymologia:

prasł. *vŕ̥chъ

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) top, surface, dłoni back, buta upper
• chiński standardowy: (1.1) 背 (bèi)
• esperanto: (1.1) supro
• rosyjski: (1.1) верх m
• ukraiński: (1.1) верх m
• włoski: (1.1) superficie ż

źródła: