nawierzchnia

nawierzchnia (język polski)

nawierzchnia (1.1)

nawierzchnia (1.1)

wymowa:

IPA: [naˈvʲjɛʃxʲɲa], AS: [navʹi ̯ešχʹńa], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• -ni…• i → j  ​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	nawierzchnia	nawierzchnie
dopełniacz	nawierzchni	nawierzchni / nawierzchń[1]
celownik	nawierzchni	nawierzchniom
biernik	nawierzchnię	nawierzchnie
narzędnik	nawierzchnią	nawierzchniami
miejscownik	nawierzchni	nawierzchniach
wołacz	nawierzchnio	nawierzchnie

(1.1) górna część drogi, placu, chodnika; zob. też nawierzchnia w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przykłady:

(1.1) Śliska nawierzchnia może być przyczyną groźnych wypadków.

(1.1) Jazda po mokrej nawierzchni wydłuża drogę hamowania.

składnia:

(1.1) nawierzchnia + D.

kolokacje:

(1.1) nawierzchnia drogi / placu / boiska • kłaść / położyć / utwardzać / utwardzić / naprawiać / naprawić / niszczyć / zniszczyć nawierzchnię • nawierzchnia asfaltowa / betonowa / szutrowa / trawiasta • nawierzchnia dziurawa / mokra / śliska / twarda / zniszczona

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. wierzch m

przym. nawierzchniowy, wierzchni

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) pavement
• duński: (1.1) belægning w
• esperanto: (1.1) pavimo
• francuski: (1.1) revêtement m
• hiszpański: (1.1) pavimento m, firme m
• niemiecki: (1.1) Belag m, Oberfläche ż
• nowogrecki: (1.1) οδόστρωμα n
• rosyjski: (1.1) мостовая ż

źródła:

1. Scheer, T. (2012). Variation is in the lexicon: yer-based and epenthetic vowel-zero alternations in Polish. Sound, Structure and Sense. Studies in Memory of Edmund Gussmann. Lublin: Wydawnictwo KUL, 631-672.