przerwanie

przerwanie (język polski)

wymowa:

IPA: [pʃɛˈrvãɲɛ], AS: [pšervãńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• nazal.• -ni… ​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	przerwanie
dopełniacz	przerwania
celownik	przerwaniu
biernik	przerwanie
narzędnik	przerwaniem
miejscownik	przerwaniu
wołacz	przerwanie

(1.1) naruszenie fizycznej ciągłości czegoś

(1.2) przeszkodzenie komuś w jakiejś czynności, np. wypowiedzi

(1.3) wstrzymanie działania, procesu na pewien czas

(1.4) zaprzestanie wykonywania jakiejś czynności przed jej definitywnym zakończeniem

(1.5) ogrod. przerzedzenie rosnących zbyt gęsto roślin

(1.6) inform. sygnał powodujący zmianę przepływu sterowania

odmiana:

(1.1-6)

 

przykłady:

(1.1) Miejsce przerwania w kablu można łatwo zlutować.

(1.2) Przerwanie nauczycielowi nie było przez niego dobrze przyjęte.

(1.3) Z powodu przerwania dostaw zapasy ropy uległy znacznej redukcji.

(1.6) Przerwania dzielimy na maskowalne i niemaskowalne.

składnia:

kolokacje:

(1.1) przerwanie kartki / wału przeciwpowodziowego

(1.2) przerwanie wypowiedzi

(1.3) przerwanie filmu

(1.5) przerwanie grządki

synonimy:

(1.1) rozerwanie

(1.3) wstrzymanie

(1.4) zaprzestanie

antonimy:

hiperonimy:

(1.4) zakończenie

hiponimy:

(1.4) odcięcie, ucięcie, ustanie, wstrzymanie, zatrzymanie

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. zrywka ż, przerywanie n, przerwa ż, przerywnik m

czas. przerwać, przerywać

związki frazeologiczne:

etymologia:

rzecz. odczas. od przerwać

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) break; (1.2) interruption, disruption; (1.3) hold-up, suspension; (1.4) termination, discontinuation; (1.6) interrupt
• czeski: (1.6) přerušení n
• sanskryt: (1.3) उपशान्ति ż

źródła: