branie

branie (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈbrãɲɛ], AS: [brãńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• -ni… ​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	branie
dopełniacz	brania
celownik	braniu
biernik	branie
narzędnik	braniem
miejscownik	braniu
wołacz	branie

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	branie	brania
dopełniacz	brania	brań
celownik	braniu	braniom
biernik	branie	brania
narzędnik	braniem	braniami
miejscownik	braniu	braniach
wołacz	branie	brania

(1.1) rzecz. odczas. od brać

(1.2) wędk. chwytanie przynęty przez rybę

(1.3) żart. powodzenie w miłości

odmiana:

(1.1) blm,

 

(1.2-3)

 

przykłady:

(1.1) Dawanie łapówek jest tak samo złe jak ich branie.

(1.2) Tej nocy miałem pięć brań, więc do domu wróciłem z czterema leszczami i okoniem.

(1.3) Małgośka ma już dość tego brania u facetów, nie dają jej spokoju.

składnia:

kolokacje:

(1.2) mieć branie

(1.3) mieć branie

synonimy:

(1.1) zabieranie

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. braniec mos, pobór mrz, pobory nmos, poborowy mos, zebranie n, pobieranie n, branka ż, pobranie n, zbieranie, zbieractwo n, biorca m

czas. brać ndk., pobierać ndk., pobrać dk., zbierać ndk., zebrać dk.

przym. biorczy, zebraniowy, poborowy

przysł. biernie

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. brać + -anie

uwagi:

tłumaczenia:

źródła: