Odra Opole

Odra Opole – polski klub piłkarski z siedzibą w Opolu, założony 16 czerwca 1945 roku jako Opolski Klub Sportowy Odra. Obecnie występuje w I lidze.

OKS Odra Opole

stadion klubu
Pełna nazwa	OKS Odra Opole Spółka Akcyjna
Przydomek	Niebiesko-Czerwoni Oderka Wikingowie Południa
Barwy	niebiesko-czerwone
Data założenia	16 czerwca 1945; ponad 79 lat temu, jako Opolski Klub Sportowy „Odra”
Debiut w najwyższej lidze	15 marca 1953 Budowlani Opole – Gwardia Warszawa 1:2 (0:0)
Data rozwiązania	maj 2009
Data reaktywacji	16 czerwca 2009; ponad 15 lat temu, jako Stowarzyszenie Kultury Fizycznej „Oderka” Opole
Liga	I liga
Państwo	Polska
Województwo	opolskie
Siedziba	Opole
Adres	ul. Oleska 51, 45-231 Opole
Stadion	Stadion Miejski w Opolu
Prezes	Tomasz Lisiński
Trener	Jarosław Skrobacz
Stroje domowe Stroje wyjazdowe
Trzeci strój
Strona internetowa

Dawniej był klubem wielosekcyjnym: boks, gimnastyka, hokej na lodzie, narciarstwo alpejskie, piłka ręczna, podnoszenie ciężarów, siatkówka^[1].

Historia klubu

Nazwy klubu

• 1945–1949: Odra Opole
• 1949–1958: Budowlani Opole
• 1958–1999: Odra Opole
• 1999–2000: Odra/Varta Opole (po fuzji z Vartą Alkaline Namysłów)
• 2000–2001: Ryan Odra Opole (głównym sponsorem był namysłowski browar Ryan)
• 2001–2002: Odra Opole
• 2002–2004: Odra/Unia Opole (po fuzji z Unią Opole)
• 2004–2009: Odra Opole
• 2009–2011: Oderka Opole
• 2011–: Odra Opole^[2].

Lata 1945–1959: Początki klubu

Leonard Olejnik, pierwszy prezes Odry Opole

Dnia 16 czerwca 1945 roku w opolskim ratuszu odbyło się zebranie organizacyjne założycieli pierwszego powojennego polskiego klubu sportowego (pierwsze kluby, m.in. Polski Klub Sportowy w Opolu, powstały w okresie międzywojennym)^[3]. Przyjął on nazwę Opolski Klub Sportowy „Odra”, a pomysłodawcą założenia klubu był mecenas Leonard Olejnik, który został zarówno pierwszym prezesem nowo powstałego klubu^[4]. Pierwszą imprezą zorganizowaną przez klub był bieg uliczny w lipcu tego samego roku. Odra była organizatorem pierwszego błyskawicznego turnieju piłkarskiego w Opolu z udziałem: Chrobrego Groszowice, Rodło Gosławice, KKS Kluczbork oraz miejscowych: Trójki, ZZK, MKS i Lwowianki. Zespoły rywalizowały o puchar przechodni starosty opolskiego. W finale Lwowianka pokonała KKS 1:0^[5]. Poza piłkarską, powstały również sekcje lekkiej atletyki oraz tenisowa, a w 1946 roku: bokserska, hokeja na lodzie i siatkówki. W roku 1947 kierownikiem sekcji wybrano Romana Dąbrowskiego, a jego zastępcą został mgr Kowalski. Podczas walnego zebrania sekcji podsumowano rok 1946, informując, że Odra rozegrała 36 spotkań (17 zwycięstw, 4 remisy i 15 porażek)^[6]. W 1948 roku nastąpiła fuzja Odry z Klubem Sportowym Chrobry Groszowice. W latach 1948–1958 po połączeniu z Lwowianką Opole klub występował pod nazwą Budowlani Opole.

W 1951 roku pod wodzą Mieczysława Bieńka Budowlani awansowali do II ligi, gdzie po dwóch sezonach po dwumeczu z Włókniarzem Kraków (3:2 oraz 1:1) osiągnęli historyczny awans do ekstraklasy. Pierwszy mecz w najwyższej rozgrywce ligowej „Odra” rozegrała 15 marca 1953 roku w Opolu przeciwko Gwardii Warszawa, który zakończył się dla Odry porażką 1:2. Honorowego gola zdobył Augustyn Poćwa, a Niebiesko-Czerwoni wystąpili w następującym składzie: Rybczyk, Wojtkiewicz, Kania, Skronkiewicz, Trojanowski, Mruczyński, Mielniczek, Poćwa, Klik, Żabicki, Adamiec. Klub z Opola po zaledwie jednym sezonie spadł do II ligi.

W 1954 roku, kiedy Odrze nie udało się awansować do ekstraklasy, w miejsce trenera Czesława Bartolika powrócił Mieczysław Bieniek, a działaczom udaje się pozyskać z Polonii Nysa napastnika Engelberta Jarka i Franciszka Stemplowskiego^[7], który okazuje się później ogromnym wzmocnieniem drużyny prowadzonej przez Mieczysława Bieńka. W sezonie 1955 Odra awansowała I ligi, a Engelbert Jarek z 19 golami został królem strzelców drugiego poziomu rozgrywek oraz dotarła półfinału Pucharu Polski w którym Odra przegrała na wyjeździe z Lechią Gdańsk 0:2.

Kolejne trzy sezony były średnio udane dla drużyny Niebiesko-Czerwonych. Sezon 1956 Odra zakończyła na 7. miejscu. Dnia 26 września 1956 roku w Opolu doszło do bezprecedensowego wydarzenia. Odra Opole rozegrała towarzyski mecz z brazylijskim zespołem AFC America Belo Horizonte. Opolanie przegrali ten mecz 0:3^[8]. W sezonie 1957, kiedy to trenerem Odry został Teodor Wieczorek^[9], drużyna z Opola zajęła 10. miejsce w tabeli. W następnym sezonie Odra zajęła 11. miejsce w lidze i spadła do II ligi, by po roku gry znów awansować do ekstraklasy. Najwięcej bramek dla klubu strzelił wówczas Engelbert Jarek – 17 trafień^[10].

Lata 1960–1975: Czołówka w Polsce

Początki lat 60. były bardzo udane dla klubu. O sile drużyny stanowili m.in.: bramkarz Konrad Kornek, Henryk Szczepański, Norbert Gajda, Henryk Brejza, Engelbert Jarek, którzy również stanowili trzon reprezentacji Polski. W sezonie 1960 Odra Opole prowadzona przez Teodora Wieczorka po zwycięstwie z Ruchem Chorzów 5:2 w 29. kolejce była bliska zdobycia mistrzostwa kraju, ale porażka w ostatniej kolejce z Gwardią Warszawa 0:2 spowodowała, że zespół rozgrywki ligowe zakończył na 4. miejscu.

W latach 1961–1963 Niebiesko-Czerwoni plasowali się w czołówce ekstraklasy. W 1962 roku, Odra Opole po zwycięstwie na Cracovią 3:1 zajęła 3. miejsce w Pucharze Polski. Sezon 1963/1964 był jednym z najlepszych w wykonaniu Niebiesko-Czerwonych. Najpierw drużyna pod wodzą Artura Woźniaka zajęła 3. miejsce w lidze (najwyższe miejsce w historii występów w ekstraklasie) oraz dotarła półfinału Pucharu Intertoto^[11].

1963/64 – I liga

Lp.	Klub	Mecze	Bramki	Punkty
1.	Górnik Zabrze	26	59:24	40
2.	Zagłębie Sosnowiec	26	55:41	31
3.	Odra Opole	26	42:31	31
4.	Legia Warszawa	26	44:36	31
5.	Polonia Bytom	26	40:35	27
6.	Szombierki Bytom	26	45:42	26
7.	Ruch Chorzów	26	34:38	24
8.	Unia Racibórz	26	45:51	24
9.	Gwardia Warszawa	26	35:41	24
10.	ŁKS Łódź	26	27:37	23
11.	Stal Rzeszów	26	32:44	23
12.	Pogoń Szczecin	26	29:36	21
13.	Wisła Kraków	26	29:45	21
14.	Arkonia Szczecin	26	30:45	18

Następnie sezony w wykonaniu Odry nie były już takie udane, a w sezonie 1965/1966 zespół spadł do II ligi, ale po znakomitym sezonie 1966/1967 zespół prowadzony przez trenera Tadeusza Forysia powrócił do ekstraklasy^[12]. Odra Opole nie była już tak mocną drużyną jak kiedyś. O sile drużyny prowadzonej przez Engelberta Jarka stanowili: bramkarz Andrzej Krupa, Zbigniew Gut, Bogdan Harańczyk, Józef Klose. W 1972/1973 Odra zajęła ostatnie – 14.miejsce w tabeli, ale względu na rozszerzenie ligi do 16 drużyn, Odra została na następny sezon w ekstraklasie, ale mimo tego i tak zajęła 15. miejsce i spadła II ligi. Po sezonie 1974/1975 Jarek zrezygnował z funkcji trenera „Niebiesko-Czerwonych”.

Lata 1975–1979: Era Antoniego Piechniczka

W 1975 roku, po rezygnacji trenera Engelberta Jarka, jego miejsce zajął przybyły z BKS Stal Bielsko-Biała Antoni Piechniczek, który już po roku pracy w klubie w znakomitym stylu awansował do ekstraklasy, a Wojciech Tyc wraz z Januszem Kupcewiczem z Arki Gdynia z 14 golami został królem strzelców drugiego poziomu rozgrywek^[13]. Sezon 1976/1977 był średnio udany dla Odry i zakończyła go na 12. miejscu.

18 czerwca 1977 Odra Opole po zwycięstwie nad wicemistrzem Polski – Widzewem Łódź 3:1 (2:0) (2 bramki dla Odry strzelił Wojciech Tyc, a jedna padła po strzale samobójczym), zdobyła Puchar Ligi, co zapewniło jej start Pucharze UEFA 1977/1978, w którym uległa w pierwszej rundzie drużynie z NRD, 1. FC Magdeburg (1:2, 1:1)^[14]. Rozgrywki ligowe w sezonie 1977/1978 drużyna Antoniego Piechniczka zakończyła na dobrym 6. miejscu^[15].

Sezon 1978/1979 zaczął się średnio, ale końcówka rundy jesiennej była dla Odry rewelacyjna. Do najbardziej pamiętnych meczów zalicza się: 29 października 1978 roku w Warszawie mecz z Legią Warszawa wygrany przez Odrę 5:3 po hat-tricku Alfreda Bolcka oraz bramkach Wiesława Korka i Wojciecha Tyca, mimo iż przegrywali 1:3 oraz dnia 19 listopada 1978 roku w Opolu z Ruchem Chorzów, który Odra wygrała 3:1 po bramkach Zbigniewa Kwaśniewskiego, Romana Wójcickiego i Wojciecha Tyca i Odra w ten sposób zapewniła sobie tytuł mistrza jesieni. Jednak runda wiosenna nie była już tak udana jak runda jesienna i rozgrywki ligowe Odra zakończyła na 5. miejscu, a trener Antoni Piechniczek podał się do dymisji.

Lata 1980–1999: II i III liga

Następne sezony dla Odry nie były już takie udane. Sezon 1979/1980 Odra Opole pod wodzą trenera Józefa Zwierzyny zajęła 9. miejsce w tabeli, które jest zasługą świetnej gry obrońców „Niebiesko-Czerwonych”, a najlepszym strzelcem zespołu był Alfred Bolcek – 6 goli^[16].

Sezon 1980/1981 jest jak na razie ostatnim sezonem Odry w I lidze. Pod wodzą czechosłowackiego trenera Józefa Stanko, a następnie Grzegorza Polakowa bilans meczów wygląda następująco: 6 zwycięstw – 6 remisów – 18 porażek. Ostatni mecz Odry w ekstraklasie miał miejsce dnia 14 czerwca 1981 roku w Warszawie. Wtedy Odra grała z Legią Warszawa, a mecz zakończył się remisem 1:1, a bramkę zdobył Wojciech Tyc. Najlepszymi strzelcami zespołu okazali się Andrzej Przenniak i Wojciech Tyc – 5 bramek^[17].

Następne sezony w wykonaniu Odry były coraz słabsze aż w 1984 roku po raz pierwszy w historii spadła do III ligi. Po roku gry w lidze w sezonie 1984/1985 Odra Opole wróciła w szeregi II ligi, odnosząc m.in. zwycięstwo z drużyną WKS Wieluń 13:0 – najwyższe zwycięstwo Odry w historii^[18]. W sezonie 1985/1986 Odra ponownie spadła do III ligi, a trenera Ireneusza Browarskiego zastąpili słynni piłkarze Odry – Antoni Kot i Andrzej Krupa, którzy ponownie wprowadzili Odrę do II ligi, ale już po roku Odra ponownie spadła do III ligi przez dziewięć lat trenerzy: najpierw Wojciech Tyc (1988–1991), potem Wiesław Łucyszyn (1991–1996) nie potrafili awansować z Odrą do II ligi, aż ta sztuka udała się Zygfrydowi Blautowi, który w sezonie 1996/1997 awansował do drugiej ligi.

W sezonie 1997/1998 Odra zajęła 17. miejsce w lidze co oznaczało spadek do niższej ligi. Jednak już po kilku miesiącach dzięki dokonanej przez biznesmena Ryszarda Raczkowskiego fuzji z Vartą Alkaline Namysłów drużyna z Opola powróciła do ligi gdy jeszcze trwał sezon 1998/1999 i występowała w niej pod nazwą Odra/Varta Opole^[19]. Niebawem sponsorem klubu został namysłowski browar, funkcjonujący wówczas pod nazwą Ryan. Stąd też występy Odry w sezonie 2000/01 pod nazwą Ryan Odra Opole.

Od 2000 roku

Na początku XXI wieku prezesem Odry Opole był Ryszard Niedziela, właściciel sklepów Spar w Opolu, którego kierowała zbyt duża ambicja osiągnięcia sukcesu sportowego. Runda jesienna sezonu 2000/2001 była rewelacyjna w wykonaniu Odry (13 zwycięstw, 3 remisy, 3 porażki) i zajmowała 1. miejsce w tabeli. Ale wiosna nie była już tak udana, Odra Opole zajęła 4. miejsce w lidze i nie awansowała do ekstraklasy^[20]. Po latach na jaw wyszło, że runda jesienna była udana dzięki współpracy Niedzieli z Ryszardem Forbrichem ps. „Fryzjer”^[21], którą Niedziela opisał w książce „Mafia Fryzjera”^[21]. W sezonie 2001/2002 drużyna spadła do III ligi. W okresie występów w III lidze najlepszym zawodnikiem Niebiesko-Czerwonych był Józef Żymańczyk, który jest nazywany przez kibiców i działaczy „symbolem” klubu^[22].

Na koniec sezonu 2005/2006 zajęła drugie miejsce w trzecioligowej tabeli i po rozegraniu dwumeczu barażowego z Radomiakiem Radom awansowała do II ligi (obydwa spotkania zakończyły się wynikiem 1:1 i o awansie zadecydowały rzuty karne wygrane przez Odrę w stosunku 4:2). W okresie gry Odry w II lidze, jej najlepszym zawodnikiem był Nigeryjczyk Hugo Enyinnaya. W październiku 2006 roku, po raz pierwszy w historii klubu prezesem został obcokrajowiec – Holender Guido Vreuls.

9 stycznia 2008, trenerem Odry został Rob Delahaije, pierwszy holenderski trener polskiego klubu w historii polskiej piłki nożnej^[23]. Prowadził zespół w sześciu ligowych meczach, z których 4 zremisował, a 2 przegrał. 16 kwietnia 2008 Guido Vreuls zrezygnował z funkcji prezesa klubu, a wraz z nim trener Delahaije^[24][25].

W 2009 roku, ze względu na zadłużenie klubu, które spowodowało cofnięcie licencji na występy w I lidze, oraz brak możliwości spłacenia zaległości, klub został postawiony w stan upadłości^[26]. W miejsce upadającego klubu powstało Stowarzyszenie Kultury Fizycznej „Oderka” Opole, zarejestrowane 16 czerwca 2009 w opolskim urzędzie miasta, mające kontynuować tradycje klubu^[27]. Prezesem został wówczas Mariusz Gnoiński, właściciel prywatnej przychodni rehabilitacyjnej, trener odnowy biologicznej i piłkarz rezerw Odry^[28]. 14 czerwca 2011 walne zebranie zdecydowało o powrocie do nazwy Odra Opole^[29].

Nowy zespół przystąpił do rozgrywek IV ligi, gr. opolskiej. W pierwszym sezonie Oderka zdobyła 81 punktów, wygrywając grupę i awansując do III ligi, gr. opolsko-śląskiej^[30]. W niej występowała przez 3 następne sezony, wygrywając ostatecznie grupę w sezonie 2012/13 i awansując do II ligi, gr. zachodniej^[31]. Na III szczeblu rozgrywkowym zespół spędził tylko sezon, zajmując 12. miejsce w zachodniej grupie II ligi i spadając ponownie do III ligi^[32]. Powrót na III szczebel zajął Odrze 2 sezony, zajmując najpierw 2., a potem 1. miejsce w opolsko-śląskiej grupie III ligi. Po zwycięstwie grupy drużyna z Opola pokonała ponadto Vinetę Wolin, co umożliwiło awans do II ligi^[33]. W sezonie 2016/17 jako beniaminek II ligi zespół zajął 2. miejsce i awansował do I ligi, gdzie występuje obecnie^[34]. W czerwcu 2023 podpisano formalną umowę o współpracy pomiędzy Odrą Opole i Pogonią Prudnik^[35].

Klub w rozgrywkach

Sezon po sezonie

Historia występów Odry Opole w rozgrywkach ligowych

Sezon	Rozgrywki ligowe										Puchar Polski (rozgrywki centralne)	Puchar Ligi	Najlepszy strzelec (rozgrywki ligowe)
	Poziom	Msc	M	Z	R	P	GZ	GS	BG	Pkt
1951	II liga gr. 3	5.	14	6	1	7	28	26	+2	13	–	–	Rudolf Czech (12 goli)
1952	II liga gr. 3	1.	18	12	2	4	51	22	+29	26	5R	–	Franciszek Klik (15)
1953	I liga	11.	22	4	8	10	25	38	–13	16	–	–	Franciszek Klik Stanisław Mielniczek (po 6)
1954	II liga	8.	20	5	5	10	23	35	–12	15	1/8	–	Marian Kucharski (8)
1955	II liga	1.	26	17	6	3	58	30	+28	40	1/2	–	Engelbert Jarek (19)
1956	I liga	7.	22	8	4	10	34	41	–7	20	1/4	–	Engelbert Jarek (9)
1957	I liga	10.	22	8	2	12	27	48	–21	18	RW	–	Wilhelm Spałek (9)
1958	I liga	11.	22	7	4	11	23	36	–13	18	–	–	Engelbert Jarek (7)
1959	II liga gr. pn.	1.	22	15	6	1	49	9	+40	36	–	–	Engelbert Jarek (17)
1960	I liga	4.	22	10	7	5	43	28	+15	27	–	–	Engelbert Jarek (15)
1961	I liga	6.	26	9	10	7	51	35	+16	28	–	–	Norbert Gajda (17)
1962	I liga	4.	14	7	2	5	18	12	+6	14	3	–	Norbert Gajda (10)
1962/1963	I liga	5.	26	12	5	9	29	27	+2	29	1/16	–	Norbert Gajda (9)
1963/1964	I liga	3.	26	12	7	7	42	31	+11	31	1/8	–	Engelbert Jarek (11)
1964/1965	I liga	10.	26	8	8	10	26	35	–9	24	1/16	–	Norbert Gajda (6)
1965/1966	I liga	13.	26	7	6	13	26	40	–14	20	1/8	–	Engelbert Jarek (9)
1966/1967	II liga	2.	30	16	9	5	43	17	+26	41	1/2	–	Manfred Urbas (14)
1967/1968	I liga	10.	26	7	9	10	20	33	–13	23	1/8	–	Józef Klose (6)
1968/1969	I liga	9.	26	8	8	10	28	33	–5	24	1/16	–	Manfred Urbas (6)
1969/1970	I liga	13.	26	6	9	11	22	36	–14	21	1/8	–	Manfred Urbas (7)
1970/1971	II liga	1.	30	18	7	5	40	16	+24	43	1/8	–	Józef Klose (7)
1971/1972	I liga	7.	26	9	9	8	25	27	–2	27	1/16	–	Ernest Powieczko (8)
1972/1973	I liga	14.	26	3	12	11	21	36	–15	18	1/16	–	Józef Klose (6)
1973/1974	I liga	15.	30	6	12	12	25	37	–12	24	1/16	–	Wojciech Tyc (6)
1974/1975	II liga gr. płd.	4.	30	11	11	8	39	22	+17	33	–	–	Wojciech Tyc (11)
1975/1976	II liga gr. płd.	1.	30	21	7	2	52	8	+44	49	1/4	–	Wojciech Tyc (14)
1976/1977	I liga	12.	30	8	10	12	36	39	–3	26	–	Z	Wojciech Tyc (12)
1977/1978	I liga	6.	30	13	4	13	35	31	+4	30	1/8	FG	Wojciech Tyc (8)
1978/1979	I liga	5.	30	14	6	10	42	28	+14	34	1/16	–	Alfred Bolcek (11)
1979/1980	I liga	9.	30	10	11	9	21	26	–5	31	1/4	–	Alfred Bolcek (6)
1980/1981	I liga	16.	30	6	6	18	26	43	–17	18	1/2	–	Andrzej Przenniak Wojciech Tyc (po 5)
1981/1982	II liga gr. 1	9.	30	11	9	10	44	35	+9	31	1/16	–	Wiesław Korek (12)
1982/1983	II liga gr. 1	12.	30	11	7	12	36	46	–10	29	2R	–	Alfred Bolcek Piotr Cyrys (po 7)
1983/1984	II liga gr. 1	13.	30	9	9	12	29	30	–1	18	3R	–	Piotr Cyrys (8)
1984/1985	III liga gr. 5	1.	30	18	8	4	71	18	+53	44	2R	–	b.d.
1985/1986	II liga gr. 1	14.	30	8	12	10	38	35	+3	28	3R	–	b.d.
1986/1987	III liga gr. 5	1.	30	20	6	4	41	13	+28	46	4R	–	b.d.
1987/1988	II liga gr. 1 Baraże o II ligę	13. ↓	30 2	10 0	5 0	15 2	25 0	34 3	–9 –3	25 –		–	b.d.
1988/1989	III liga gr. 5	3.	26	17	4	5	51	15	+36	38	5R	–	b.d.
1989/1990	III liga gr. 3	8.	38	16	12	10	57	48	+9	44	3R	–	b.d.
1990/1991	III liga gr. gn-śl.	10.	30	10	10	10	37	42	–5	30	1R	–	b.d.
1991/1992	III liga gr. gn-śl.	5.	34	14	10	10	52	45	+7	38	–	–	b.d.
1992/1993	III liga gr. gn-śl.	2.	34	16	12	6	53	25	+28	44	RW	–	b.d.
1993/1994	III liga gr. gn-śl.	11.	34	12	8	14	46	44	+2	32	–	–	b.d.
1994/1995	III liga gr. gn-śl.	12.	34	11	10	13	44	37	+7	32	–	–	b.d.
1995/1996	III liga gr. gn-śl.	4.	34	15	8	11	42	36	+6	53	–	–	b.d.
1996/1997	III liga gr. gn-śl.	1.	34	18	11	5	57	31	+26	65	RW	–	b.d.
1997/1998	II liga	17.	32	8	8	16	27	40	–13	32	3R	–	Józef Żymańczyk (16)
1998/1999	II liga	4.	26	12	4	10	37	31	+6	40	2R	–	Ferdinand Chi Fon (6)
1999/2000	II liga	8.	46	19	11	16	48	48	0	68	2R	–	Marian Kucharski (9)
2000/2001	II liga	4.	38	19	10	9	48	28	+20	67	1/2	2R	Dariusz Solnica (16)
2001/2002	II liga	18.	38	12	5	21	40	61	–21	41	2R	2R	Józef Żymańczyk (6)
2002/2003	III liga gr. 3	5.	30	14	11	5	44	26	+18	53	RW	–	Józef Żymańczyk (16)
2003/2004	III liga gr. 3	4.	30	15	4	11	36	30	+6	49	–	–	Marcin Rogowski Piotr Sobotta (po 7)
2004/2005	III liga gr. 3	12.	30	9	10	11	26	26	0	37	–	–	Łukasz Dzierżęga Piotr Sobotta (po 5)
2005/2006	III liga gr. 3 Baraże o II ligę	2. ↑	30 2	14 0	12 2	4 0	40 2	20 2	+20 0	54 –	1R	–	Wojciech Dzierżenga (11)
2006/2007	II liga	10.	34	10	11	13	29	35	–6	41	–	–	Hugo Enyinnaya (9)
2007/2008	II liga	13.	34	8	11	15	28	39	–11	35	1/8	–	Hugo Enyinnaya (8)
2008/2009	I liga[36]	17.[37]	34	6	7	21	22	51	–29	25	1/8	–	Marcin Józefowicz (6)
2009/2010	IV liga gr. op.	1.	30	26	3	1	84	14	+70	81	–	–	Wojciech Ścisło (21)
2010/2011	III liga gr. op.-śl.	5.	30	14	9	7	43	25	+18	51	–	–	Adam Setla (9)
2011/2012	III liga gr. op.-śl.	6.	30	12	11	7	46	33	+13	47	–	–	Tadeusz Tyc (21)
2012/2013	III liga gr. op.-śl.	1.	30	18	8	4	53	23	+30	62	–	–	Adam Setla (12)
2013/2014	II liga gr. zach.	12.	34	10	13	11	36	40	–4	43	1/32	–	Marcin Kocur (7)
2014/2015	III liga gr. op.-śl.	2.	38	26	7	5	84	32	+48	85	RW (2T)	–	Marek Gładkowski (17)
2015/2016	III liga gr. op.-śl. Baraże o II ligę	1. ↑	30 2	19 2	9 0	2 0	63 4	17 1	+46 +3	66 –	RW	–	Waldemar Gancarczyk (11)
2016/2017	II liga	2.	34	21	8	5	69	34	+35	71	RW	–	Marcin Wodecki (15)
2017/2018	I liga	11.	34	12	9	13	37	43	–6	45	RW	–	Marcin Wodecki (9)
2018/2019	I liga	12.	34	10	10	14	38	43	–5	40	1/4	–	Szymon Skrzypczak (9)
2019/2020	I liga	13.	34	11	9	14	33	39	–6	42	1/4	–	Arkadiusz Piech (7)
2020/2021	I liga	8.	34	13	10	11	35	41	–6	49	1R	–	Konrad Nowak (6)
2021/2022	I liga Baraże o Ekstraklasę	5. ↔	34 1	14 0	9 0	11 1	51 0	46 3	+5 –3	51 –	1R	–	Tomáš Mikinič (10)
2022/2023	I liga	15.	34	10	7	17	39	48	–9	37	1R	–	Mateusz Marzec Borja Galán Mateusz Kamiński Rafał Niziołek (po 4)
2023/2024	I liga Baraże o Ekstraklasę	6. ↔	34 1	15 0	8 0	11 1	42 2	32 4	+10 –2	53 –	1R	–	Borja Galán (8)
2024/2025	I liga										1/16

Odra Opole rozegrała 22 sezony w najwyższej klasie rozgrywkowej. Statystyki w ekstraklasie – 564 mecze: 182 zwycięstwa, 159 remisów i 223 porażki, bramki 645–740. W drugim poziomie rozgrywkowym Odra występowała w 22 sezonach. Bilans występów – 652 mecze: 264 zwycięstwa, 163 remisy i 225 porażek, bramki 834–698.

Najlepszym zawodnikiem Odry w historii jej występów w ekstraklasie jest Engelbert Jarek (92 gole).

Bilans Odry Opole w Ekstraklasie
Mecze	Zwycięstwa	Remisy	Porażki	Bramki	Punkty
564	182	159	223	645:740	523

Europejskie puchary

Legenda do wszystkich tabel: Q – runda eliminacyjna, 1/16, 1/8, 1/4, 1/2 – odpowiednia faza rozgrywek, Grupa – runda grupowa, 1r gr – pierwsza runda grupowa, 2r gr – druga runda grupowa, F – finał, R – runda, PO – play-off k. – rzuty karne, los. – losowanie, Dogr. – dogrywka, w. – zasada bramek strzelonych na wyjeździe

Sezon	Rozgrywki	Runda	Klub	Dom	Wyjazd	Ogólnie
1961/1962	Puchar Intertoto	Grupa A1	Slovan Bratysława	1–1	1–8	3. miejsce
			Wiener AC	2–0	1–4
			Vorwärts Berlin	2–1	1–2
1963/1964	Puchar Intertoto	Grupa C4	Hajduk Split	1–0	0–1	1. miejsce
			FSV Zwickau	1–0	1–1
			SONP Kladno	4–0	1–1
		1/8 finału	IFK Norrköping	3–2	2–0	5–2
		1/4 finału	Slovan Bratysława	1–1	1–1	2–2, los.
		1/2 finału	Polonia Bytom	0–0	1–2	1–2
1964/1965	Puchar Intertoto	Grupa B4	Spartak Plewen	1–0	1–1	3. miejsce
			Tatran Preszów	0–2	1–1
			SC Karl-Marx-Stadt	1–2	2–0
1968	Puchar Intertoto	Grupa B6	Jednota Trencin	2–0	0–0	1. miejsce
			FC Magdeburg	1–0	2–0
			Hvidovre IF	2–0	1–2
1969	Puchar Intertoto	Grupa 9	FC La Chaux-de-Fonds	3–0	2–3	1. miejsce
			KSK Beveren	2–0	0–0
			B 1913 Odense	2–0	2–1
1972	Puchar Intertoto	Grupa 8	Frem Kopenhaga	4–0	1–2	2. miejsce
			Rot-Weiß Oberhausen	4–3	0–1
			VOEST Linz	2–0	0–2
1977/1978	Puchar UEFA	1R	FC Magdeburg	1–2	1–1	2–3

Dotychczas Odra rozegrała 44 mecze w europejskich pucharach. Bilans spotkań – z 21 zwycięstwami, 11 remisami i 12 porażkami. Największym sukcesem było dojście do półfinału Pucharu Intertoto 1963/1964 oraz start w Pucharze UEFA 1977/1978^[38]. Niebiesko-Czerwoni wygrali również grupę Pucharu Intertoto 1968 i 1969^[39][40][41].

Najskuteczniejszym zawodnikiem w europejskich pucharach jest Engelbert Jarek (14 goli).

Bilans Odry Opole w europejskich pucharach
Mecze	Zwycięstwa	Remisy	Porażki	Bramki
44	21	11	12	60:43

Sukcesy

Piłka nożna

• 3. miejsce w ekstraklasie: 1964
• 3. miejsce w Pucharze Polski: 1962
• Półfinał Pucharu Polski: 1955, 1962, 1967, 1981, 2001
• Puchar Ligi: 1977
• Półfinał Pucharu Karla Rappana: 1964
• Mistrzostwo Polski juniorów: 1972
• Wicemistrzostwo Polski juniorów: 1968, 1976, 1981
• Start w Pucharze UEFA: 1977/1978
• Zdobywca Pucharu Redakcji „Sportu”: 1957

Podnoszenie ciężarów

• Drużynowe mistrzostwo Polski: 1976^[42], 1977, 1978^[43], 1980^[44], 1988^[45]
• Brązowy medal drużynowych mistrzostw Polski: 1984^[46]

Stadion

Stadion Miejski w Opolu (2012)

Osobny artykuł: Stadion Miejski „Odra”.

• Nazwa stadionu: Stadion Miejski w Opolu
• Właściciel: MOSiR w Opolu
• Adres: ul. Oleska 51, 45-231 Opole^[47]
• Maksymalna pojemność: 5060
• Oświetlenie: 900 lux
• Inauguracja: 1930^[3]
• Dojazd: autobusami MZK linii nr 3, 7, 11, 15, 18, 28, N1.
• Rekord frekwencji: 25 tys. widzów, niedziela 19 listopada 1978, Odra Opole – Ruch Chorzów 3:1 (1:1)

W czerwcu 2017 roku prezydent Opola Arkadiusz Wiśniewski ogłosił plany budowy nowego stadionu pod koniec 2019 roku^[48].

Kibice

Odrze Opole kibicują głównie ludzie mieszkający w województwie opolskim. Odra posiada fankluby w Brzegu, Dobrzeniu Wielkim, Głuchołazach, Gogolinie, Grodkowie, Kędzierzynie-Koźlu, Kluczborku, Kolonowskim, Krapkowicach, Lewinie Brzeskim, Łubnianach, Niemodlinie, Nysie, Oleśnie, Oławie, Ozimku, Prudniku, Strzelcach Opolskich, Skorogoszczu, Strzelinie, Turawie, Tułowicach, Tarnowie Opolskim, Zawadzkiem, Zdzieszowicach i Ziębicach^[49].

Zgody

• Polonia Bytom
• Zagłębie Lubin

Jedna Odra

Kibice Odry na „Młynie”

Stowarzyszenie Sympatyków Odry Opole „Jedna Odra” – stowarzyszenie kibiców Odry Opole, powstałe w 2001 roku, zarejestrowane sądownie dnia 25 sierpnia 2010 roku. Jest oficjalnym reprezentantem kibiców Odry Opole oraz członkiem Ogólnopolskiego Związku Stowarzyszeń Kibiców. Zajmuje się popularyzacją Odry Opole, propagowaniem bezpiecznego uczestnictwa w meczach Odry Opole wśród młodzieży szkolnej, organizacją ruchu kibicowskiego, konsultacje oraz porady marketingowe z władzami Klubu Odra Opole oraz promowanie postaw patriotycznych wśród kibiców Odry Opole i mieszkańców Opolszczyzny. Pierwszym prezesem Stowarzyszenia „Jedna Odra” był Tomasz Szymański, obecnie prezesem jest Albert Ogiolda. Członkowie stowarzyszenia biorą udział w różnych obchodach rocznicowych i akcjach charytatywnych m.in. Marsz Niepodległości, Narodowy Dzień Pamięci „Żołnierzy Wyklętych”, Międzynarodowy Turniej Kibiców Odry Opole z okazji 65-lecia istnienia klubu (19 czerwca 2010), złożenie kwiatów pod pomnikiem podziemia antykomunistycznego w 65. rocznicę założenia WiN-u (2 września 2010), akcje: „Stadion dla Opolszczyzny” (wrzesień 2010), „Niebiesko-czerwony Mikołaj” (5 grudnia 2010), „Niebiesko-czerwone serce” – zbiórka krwi kibiców Odry Opole (od 2010 roku).

Informacje ogólne

• Pełna nazwa: Stowarzyszenie Sympatyków Odry Opole „Jedna Odra”
• Data założenia: 2010
• Adres: ul. Oleska 51, 45-222 Opole
• Numer KRS: 000363788
• Prezes: Albert Ogiolda

Rekordy i statystyki

Engelbert Jarek, najlepszy strzelec w historii klubu

Młynarczyk

Gut

Adamiec

Król

Szczepański

Masztaler

Kwaśniewski

B.Blaut

Wójcicki

Tyc

Jarek

Jedenastka wszech czasów według Historii polskiej piłki nożnej^[50]

Statystyki klubowe

• Liczba sezonów w Ekstraklasie: 22 (1953, 1956–1958, 1960–1966, 1967–1970, 1971–1974, 1976–1981)^[2]
• Pierwszy mecz w Ekstraklasie: 15.03.1953 Budowlani Opole – Gwardia Warszawa 1:2 (0:0)^[2]
• Pierwszy zdobyty punkt w Ekstraklasie: 19.04.1953 Budowlani Opole – Górnik Radlin 1:1 (1:1)^[2]
• Pierwsze zwycięstwo w Ekstraklasie: 07.06.1953 Budowlani Opole – Legia Warszawa 3:2 (2:1)^[2]
• Najwyższe zwycięstwo w Ekstraklasie: 03.09.1961 Odra Opole – Lechia Gdańsk 9:2 (5:0)^[2]
• Najwyższa porażka w Ekstraklasie: 19.08.1964 Polonia Bytom – Odra Opole 7:0 (5:0)^[2]
• Najdłuższa seria zwycięstw w Ekstraklasie: 7 (1979)^[2]
• Najdłuższa seria remisów w Ekstraklasie: 5 (1961)^[2]
• Najdłuższa seria porażek w Ekstraklasie: 4 (1966, 1969, 1973, 1977)^{[51][52][53][54]}
• Najwyższe zwycięstwo w historii: Mecz III ligi, Odra Opole – WKS Wieluń 13:0 (5:0)^[2]
• Najczęstszy rywal w Ekstraklasie:
  • Legia Warszawa – 42 mecze (1953, 1956–1958, 1960–1966, 1967–1970, 1971–1974 i 1976–1981)^[55]
  • Ruch Chorzów – 42 mecze (1953, 1956–1958, 1960–1964, 1965–1966, 1967–1970, 1971–1974 i 1976–1981)^[56]
  • Wisła Kraków – 42 mecze (1953, 1956–1958, 1960–1966, 1967–1970, 1971–1974 i 1976–1981)^[57]
  • Zagłębie Sosnowiec – 42 mecze (1956–1958, 1960–1966, 1967–1970, 1971–1974 i 1976–1981)^[58]
• Jubileuszowe mecze w Ekstraklasie:^[50]
  • 1. mecz – 15.03.1953: Budowlani Opole – Gwardia Warszawa 1:2
  • 100. mecz – 18.06.1960: Odra Opole – Pogoń Szczecin 5:1 (2:1)
  • 200. mecz – 03.04.1964: Unia Racibórz – Odra Opole 3:1
  • 300. mecz – 11.05.1969: Odra Opole – Szombierki Bytom 2:0
  • 400. mecz – 10.08.1974: Legia Warszawa – Odra Opole 1:1 (1:1)
  • 500. mecz – 19.05.1978: Odra Opole – Zagłębie Sosnowiec 2:0
• Jubileuszowe gole w Ekstraklasie:^[50]
  • 1. bramka – 15.03.1953 – Augustyn Poćwa (Budowlani Opole – Gwardia Warszawa 1:2)
  • 100. bramka – 27.07.1958 – Jan Frasek (Budowlani Opole – Górnik Zabrze 1:1)
  • 200. bramka – 15.10.1961 – Norbert Gajda (Odra Opole – Legia Warszawa 2:1)
  • 300. bramka – 19.09.1964 – Zbigniew Bania (Odra Opole – ŁKS Łódź 2:1)
  • 400. bramka – 22.03.1970 – Manfred Urbas (Stal Rzeszów – Odra Opole 6:1)
  • 500. bramka – 07.11.1976 – Roman Wójcicki (Odra Opole – Stal Mielec 2:3)
  • 600. bramka – 01.08.1979 – Mirosław Misiowiec (Odra Opole – Polonia Bytom 2:0)

Rekordy indywidualne

Najlepsi strzelcy Odry w Ekstraklasie[2] Lp. Zawodnik Bramki 1. Engelbert Jarek 94 2. Norbert Gajda 56 3. Wojciech Tyc 46 4. Józef Klose 40 5. Zbigniew Bania 29 6. Alfred Bolcek 26 7. Antoni Kot 20 8. Manfred Urbas 19 9. Wilhelm Spałek 17 10. Adam Bonia 16 Wiesław Korek 12. Franciszek Klik 15 Karol Kot Stanisław Mielniczek 15. Egon Piechaczek 14 Hubert Poplutz 17. Jan Małkiewicz 13 18. Andrzej Przenniak 12 19. Franciszek Stemplowski 10

Najlepsi strzelcy Odry w europejskich pucharach[59] Lp. Zawodnik Bramki 1. Engelbert Jarek 14 2. Norbert Gajda 6 3. Manfred Urbas 5 Ernest Powieczko 5. Zenon Żaczyński 3 Antoni Kot Karol Kot 8. Henryk Szczepański 2 Adam Bonia Manfred Koprek Wojciech Tyc Józef Klose 13. Franciszek Stemplowski 1 Egon Piechaczek Stanisław Juszczak Zygmunt Droździok Józef Zwierzyna Bogdan Harańczyk Krystian Koźniewski

Zawodnicy

Z tym tematem związana jest kategoria: Trenerzy piłkarzy Odry Opole.

Piłkarze Odry w reprezentacji Polski

W reprezentacji Polski grało 14 zawodników w barwach Odry Opole, którzy łącznie wystąpili w 105 meczach reprezentacji.

Piłkarz	Mecze/gole	Sukcesy
Engelbert Jarek	3/1	Uczestnik igrzysk olimpijskich 1960
Bernard Blaut	1/0
Henryk Szczepański	28/0
Norbert Gajda	7/2
Konrad Kornek	15/0
Henryk Brejza	9/0
Antoni Kot	1/0
Zbigniew Gut	11/0	Mistrz olimpijski 1972, 3.miejsce na mistrzostwach świata 1974
Bohdan Masztaler	10/0
Wojciech Tyc	1/0
Zbigniew Kwaśniewski	2/0
Roman Wójcicki	11/0	Uczestnik mistrzostw świata 1978
Józef Młynarczyk	5/0
Józef Adamiec	1/0

Obecny skład

Stan na 25 lipca 2022 roku.

Nr	Poz.	Piłkarz
1	1 bramkarzBR	Błażej Sapielak
2	2 obrońcaOB	Piotr Żemło
3	4 napastnikNA	Marcel Sluga
4	2 obrońcaOB	Łukasz Kędziora
5	3 pomocnikPO	Rafał Niziołek
6	3 pomocnikPO	Mikołaj Łabojko
7	4 napastnikNA	Bartosz Guzdek
8	2 obrońcaOB	Stanisław Hrebeń
9	3 pomocnikPO	Tomáš Mikinič
10	3 pomocnikPO	Michal Klec
11	4 napastnikNA	Dawid Czapliński
12	1 bramkarzBR	Dominik Kalinowski
14	3 pomocnikPO	Szymon Łapiński
15	2 obrońcaOB	Konrad Kostrzycki

Nr	Poz.	Piłkarz
16	3 pomocnikPO	Maciej Urbańczyk
17	3 pomocnikPO	Mateusz Marzec
19	2 obrońcaOB	Maksymilian Tkocz
20	3 pomocnikPO	Oskar Paprzycki
22	2 obrońcaOB	Mateusz Spychała
24	2 obrońcaOB	Jakub Szrek
27	2 obrońcaOB	Mateusz Kamiński (kapitan)
30	1 bramkarzBR	Artur Haluch
32	3 pomocnikPO	Maciej Wróbel
33	3 pomocnikPO	Maksymilian Paszkowski
47	3 pomocnikPO	Antoni Klimek
71	2 obrońcaOB	Bernard Petrák
94	3 pomocnikPO	Konrad Nowak

Sztab szkoleniowy

• Trener: Jarosław Skrobacz
• Asystent: Tomasz Copik
• Trener bramkarzy: Marcin Feć
• Trener przygotowania fizycznego: Grzegorz Maroński
• Trener przygotowania fizycznego: Damian Matysiok
• Trener analityk: Andrzej Gomołysek
• Trener mentalny: Ewa Stellmach
• Lekarz: Bartosz Wójciak
• Fizjoterapeuta: Szymon Bakalarczyk
• Fizjoterapeuta: Przemysław Noga
• Kierownik drużyny: Łukasz Babik

Trenerzy

Z tym tematem związana jest kategoria: Trenerzy piłkarzy Odry Opole.

Michał Matyas - trener klubu w 1961

Antoni Brzeżańczyk - trener klubu w latach 1965-1966, 1968-69

Antoni Piechniczek - trener klubu w latach 1975-1979

• 1948–1950: Juliusz Marian Mariański
• 1951–1953: Mieczysław Bieniek
• 1953–1954: Czesław Bartolik
• 1954–1955: Edward Drabiński
• 1955–1956: Mieczysław Bieniek
• 1956–1957: Edward Pytlik
• 1957–1961: Teodor Wieczorek
• 1961: Michał Matyas
• 1962: Edward Brzozowski
• 1962–1964: Artur Woźniak
• 1964–1965: Hubert Skolik
• 1965–1966: Antoni Brzeżańczyk
• 1966–1967: Tadeusz Foryś
• 1967–1968: Ryszard Wrzos
• 1968–1969: Antoni Brzeżańczyk
• 1969: Teodor Wieczorek
• 1969–1973: Engelbert Jarek
• 1973: Wiesław Łucyszyn
• 1973: Tadeusz Foryś
• 1973–1974: Engelbert Jarek
• 1974: Jerzy Wrzos
• 1974–1975: Engelbert Jarek
• 1975–1979: Antoni Piechniczek
• 1979–1980: Józef Zwierzyna
• 1980: Josef Stanko
• 1981: Grzegorz Polakow
• 1981–1982: Wiesław Łucyszyn
• 1982–1983: Zdzisław Drożdzyński
• 1983–1984: Stanisław Świerk
• 1984–1985: Ireneusz Browarski i Antoni Kot
• Alfons Kania
• Eugeniusz Różański
• Zenon Trzonkowski
• 1986–1987: Antoni Kot i Andrzej Krupa
• 1988–1991: / Wojciech Tyc
• Ireneusz Browarski
• Wiesław Łucyszyn
• Leszek Stykała
• 1996–1997: Zygfryd Blaut
• 1997: Józef Trepka
• 1998: Wiesław Łucyszyn
• 1998–1999: Andrzej Krupa
• 1999: Albin Mikulski
• 1999: Marek Chojnacki
• 1999–2000: Bogusław Baniak
• 2000: Marian Geszke
• 2000–2001: Franciszek Krótki
• 2001: Marcin Bochynek
• 2001: Marian Kurowski
• 2002: Krzysztof Job
• 2002: Romuald Szukiełowicz
• 2002–2004: Dariusz Kaniuka
• 2004: Franciszek Krótki
• 2004–2005: Zygfryd Blaut
• 2005: Ireneusz Haras
• 2005–2006: Miroslav Copjak
• 2006: Andrzej Prawda
• 2006–2007: Witold Mroziewski
• 2007–2008: Andrzej Prawda
• 2008: Rob Delahaije
• 2008: Andrzej Prawda
• 2009: Piotr Rzepka
• 2009–2010: Andrzej Polak
• 2010–2011: Dariusz Kaniuka
• 2011–2012: Wojciech Mielnik
• 2012: Andrzej Polak
• 2012: Wojciech Mielnik
• 2012–2013: Dariusz Żuraw
• 2013: Tomasz Piwowarczyk i Paweł Walaszczyk
• 2013–2014: Petr Němec
• 2014–2016: Zbigniew Smółka
• 2016–2017: Jan Furlepa
• 2017–2018: Mirosław Smyła
• 2018: Piotr Plewnia
• 2018–2019: Mariusz Rumak
• 2019: Piotr Plewnia
• 2020–2021: Dietmar Brehmer
• 2021–2022: Piotr Plewnia
• od 2022: Adam Nocoń

Prezesi

• Leonard Olejnik
• Franciszek Łańcucki
• Antoni Goljan
• Witold Sobolewski
• Roman Pillardy
• Feliks Gruchała
• Zbigniew Karasiński
• Zdzisław Holiński
• Zygmunt Siedlecki
• Mieczysław Juszczyk
• Tadeusz Tarczyński
• Kazimierz Adamus
• Marian Bender
• 1993–1995: Witold Majerski
• 1995: Tadeusz Jarmuziewicz
• 1996–1998: Bruno Tomaszek
• Mariusz Karpiński
• 1999: Ryszard Raczkowski
• 1999–2002: Ryszard Niedziela
• 2001: Mariusz Górniak
• 2002: Andrzej Mazurek
• 2002–2003: Arkadiusz Karbowiak
• 2003–2006: Janusz Wysocki
• 2006–2008: Guido Vreuls
• 2008–2009: Andrzej Dusiński
• 2009–2011: Mariusz Gnoiński^[60]
• 2011–2013: Krystian Golec^[61]
• 2013–2016: Janusz Wysocki
• 2016–2017: vacat
• 2017–2019: Karol Wójcik
• od 2019: Tomasz Lisiński^[62]

Bibliografia

• Paweł Czado: Antoni Piechniczek Bezkompromisowa biografia. Kraków: SQN, 2022. ISBN 978-83-8210-526-1.