Krzysztof Kowalewski

Krzysztof Kowalewski
	; Krzysztof Kowalewski (2017)
Data i miejsce urodzenia	20 marca 1937 ; Warszawa
Data i miejsce śmierci	6 lutego 2021 ; Warszawa
Zawód	aktor teatralny, filmowy
Współmałżonek	Vivian Rodriguez; (rozwód); Agnieszka Suchora; (2002–2021; jego śmierć)
Lata aktywności	1960–2021
	Zespół artystyczny
	Teatr Klasyczny w Warszawie; (1960–1961); Teatr Dramatyczny w Warszawie; (1961–1962); Teatr Polski w Warszawie; (1962–1970); Studencki Teatr Satyryków; (1970–1973); Teatr Rozmaitości w Warszawie; (1973–1974); Teatr Kwadrat w Warszawie; (1974–1977); Teatr Współczesny w Warszawie; (1977–2021); Teatr 6. piętro (2013)
	Odznaczenia
	;
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Cytaty w Wikicytatach

Krzysztof Kowalewski (ur. 20 marca 1937 w Warszawie, zm. 6 lutego 2021 tamże) – polski aktor filmowy, telewizyjny, teatralny, kabaretowy i radiowy, pedagog.

Szybkie fakty Data i miejsce urodzenia, Data i miejsce śmierci ...

Zamknij

Znany był głównie z licznych ról komediowych. Na filmowym ekranie zadebiutował w 1960 w filmie Aleksandra Forda Krzyżacy, wystąpił w około 120 filmach i serialach telewizyjnych^[1]. Zagrał ponad tysiąc ról w Teatrze Polskiego Radia^[2]. Przez wiele lat był wykładowcą w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie.

Jego ojcem był Cyprian Leon Kowalewski, ekonomista^[3], dyrektor fabryki papieru w Jeziornie^[4], weteran wojny polsko-bolszewickiej i III powstania śląskiego^[3], zamordowany w 1940 r. w Charkowie^[3]^[5]. Matką była Elżbieta Kowalewska z d. Herszaft, aktorka pochodzenia żydowskiego^[4], a wujem malarz Adam Herszaft^[6].

Przez całą wojnę matka ukrywała przed Krzysztofem swoje żydowskie korzenie. Po upadku powstania warszawskiego przeprowadzili się ze zrujnowanej stolicy do Kielc. Wyjechali z nich w dzień po pogromie 4 lipca 1946 r. i wrócili do Warszawy^[7]. W 1955 r. ukończył stołeczne XIV Liceum Ogólnokształcące im. Klementa Gottwalda^[8]^[9], następnie dostał się do Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej, którą ukończył w 1960^[1]. Na dyplomie muzycznym wykonał utwór „Ach Ludwiko” do słów Juliana Tuwima^[10].

W tym samym roku zadebiutował jako aktor epizodyczny w Krzyżakach Aleksandra Forda^[1]. W marcu 1961 r. wystąpił po raz pierwszy na deskach Teatru Dramatycznego, z którym był związany do 1962^[1]. W latach 70. i 80. wystąpił m.in. w filmach wojennych Witolda Lesiewicza Kwiecień (1961) oraz Miejsce dla jednego (1965), kryminale Janusza Nasfetera Zbrodniarz i panna (1963), filmach Janusza Majewskiego Urząd (1969), Zbrodniarz, który ukradł zbrodnię (1969) oraz C.K. Dezerterzy (1985), serialu wojennym Janusza Morgensterna „Kolumbowie” (1970) czy filmie psychologicznym Jerzego Stefana Stawińskiego Godzina szczytu (1973)^[1].

Kowalewski często występował w filmach Stanisława Barei. W filmie Nie ma róży bez ognia (1974) zagrał milicjanta. W 1976 zagrał główną rolę Michała Romana w Brunecie wieczorową porą. W 1978 w Co mi zrobisz, jak mnie złapiesz grał Tadeusza Krzakoskiego, dyrektora „Pol-Pimu”, natomiast w Misiu (1980) – Jana Hochwandera, kierownika produkcji filmu Ostatnia paróweczka hrabiego Barry Kenta^[11].

Aktor teatrów: Klasycznego, Dramatycznego, Polskiego, Studenckiego Teatru Satyryków, Rozmaitości, Kwadrat oraz Teatru Współczesnego w Warszawie (od 1977).

Był związany przez wiele lat z Teatrem Polskiego Radia^[2]. Dyrektor tegoż, Janusz Kukuła, przyznaje, że Krzysztof Kowalewski jest jego ulubionym (radiowym) aktorem^[2]. Kowalewski znany jest radiosłuchaczom przede wszystkim^[2] za sprawą głównej roli w słuchowisku Kocham pana, panie Sułku, emitowanym na antenie Programu Trzeciego Polskiego Radia. 29 lutego 2012, niedługo przed 75. urodzinami aktora, Program Trzeci Polskiego Radia zorganizował benefis Krzysztofa Kowalewskiego^[2]. Wydarzenie było emitowane na żywo na antenie rozgłośni. W latach 2004–2019 wspierał działania Fundacji Polsat corocznie wcielając się w rolę Świętego Mikołaja podczas Mikołajkowego Bloku Reklamowego^[12].

Został członkiem honorowego komitetu poparcia Bronisława Komorowskiego przed przyspieszonymi wyborami prezydenckimi 2010^[13] oraz przed wyborami prezydenckimi w Polsce w 2015^[14].

Szybkie fakty

Zamknij

Zmarł 6 lutego 2021 w wieku 83 lat^[15]. 19 marca 2021 po mszy świętej w kościele św. Brata Alberta i św. Andrzeja Apostoła, został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie^[16] (kwatera 324-5-20^[17]).

Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski – 2002^[18]
Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” – 2009^[19]^[20]
Odznaka honorowa „Za Zasługi dla Warszawy” – 1989^[21]
Wielki Splendor (1992)^[22] – nagroda przyznana przez Zespół Artystyczny Teatru Polskiego Radia

Po raz pierwszy ożenił się w latach 60., z kubańską tancerką – Vivian Rodriguez, z którą rozwiódł się po 3 latach i jej wyjeździe do Paryża. Z tego związku miał syna Wiktora (ur. 1967), od 1981 stale przebywającego za granicą^[7]. Wiktor Kowalewski wraz z rodziną mieszka w Los Angeles, pracuje w branży komputerowej oraz jest trenerem żeńskiej drużyny piłkarskiej^[23]. Wnuczka Krzysztofa ze strony syna, Sacha Kowalewski kształciła się na Ruskin School of Acting oraz zagrała wraz z nim w filmie Proceder (2019)^[23]. Przez wiele lat był związany z aktorką Ewą Wiśniewską^[24]. Od 2002 do śmierci był mężem aktorki Agnieszki Suchory, z którą miał córkę Gabrielę (ur. 2000)^[23].

Filmy i seriale

1960: Krzyżacy – łucznik krzyżacki
1961: Kwiecień – Sulikowski
1961: Dwaj panowie N – żołnierz w koszarach rozładowujący wóz Nowaka
1963: Zbrodniarz i panna – podwładny chorążego Szymańskiego
1964: Pingwin – pasażer autobusu
1965: Miejsce dla jednego – sierżant MO
1966: Marysia i Napoleon – oficer
1969: Zbrodniarz, który ukradł zbrodnię – świadek napadu
1969: Urząd – asystent kardynała
1970: Zapalniczka – milicjant podający się za gazownika
1970: Spacer – kapitan
1970: Kolumbowie – kat na Gestapo (odc. 2)
1972: Z tamtej strony tęczy – sąsiad Teresy
1972: Uciec jak najbliżej – działacz
1972: Siedem czerwonych róż, czyli Benek Kwiaciarz o sobie i o innych – koleś zaczepiający hipisa
1972: Poślizg – pielęgniarz w izbie wytrzeźwień
1973: Znak – mąż Andrzej
1973: Stawiam na Tolka Banana – tajniak (odc. 7)
1973: Wielka miłość Balzaka – Theophile Gautier
1973: Sekret – mąż Teresy
1973: Godzina szczytu – inżynier Adamczewski
1974: Potop – Roch Kowalski
1974: Nie ma róży bez ognia – milicjant
1974: Urodziny Matyldy – podrywacz Matyldy
1974: Najważniejszy dzień życia – ksiądz (odc. 2)
1974: Łukasz – nauczyciel
1974: Koniec wakacji – nauczyciel
1974: Gniazdo – Bolesław, syn Bolesława I Okrutnego
1974–1977: Czterdziestolatek – Benek, znajomy pielęgniarki Krystyny
1975: Trzecia granica – Dederkiewicz, pracownik konsulatu polskiego w Budapeszcie
1975: Grzech Antoniego Grudy – milicjant
1976: Brunet wieczorową porą – Michał Roman
1976: Złota kaczka – żołnierz w karczmie grający w kości
1976: Wakacje – uczestnik obozu lekarzy (odc. 2)
1976: Szaleństwo Majki Skowron – dyrektor Skowron, ojciec Majki (odc. 6 i 9)
1976: Polskie drogi – ułan Waligórski (odc. 1)
1976: Czy jest tu panna na wydaniu? – Henio Bąbała
1977: Deja vu czyli skąd my to znamy –
- kolejarz (głos),
- pacjent profesora (głos)
1978: Co mi zrobisz, jak mnie złapiesz – dyrektor Tadeusz Krzakoski
1978: Rodzina Leśniewskich – tata Leśniewski
1978: 07 zgłoś się – aktor wysiadający z pociągu na dworcu Łódź Fabryczna (odc. 7)
1979: Wściekły – spotkany na ulicy kolega Zawady
1979: Skradziona kolekcja – Andrzej, sąsiad Joanny
1979: Kung-fu – dyrektor Nałęcz
1979: Igraszki z diabłem (Teatr Telewizji 1979) jako zbój
1980: Miś – Jan Hochwander
1980: Rodzina Leśniewskich – tata Leśniewski
1980–1981: Fortele Jonatana Koota – narrator (głos)
1981: Wielka majówka – prezes Śliwa
1981: Najdłuższa wojna nowoczesnej Europy – Maksymilian Jackowski
1981: Miłość ci wszystko wybaczy – właściciel „Sfinksa”
1982: Wyjście awaryjne – komendant MO
1982: Jeśli się odnajdziemy – Jan Ogródek
1983: Lata dwudzieste... lata trzydzieste... – Jan Krzyżtoporski
1984: Zabawa w chowanego – sąsiad Adama
1984: Miłość z listy przebojów – „Karus”
1985: Jezioro Bodeńskie – Pociejak
1985: Urwisy z Doliny Młynów – Leon Dędek
1985: Rośliny trujące – właściciel mieszkania
1985: Pewnego letniego dnia... – Stanisław Grzałek
1985: C.K. Dezerterzy – szef kompanii
1986: Zmiennicy – Tomasz Michalik
1986: Klementynka i Klemens – gęsi z Doliny Młynów – Leon Dędek
1986: Kurs na lewo – dyrektor
1986: Komediantka – Jan Cabiński, dyrektor teatru
1987: Cesarskie cięcie – sekretarz Rozmaryn
1987: Misja specjalna – kucharz Jan
1987: Komediantka – Jan Cabiński, dyrektor teatru
1988: Nowy Jork, czwarta rano – strażnik więzienny Cieślak
1988: Męskie sprawy – Kazimierz Klinger
1989: Janka – dziadek Janki
1989: Co lubią tygrysy – Marek
1989: Goryl, czyli ostatnie zadanie... – Bolek
1990: Janka – dziadek Janki
1990: Życie za życie. Maksymilian Kolbe – redaktor naczelny
1990: Domena władzy – właściciel strzelnicy w lunaparku
1991: Rozmowy kontrolowane – pułkownik Zygmunt Molibden
1991: Panny i wdowy – proboszcz w Jurowiczach (odc. 1)
1991: Panny i wdowy – proboszcz
1991: Dzieci wojny – proboszcz
1992: Kuchnia polska – szef komisji wojskowej (odc. 4)
1992: 1968. Szczęśliwego Nowego Roku – szef komisji wojskowej
1992–1996: Film pod strasznym tytułem – Tatun (głos)
1993: Jacek – sąsiad (odc. 5)
1993: Człowiek z... – pułkownik, komendant szpitala
1994: Panna z mokrą głową – teść Podkówki (odc. 5-6)
1994: Panna z mokrą głową – teść Podkówki
1994: Bank nie z tej ziemi – ojciec Hani (odc. 11)
1994–1996: Sceny z życia smoków – smok Antoni (głos, odc. 1-5)
1995: Nic śmiesznego – kierownik produkcji filmu „Klęska”
1995: Awantura w Chioggi – Padron Fortunato
1995: Horror w Wesołych Bagniskach – Apolinary
1995: Awantura o Basię – nauczyciel geografii
1996: Nocne graffiti – szef Laleczki
1996: Maszyna zmian. Nowe przygody – nauczyciel (odc. 3)
1996: Bar Atlantic – proboszcz Sikora (odc. 9)
1996: Awantura o Basię – nauczyciel geografii
1997: Sposób na Alcybiadesa – dyrektor „Dyr”
1997–1998: Rodziców nie ma w domu – dziadek
1997: Pokój 107 – Józef Zięba
1997: Musisz żyć – Wolski
1997: Boża podszewka – masarz Bartoszewicz (odc. 6)
1998: Złoto dezerterów – dowódca straży bankowej
1998: Spona – dyrektor „Dyr”
1998: Siedlisko – profesor Wiesław Wanat
1999: Palce lizać – kucharz Stanisław Rudzki
1999: Operacja „Koza” – pułkownik UOP-u Krępski
1999: Ogniem i mieczem – Onufry Zagłoba
1999: Wszystkie pieniądze świata – Hrehorowicz
1999: Lot 001 (odc. 12)
2000–2001: Graczykowie – szef Wieśka Graczyka
2000–2001: Adam i Ewa – Stanisław Wilczyński
2000: Ogniem i mieczem – Onufry Zagłoba
2000: O czym szumią kierpce – baca
2000: Skarb sekretarza – Eugeniusz Wróbel, wójt Piasków
2000: Odwrócona góra albo film pod strasznym tytułem – Tatun (głos)
2001: W pustyni i w puszczy – Grek Kaliopuli
2001: W pustyni i w puszczy – Grek Kaliopuli
2001–2003: Szpital na perypetiach – ord. mgr Zygmunt Łubicz
2001–2002: Graczykowie, czyli Buła i spóła – inżynier Zenek Rumian
2001: Garderoba damska – Tomasz, siostrzeniec Zofii (odc. 12)
2002: Król przedmieścia –
- Leszek Kowalski,
- Dżefrej Kowalski
2002: Kariera Nikosia Dyzmy – b. major SB Borewicz
2002: Jest sprawa... jako Eugeniusz Wróbel, wójt Piasków
2003–2009: Daleko od noszy – ordynator Zygmunt Łubicz
2003: Ubu Król – Pissedoux
2003: Rodzinka – Gała, ojciec Sebastiana (odc. 3)
2003: Na dobre i na złe – burmistrz Józef Pogoda (odc. 139, 153 i 162)
2003: Bao-Bab, czyli zielono mi – generał Mamoń
2004: Nigdy w życiu! – ojciec Judyty
2006: Gdzie jest Nowy Rok? – Stary Rok (głos)
2006: Ja wam pokażę! – ojciec Judyty
2006: Dublerzy – komisarz Zadyma
2006: Dublerzy (serial) – komisarz Zadyma
2006: Apetyt na miłość – poseł Krupisko (odc. 11 i 13)
2007: Alter ego – narrator (głos)
2007: Ryś – Zygmunt Molibden, komendant policji w Suwałkach
2007–2008: Niania – ojciec Maksa (odc. 74 i 110)
2007: Ja wam pokażę! – ojciec Judyty
2008: Serce na dłoni – chirurg
2008: Podróże na burzowej chmurze – Liczyrzepa (głos, odc. 2)
2009: Mniejsze zło – lekarz
2009: Złoty środek – minister Kwiatkowski
2009: 39 i pół – major Chełka (odc. 17)
2009: Synowie – pułkownik Ryszard Chrom (odc. 14-15)
2010–2011: Daleko od noszy 2 – ord. mgr Roman Łubicz
2010: Sztuka bez tytułu – ojciec Wengierowicz
2011: Daleko od noszy. Szpital futpolowy – ordynator Zygmunt Łubicz
2012–2014: Piąty Stadion – Waldemar Nowakowski
2013: Prawo Agaty – Lucjan Zawilski (odc. 33)
2017: Daleko od noszy. Reanimacja – minister zdrowia Roman Łubicz
2017: Ja i mój tata – Edward, ojciec Dawida
2018: Piotrek the 13th III. Dziecku Rozmaryn – doktor
2019: Proceder – więzień „Szajba”
2019: Nigdy dobrze – Wiesław
2020: Amatorzy – Bartoszek
2021: Krime Story. Love Story – więzień „Anioł”
2021: Wesele – świadek

Dubbing

1965: Żona Lota – Paul
1995: Wallace i Gromit: Podróż na Księżyc – Wallace (pierwsza wersja dubbingowa)
1995: Wallace i Gromit: Wściekłe gacie – Wallace (pierwsza wersja dubbingowa)
1995: Wallace i Gromit: Golenie owiec – Wallace (pierwsza wersja dubbingowa)
1996: Opowieści taty bobra – tata Bóbr
1999: Wrota Baldura –
- Korax,
- Tiax,
- Sobowtórniaki
1999: Tarzan – Tantor
1999: Airline Tycoon – dyrektor lotniska
2002: Całe zdanie nieboszczyka – szef mafii
2002: Lilo i Stich – Jumba
2003: Stich: Misja – Jumba
2004: Nawiedzony dwór – duch #2
2004: Pamiętnik księżniczki 2: Królewskie zaręczyny – Mabrey
2004–2005: Lilo i Stich – Jumba
2005: Lilo i Stich 2: Mały feler Sticha – Jumba
2005: Zebra z klasą – Woodzie
2005: Szeregowiec Dolot – Sierżant
2006: Opowieści z Narnii: Lew, Czarownica i stara szafa – Pan Bóbr
2006: Neverwinter Nights 2 – Aldanon
2006: Auta – Szeryf
2006: Skok przez płot – Vincent Niedźwiedź
2006: Leroy i Stich – Jamba
2007: Smocze wzgórze – Ethelbert
2007: Stefan Malutki – Mieczysław
2007: Ratatuj – Gusteau
2007: Assassin’s Creed – Abu’l Nuqoud
2007: Magiczna kostka – Ethelbert
2008: Lissi na lodzie – Diabeł
2008: Piorun – Gołąb
2008–2012: Bujdy na resorach – Szeryf
2009: Opowieści na dobranoc – Barry Nottingham
2009: Lato Muminków – narrator
2009: Esterhazy – pracodawca
2009: Królewna Śnieżka i siedmiu krasnoludków – Wesołek (druga wersja dubbingowa)
2010: Stich! – Jumba
2010: Ciekawski George 2
2011: LittleBigPlanet 2 – Clive Handworth
2011: Rio – Luiz
2011: Auta 2 – Szeryf
2011: The Elder Scrolls V: Skyrim – Arngeir
2013: Gdzie jest Gwiazdka? – Święty Mikołaj
2013: Ratujmy Mikołaja! – Święty Mikołaj
2013–2014: Pozdrowienia z Chłodnicy Górskiej – Szeryf
2014: Rio 2 – Luiz
2014: Siedmiu krasnoludków ratuje Śpiącą Królewnę – Palnik
2016: Bociany – Jasper
2017: Auta 3 – Szeryf
2019: Zabij to i wyjedź z tego miasta – Pan Wacław

[1]
Krzysztof Kowalewski – Biografia twórcy [online], film.wp.pl [dostęp 2015-09-10].
[2]
Trójka > Benefisy > Kowalewski – mędrzec w krótkich spodenkach [online], Polskie Radio, 2 marca 2012 [dostęp 2015-09-10].
[3]
JędrzejJ. Tucholski JędrzejJ. (red.), Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, Warszawa: Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 2003, s. 252, ISBN 83-916663-5-2, OCLC 830509983 [zarchiwizowane z adresu 2016-04-04].
[4]
Elżbieta Kowalewska-Czaharska, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby) [dostęp 2021-04-09].
[5]
Juliusz Ćwieluch: Cicho, wiem. [w:] Polityka [on-line]. polityka.pl, 17 grudnia 2013. [dostęp 2014-04-11].
[6]
KarolinaK. Małas KarolinaK., Zabijanie Żydów widział w dzieciństwie. W "Weselu" Smarzowskiego nawiązał do własnych traum [online], kultura.onet.pl, 6 lutego 2024 [dostęp 2021-10-24].
[7]
Krzysztof Kowalewski. Cicho, wiem. Rozmowę przepr. Juliusz Ćwieluch. „Polityka”, 2013, nr 51/52 (2938), s. 40-43.
[8]
Znani absolwenci XIV Liceum Ogólnokształcącego im. Stanisława Staszica w Warszawie [dostęp 2023-10-09].
[9]
Zdjęcie klasy – rocznik maturalny 1955 [online], Liceum Ogólnokształcące nr XIV w Warszawie [dostęp 2015-09-10] [zarchiwizowane z adresu 2010-12-22].
[10]
Jan Bończa-Szabłowski. Krzysztof Kowalewski. Pogoda w granicach rozsądku. „Rzeczpospolita”, 4 stycznia 2002.
[11]
Miś [online], FilmPolski.pl.
[12]
WojciechW. Kozicki WojciechW., Polsat, Mikołajkowy Blok Reklamowy: Kowalewski odchodzi jako Mikołaj – Planeta [online], planeta.pl, 18 listopada 2020 [dostęp 2021-02-06] (pol.).
[13]
Komitet poparcia Bronisława Komorowskiego [online], onet.pl, 16 maja 2010 [dostęp 2014-04-26] [zarchiwizowane z adresu 2013-12-05].
[14]
BarbaraB. Sowa BarbaraB., Kto wszedł do komitetu poparcia Komorowskiego, a kto z niego wypadł? Cała lista [online], Dziennik.pl, 26 marca 2015 [dostęp 2015-09-10].
[15]
Krzysztof Kowalewski nie żyje. Aktor miał 83 lata. kultura.onet.pl, 2021-02-06.
[16]
Pogrzeb Krzysztofa Kowalewskiego. film.interia.pl, 19 marca 2021. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-03-19)].
[17]
Cmentarz Stare Powązki: ELŻBIETA KOWALEWSKA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2023-06-13].
[18]
M.P. z 2002 r. nr 50, poz. 722 – pkt 60.
[19]
Lista laureatów Medalu Zasłużony Kulturze Gloria Artis [online], Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego [dostęp 2023-10-09] (pol.).
[20]
Gloria Artis dla aktorów [online], TVP.Info, 5 października 2009 [dostęp 2015-09-10] [zarchiwizowane z adresu 2013-01-08].
[21]
Krzysztof Kowalewski w bazie filmpolski.pl
[22]
Wielki Splendor – nagrody Teatru Polskiego Radia wręczone [online], Polskie Radio, 1 grudnia 2008 [dostęp 2015-09-10].
[23]
KonradK. Szczęsny KonradK., Krzysztof Kowalewski osierocił dwójkę dzieci. Kim są Gabriela i Wiktor? [online], Viva.pl, 6 lutego 2023 [dostęp 2021-02-06] (pol.).
[24]
Wszyscy mężczyźni jej życia [online], styl.pl [dostęp 2021-02-06] (pol.).

Krzysztof Kowalewski w bazie filmpolski.pl
Krzysztof Kowalewski, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby) [dostęp 2021-04-09].
Krzysztof Kowalewski w bazie IMDb (ang.)
Krzysztof Kowalewski w bazie Filmweb
Krzysztof Kowalewski na zdjęciach w bazie Filmoteki Narodowej „Fototeka”
Krzysztof Kowalewski w bazie Akademii Polskiego Filmu

[wp-bio-1] [1]
Krzysztof Kowalewski – Biografia twórcy [online], film.wp.pl [dostęp 2015-09-10].

[spodenki-2] [2]
Trójka > Benefisy > Kowalewski – mędrzec w krótkich spodenkach [online], Polskie Radio, 2 marca 2012 [dostęp 2015-09-10].

[Księga-3] [3]
JędrzejJ. Tucholski JędrzejJ. (red.), Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, Warszawa: Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 2003, s. 252, ISBN 83-916663-5-2, OCLC 830509983 [zarchiwizowane z adresu 2016-04-04].

[e-teatr-4] [4]
Elżbieta Kowalewska-Czaharska, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby) [dostęp 2021-04-09].

[polityka-5] [5]
Juliusz Ćwieluch: Cicho, wiem. [w:] Polityka [on-line]. polityka.pl, 17 grudnia 2013. [dostęp 2014-04-11].

[6] [6]
KarolinaK. Małas KarolinaK., Zabijanie Żydów widział w dzieciństwie. W "Weselu" Smarzowskiego nawiązał do własnych traum [online], kultura.onet.pl, 6 lutego 2024 [dostęp 2021-10-24].

[:0-7] [7]
Krzysztof Kowalewski. Cicho, wiem. Rozmowę przepr. Juliusz Ćwieluch. „Polityka”, 2013, nr 51/52 (2938), s. 40-43.

[8] [8]
Znani absolwenci XIV Liceum Ogólnokształcącego im. Stanisława Staszica w Warszawie [dostęp 2023-10-09].

[Zdjęcie_klasy_rocznik_maturalny-9] [9]
Zdjęcie klasy – rocznik maturalny 1955 [online], Liceum Ogólnokształcące nr XIV w Warszawie [dostęp 2015-09-10] [zarchiwizowane z adresu 2010-12-22].

[rp-10] [10]
Jan Bończa-Szabłowski. Krzysztof Kowalewski. Pogoda w granicach rozsądku. „Rzeczpospolita”, 4 stycznia 2002.

[Miś-11] [11]
Miś [online], FilmPolski.pl.

[12] [12]
WojciechW. Kozicki WojciechW., Polsat, Mikołajkowy Blok Reklamowy: Kowalewski odchodzi jako Mikołaj – Planeta [online], planeta.pl, 18 listopada 2020 [dostęp 2021-02-06] (pol.).

[Komitet_poparcia_Bronisława-13] [13]
Komitet poparcia Bronisława Komorowskiego [online], onet.pl, 16 maja 2010 [dostęp 2014-04-26] [zarchiwizowane z adresu 2013-12-05].

[Barbara_Sowa2015-14] [14]
BarbaraB. Sowa BarbaraB., Kto wszedł do komitetu poparcia Komorowskiego, a kto z niego wypadł? Cała lista [online], Dziennik.pl, 26 marca 2015 [dostęp 2015-09-10].

[15] [15]
Krzysztof Kowalewski nie żyje. Aktor miał 83 lata. kultura.onet.pl, 2021-02-06.

[16] [16]
Pogrzeb Krzysztofa Kowalewskiego. film.interia.pl, 19 marca 2021. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-03-19)].

[17] [17]
Cmentarz Stare Powązki: ELŻBIETA KOWALEWSKA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2023-06-13].

[Monitor_Polski_rok_2002_numer-18] [18]
M.P. z 2002 r. nr 50, poz. 722 – pkt 60.

[19] [19]
Lista laureatów Medalu Zasłużony Kulturze Gloria Artis [online], Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego [dostęp 2023-10-09] (pol.).

[Gloria_Artis-20] [20]
Gloria Artis dla aktorów [online], TVP.Info, 5 października 2009 [dostęp 2015-09-10] [zarchiwizowane z adresu 2013-01-08].

[21] [21]
Krzysztof Kowalewski w bazie filmpolski.pl

[Splendor-22] [22]
Wielki Splendor – nagrody Teatru Polskiego Radia wręczone [online], Polskie Radio, 1 grudnia 2008 [dostęp 2015-09-10].

[dzieci-23] [23]
KonradK. Szczęsny KonradK., Krzysztof Kowalewski osierocił dwójkę dzieci. Kim są Gabriela i Wiktor? [online], Viva.pl, 6 lutego 2023 [dostęp 2021-02-06] (pol.).

[24] [24]
Wszyscy mężczyźni jej życia [online], styl.pl [dostęp 2021-02-06] (pol.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]

[19]

[20]

[21]

[22]

[23]

[24]

Filmy i seriale

Dubbing

Wikiwand in your browser!

Krzysztof Kowalewski

Filmy i seriale

Dubbing

Wikiwand in your browser!

Życiorys

Nagrody (wybór) i odznaczenia

Życie prywatne

Filmografia

Przypisy

Linki zewnętrzne