Hyundai Motor Company
południowokoreański producent samochodów Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Hyundai Motor Company (kor. 현대자동차 주식회사]) – południowokoreański producent samochodów osobowych, dostawczych i ciężarowych, z siedzibą w Seulu, działający od 1967 roku. Należy do południowokoreańskiego koncernu Hyundai Motor Group.
 | |
 Siedziba Hyundaia i Kii w Seulu | |
| Państwo | |
|---|---|
| Siedziba | |
| Data założenia |
1967 |
| Prezes |
Jose Muñoz |
| Dyrektor |
Chung Eui-sun |
| Udziałowcy |
Hyundai Motor Group (100%) |
| Zatrudnienie |
120 000 (2022)[1] |
| Dane finansowe | |
| Przychody |
95 mld USD (2019)[2] |
Położenie na mapie Korei Południowej  | |
 37°29′41″N 126°32′53″E | |
| Strona internetowa | |
Początki działalności konglomeratu Hyundai Group jako producenta samochodów sięgają 29 grudnia 1967 roku, kiedy założono oddział Hyundai Motor Co. Ltd. Rok później, w 1968 roku w zakładach w Ulsan ruszyła produkcja pierwszego samochodu osobowego Cortina, który w ramach podpisanej umowy licencyjnej z koncernem Ford Motor Company bliźniaczą odmianą samochodu tego producenta o takiej samej nazwie[3].
W 1974 roku zaprezentowano pierwszy samodzielnie zbudowany samochód Hyundaia o nazwie Pony[4]. Prezentacja tego pojazdu równała się jednocześnie z rozpoczęciem międzynarodowej ekspansji[5], rozpoczynając sprzedaż w Europie i Australii. W międzyczasie, współpraca z amerykańskim koncernem Ford trwała do 1985 roku, z kolei rok później rozpoczęto sprzedaż samochodów w Ameryce Północnej[6].
W marcu 1999 roku Hyundai przejął 51% akcji Kia Motors, tworząc nowy, uniezależniony od struktury Hyundai Group koncern motoryzacyjny Hyundai Motor Group[7] z siedzibą w Seulu. Proces tworzenia tego podmiotu zakończył się w październiku 2000 roku. Pierwsza dekada XXI wieku przyniosła kontynuację polityki poszerzania liczby rynków zbytu. W 2002 roku zawiązana została joint venture z chińskim koncernem BAIC, która równała się rozpoczęciem sprzedaży i produkcji samochodów Hyundaia w Chinach[8].
Dywersyfikacja oferty
W 2007 roku Hyundai przedstawił pierwszy w historii pojazd zaprojektowany przez lokalny oddział z myślą o regionalnych uwarunkowaniach – model i30 zbudowany w niemieckim centrum rozwojowym w Europie[9]. Na podobnej zasadzie w 2011 roku powstał opracowany w Indiach model Eon[10] i przedstawiony we wrześniu 2012 roku skonstruowany z myślą o Brazylii hatchback HB20[11]. W 2013 roku rozpoczęto z kolei ofensywę konstrukcji opracowanych specjalnie na rynek chiński, poczynając od kompaktowego sedana Mistra[12], do którego dołączyły w kolejnych latach konstrukcje Reina, Celesta czy Lafesta.
Anulowane projekty
W pierwszej dekadzie XXI wieku Hyundai intensywnie pracował nad poszerzeniem swojej oferty minivanów. Z myślą m.in. o rynku Stanów Zjednoczonych opracowano produkcyjny wariant prototypu Hyundai Portico Concept z 2005 roku[13], który w fazie finalnych przedprodukcyjnych testów znalazł się w połowie 2008 roku[14]. Produkcyjny Hyundai Portico nie doczekał się debiutu z powodu m.in. kryzysu finansowego[15]. Z podobnym anulowaniem spotkał się bliski ostatecznej formy kompaktowy minivan dla europejskiego rynku o roboczej nazwie Hyundai iM30[15]. Finalnie, na rynek trafiła tylko bliźniacza wersja tego modelu pod marką Kii jako czwarta generacja modelu Carens.
Hyundai N
W 2014 roku Hyundai zatrudnił Alberta Biermanna, byłego wiceprezesa BMW M[16], inaugurując oddział przedsiębiorstwa Hyundai N skoncentrowany na rozwoju wyczynowych odmian cywilnych modeli. Pierwszym pojazdem sygnowanym literą N został model i30 N przedstawiony w sierpniu 2017 roku[17]. W marcu 2019 roku Hyundai wprowadził do użytku także oznaczenie N Line oznaczające topowe, usportowione warianty cywilnych modeli, poczynając od modelu Tucson[18].
Ioniq
Po tym, jak w lutym 2016 roku Hyundai po raz pierwszy zastosował nazwę Ioniq dla hybrydowego lub elektrycznego kompaktowego modelu[19], sierpniu 2019 roku zdecydowano się nadać ją nowej gamie samochodów elektrycznych[20]. Pierwszym pojazdem, który ją zasilił, jest crossover Ioniq 5 przedstawiony w lutym 2021 roku. W 2022 roku linię tę poszerzył także średniej wielkości sedan Ioniq 6, z kolei z końcem 2023 roku uzupełnił ją trzeci ze wstępnie zaplanowanych modeli – duży, flagowy SUV Ioniq 7[21].
Hyundai Excel
Hyundai Accent
Hyundai ix35
Hyundai i30 N
Hyundai Ioniq 5
.jpg)
,_29._Mai_2011,_Heiligenhaus.jpg)
W początkowych latach działalności motoryzacyjnej filii Hyundaia skupiała się ona na lokalnej sprzedaży i produkcji licencyjnych modeli Forda, sedanów Cortina i Granada. Po prezentacji pierwszej samodzielnej konstrukcji Pony, z lokalnego producenta licencyjnych konstrukcji Hyundai przeobraził się w globalnego producenta. Na przestrzeni lat gama modelowa Hyundaia na rodzimym rynku łączyła modele oferowane także m.in. w Europie czy Ameryce Północnej, dla wybranych z nich stosując unikalne nazwy – np. model Elantra nazywa się w Korei Południowej Avante[22], za to model Getz oferowano niegdyś pod nazwą Click[23].
Hyundai zachowuje pozycję lidera rynku samochodowego w rodzimym kraju, w 2019 roku posiadając 49% udział[24] z najpopularniejszym modelem Grandeur na czele[25].
W 2020 roku doprowadził do końca politykę wycofywania z lokalnej oferty samochodów z nadwoziem hatchback, kończąc sprzedaż modeli i30 i Veloster. Odtąd Hyundai chce w Korei Południowej skoncentrować się na sedanach i SUV-ach[26]. W kolejnym roku rozpoczęto gruntowną przebudowę gamy modelowej pod kątem pojazdów ze zelektryfikowanym napędem – zniknęła z niego hybrydowa i elektryczna rodzina modeli Ioniq[27] na rzecz kolejno sedana Avante Hybrid oraz crossovera Ioniq 5. Ten drugi pojazd zastąpił też w kwietniu 2021 roku mniejszego crossovera Kona Electric po tym, jak producent stracił na licznych akcjach przywoławczych związanych z ryzykiem pożaru układu elektrycznego[28].
Obecnie produkowane
Samochody osobowe
SUV-y i crossovery
Vany
Samochody wodorowe
Samochody elektryczne
- Casper Electric
- Ioniq 5
- Ioniq 6
- Ioniq 9
- Porter Electric
- ST1
Samochody dostawcze
Historyczne
- Taunus (1968–1971)
- Cortina (1968–1982)
- Granada (1977–1985)
- Presto (1985–1989)
- Pony (1974–1990)
- Stellar (1983–1992)
- Excel (1985–1995)
- Scoupe (1988–1995)
- Marcia (1993–1996)
- Accent (1994–1999)
- Pro Accent (1997–1999)
- Tiburon (1996–2001)
- Santamo (1996–2002)
- Santamo Plus (1996–2002)
- Grace (1986–2003)
- Galloper (1991–2003)
- Dynasty (1996–2005)
- Grandeur XG (1998–2005)
- Libero (2000–2007)
- Terracan (2001–2007)
- Tuscani (2001–2008)
- Trajet XG (1999–2008)
- Lavita (2001–2008)
- Verna (2005–2010)
- Click (2002–2011)
- Verna Transform (2009–2011)
- Veracruz (2006–2012)
- BlueOn (2010–2012)
- Tucson ix (2009–2015)
- Equus (1999–2016)
- Genesis (2007–2016)
- Genesis Coupe (2008–2016)
- Accent (2010–2017)
- Aslan (2014–2017)
- Maxcruz (2012–2018)
- Tucson FCEV (2013–2018)
- i40 (2011–2019)
- i30 (2007–2020)
- Veloster (2011–2020)
- Solati (2014–2020)
- Starex (1997–2021)
- Grand Starex (2007–2021)
- Ioniq (2016–2021)
- Ioniq Electric (2016–2021)
- Kona Electric (2018–2021)
.jpg)
_–_Frontansicht,_14._März_2011,_Wülfrath.jpg)
Hyundai rozpoczął działalność w Europie poczynając od Europy Zachodniej, to tutaj prezentując w 1974 roku swój pierwszy samodzielnie skonstruowany i globalny model Pony[29]. Samochód stał się kluczowym produktem Hyundaia w tym regionie, powstając do 1995 roku w kolejnych czterech generacjach i pozwalając Europie na przyjęcie miana największego rynku eksportowego na świecie w połowie lat 90. XX wieku[29].
W 2003 roku Hyundai Motor Europe wybudował za kwotę 55 mln euro centrum biurowe oraz badawczo-rozwojowe w niemieckim Rüsselsheim am Main, w 2004 roku rozpoczęto budowę pierwszej na europejskim rynku fabryki bratniej Kii na Słowacji, a w 2007 roku rozpoczęta została budowa fabryki Hyundaia w Czechach. Od 2006 roku w Rüsselsheim am Main oficjalnie zaczęło działać Europejskie Centrum Designu Hyundaia[30]. Pierwszym pojazdem opracowanym specjalnie z myślą o Europie został kompaktowy i30[31], a kolejnym pojazdem zbudowanym dla tego regionu został zaprezentowany w 2010 roku minivan ix20.
W 2019 roku Hyundai po raz pierwszy od końca lat 80. XX wieku wycofał się z klasy średniej, kończąc sprzedaż modelu i40[32] jako przypieczętowanie nowej polityki producenta stawiającej na większy udział w ofercie SUV-ów i crossoverów.
Obecnie produkowane
Samochody osobowe
SUV-y i crossovery
Samochody elektryczne
- Inster
- Kona Electric
- Ioniq 5
- Ioniq 6
- Ioniq 9
Samochody wodorowe
Historyczne
- Stellar (1986–1992)
- Pony (1974–1995)
- Scoupe (1988–1995)
- Santamo (1991–1997)
- Lantra (1991–2000)
- Galloper (1991–2001)
- H-100 (1986–2003)
- Atos (1997–2003)
- Centennial (2000–2003)
- H-150 (1996–2004)
- XG (1998–2005)
- Elantra (2000–2006)
- Terracan (2001–2007)
- Libero (2000–2007)
- Accent (1994–2008)
- Atos Prime (1999–2008)
- Trajet (2000–2008)
- Getz (2002–2008)
- Coupé (1996–2008)
- Tucson (2004–2009)
- Sonata (1989–2009)
- Matrix (2001–2010)
- Grandeur (2005–2011)
- ix55 (2009–2012)
- Genesis Coupe (2010–2013)
- ix35 (2009–2015)
- Veloster (2010–2016)
- i30 Coupe (2012–2017)
- Grand Santa Fe (2011–2018)
- ix35 FCEV (2013–2018)
- i20 Coupe (2014–2018)
- H-1 (1997–2019)
- ix20 (2010–2019)
- i40 (2011–2019)
- H350 (2014–2019)
- Ioniq (2016–2022)
- Ioniq Electric (2016–2022)
.jpg)
.jpg)
W 1985 roku Hyundai otworzył swój oddział w Ameryce Północnej, rozpoczynając rok później sprzedaż modelu Excel[33]. W 1988 roku rozpoczęto poszerzanie lokalnej oferty, wprowadzając do sprzedaży i produkcji w sąsiedniej Kanadzie większy model Sonata[34], a latach 90. pośrednią Elantrę.
W 2006 roku Hyundai przedstawił pierwszy model opracowany specjalnie dla Stanów Zjednoczonych i Kanady w postaci luksusowego minivana Entourage[35]. W 2008 roku rozpoczęto z kolei import pierwszego modelu z Europy, najpierw w postaci kombi Elantra Touring[36], a w latach 2012–2020 hatchbacka GT[37][38].
W listopadzie 2018 roku Hyundai przedstawił topowego SUV-a Palisade[39], który był drugim od czasu minivana Entourage pojazdem skonstruowanym z myślą o rynku Ameryki Północnej. Na 2021 roku producent zaplanował z kolei premierę kolejnego pojazdu mającego uczynić ofertę Hyundaia bardziej konkurencyjną wobec rodzimych amerykańskich producentów w postaci pick-upa Santa Cruz[40].
Obecnie produkowane
Samochody osobowe
SUV-y i crossovery
Pickupy
Samochody elektryczne
- Kona Electric
- Ioniq 5
- Ioniq 6
- Ioniq 9
Samochody wodorowe
Historyczne
- Excel (1986–1994)
- Scoupe (1991–1995)
- XG (2001–2005)
- Tiburon (1999–2008)
- Entourage (2006–2009)
- Veracruz (2007–2012)
- Elantra Touring (2008–2012)
- Genesis (2008–2016)
- Equus (2011–2016)
- Genesis Coupe (2010–2016)
- Azera (2006–2017)
- Grand Santa Fe (2011–2018)
- Elantra GT (2012–2020)
- Ioniq (2016–2022)
- Ioniq Electric (2016–2022)
- Veloster (2011–2022)
- Accent (1994–2022)
Hyundai zdecydował się wkroczyć na rynek chiński, zawierając joint venture z lokalnym koncernem BAIC pod nazwą Beijing Hyundai w 2002 roku[41]. Jeszcze w tym roku ruszyła lokalna produkcja modelu Sonata, a rok później mniejszej Elantry. W 2008 roku przeprowadzono pierwszą restylizację specjalnie dla chińskiego rynku, prezentując model Elantra Yuedong[42] będący pochodną globalnego wariantu kolejnego wcielenia Elantry. Politykę unikalnego dla chińskiego rynku wyglądu nadwozia kontynuowano również dla modeli Sonata Ling Xiang[43] i Elantra Langdong[44].
W 2013 roku Beijing Hyundai przedstawił pierwszy model opracowany specjalnie dla rynku chińskiego, kompaktowego sedana Mistra[45]. Zapoczątkowało to nową politykę Hyundaia, ściśle opartą na sedanach różnej wielkości skonstruowanych specjalnie dla chińskiego rynku, jak najmniejsza Reina[46], pośrednia Celesta[47] i największa Lafesta[48]. W 2017 roku skonstruowano także pierwszego SUV-a na rynek chiński w postaci lokalnego wariantu modelu ix35[49].
Obecnie produkowane
Samochody osobowe
SUV-y i crossovery
Samochody elektryczne
Minivany
Historyczne
- XG250 (2004–2005)
- Matrix (2004–2005)
- Coupe (2004–2006)
- Accent (2006–2010)
- Elantra XD (2003–2011)
- H-1 (2008–2011)
- Sonata Ling Xiang (2009–2011)
- Veracruz (2007–2012)
- Rohens (2008–2012)
- Rohens Coupe (2009–2012)
- Equus (2004–2014)
- Azera (2006–2015)
- Veloster (2011–2015)
- Genesis (2014–2015)
- Elantra Yuedong (2008–2017)
- Moinca (2009–2017)
- Grand Santa Fe (2013–2017)
- Elantra Langdong (2012–2018)
- Celesta RV (2018–2019)
- Reina (2017–2021)
- Encino (2018–2020)
- Encino Electric (2018–2020)
- ix25 (2014–2021)
- Verna (2010–2022)
- ix35 (2010–2023)
- Mistra (2013–2023)
- Celesta (2017–2023)
- Lafesta Electric (2019–2023)
- Mistra Electric (2020–2023)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
Do końca pierwszej dekady XXI wieku brazylijska oferta modelowa Hyundaia nie odbiegała od portfolio producenta w Korei Południowej i Europie, lokalnie produkując m.in. model Tucson pierwszej generacji. W październiku 2012 roku Hyundai przedstawił swój pierwszy samochód skonstruowany w Brazylii z myślą o lokalnym rynku[50], wzorując się Fiacie czy Volkswagenie od lat posiadających tu silnie zautonomizowane oddziały.
Krótko po premierze, w listopadzie 2012 roku Hyundai HB20 otrzymał tytuł Brazylijskiego Samochodu Roku 2013[51]. 6 lat później, brazylijski oddział Hyundaia przedstawił drugą generację HB20, a także podwyższonego HB20X i trójbryłowego HB20S[52]. We wrześniu 2020 roku po raz pierwszy rozpoczęto eksport do zewnętrznych rynków, rozpoczynając sprzedaż miejskich modeli Hyundaia w Kolumbii[53].
Obecnie produkowane
Samochody osobowe
SUV-y i crossovery
Historyczne
- Excel (1985–1995)
- Scoupe (1988–1995)
- Atos (1997–2003)
- Accent (1994–2005)
- H-1 (1998–2005)
- Terracan (2001–2007)
- Coupé (1996–2008)
- Trajet (2000–2008)
- Matrix (2001–2008)
- Veracruz (2007–2012)
- Genesis (2008–2012)
- Genesis Coupe (2010–2013)
- Equus (1995-2011)
- Sonata (2009–2014)
- Veloster (2011–2015)
- Accent (1999–2016)
- i30 (2009–2016)
- Grand Santa Fe (2013–2017)
- Elantra (1990–2018)
- Azera (2007–2022)
- ix35 (2010–2022)
.jpg)
.jpg)
_front_view.png)
W 1998 roku Hyundai rozpoczął swoją działalność w Indiach, otwierając zakłady produkcyjne w Ćennaj. Kluczowym modelem w ofercie stał się lokalny wariant hatchbacka Atos, który otrzymał nazwę Santro[54], W 2003 roku pojawił się zmodernizowany Santro Xing, który razem z pierwotnym wariantem odniósł duży sukces rynkowy i zapewnił Hyundaiowi popularność na półwyspie indyjskim[55].
W 2011 roku przedstawiono pierwszy model Hyundaia opracowany specjalnie z myślą o rynku Indii – niewielkiego hatchbacka Eon[56], który w 2018 roku zastąpił nowy model. Ponownie otrzymał on nazwę Santro[57] i ponownie został opracowany z myślą o rynku indyjskim. Od drugiej dekady XXI wieku, indyjski oddział Hyundaia zajmuje się również eksportem najtańszych i najmniejszych modeli na inne rynki rozwijające się, jak Południowa Afryka, Chile czy Peru.
Obecnie produkowane
Samochody osobowe
SUV-y i crossovery
Samochody elektryczne
Historyczne
- Sonata (2001–2004)
- Santro (1998–2006)
- Terracan (2003–2007)
- Getz (2004–2009)
- Sonata Embera (2004–2009)
- Sonata (2009–2014)
- Santro Xing (2003–2014)
- i20 (2008–2015)
- Eon (2011–2019)
- Xcent (2014–2020)
- Elite i20 (2014–2020)
- Grand i10 (2013–2021)
- Elantra (2001–2021)
- Santro (2018–2022)
- Xcent Prime (2020–2023)
.jpg)
_(front),_Serdang.jpg)
.jpg)
Początek XXI wieku przyniósł regionalizację działań Hyundaia wobec rynku rosyjskiego, nawiązując szeroką współpracę z lokalnym przedsiębiorstwem TagAZ[58]. W ten sposób, z 2001 rokiem w Taganrogu uruchomiono produkcję modelu Accent, a współpracę poszerzono w drugiej połowie dekady do modeli Sonata EF, Santa Fe oraz Elantra XD, a także dostawczy model Porter[59].
Współpraca Hyundaia z TagAZem zaczęła ulegać wygaszeniu z 2010 rokiem[60], kończąc się ostatecznie w 2012 roku. W międzyczasie, Hyundai uruchomił produkcję we własnych, nowo wybudowanych zakładach produkcyjnych w Sankt Petersburgu, poczynając w styczniu 2011 roku od modelu Solaris[61]. W 2016 roku dołączył do niego crossover Creta[62]. Historię obecności Hyundaia w Rosji przerwała nagle rosyjska inwazja na Ukrainę w 2022 roku, która w marcu tego roku przyniosła zamrożenie działalności w wyniku zachodnich sankcji. Inaczej niż w przypadku producentów europejskich czy japońskich, południowokoreańska marka nie opuściła rosyjskiego rynku niezwłocznie po wybuchu wojny, lecz wygaszał swoje operacje stopniowo. Ostateczne wycofanie się oficjalnej działalności w tym kraju ogłoszono w kwietniu 2023[63].
Historyczne
- Galloper (1991–2001)
- XG (2001–2005)
- Coupé (1996–2008)
- NF (2004–2008)
- Getz (2004–2009)
- NF Sonata (2008–2009)
- Elantra XD (2008–2009)
- Grandeur (2005–2011)
- Accent (2001–2012)
- Sonata EF (2005–2012)
- Santa Fe (2007–2012)
- Porter (2005–2013)
- Genesis Coupe (2010–2013)
- ix35 (2009–2015)
- Veloster (2010–2016)
- ix20 (2010–2019)
- H-1 (1998–2022)
- Santa Fe (2007–2022)
- Elantra (2009–2022)
- Sonata (2009–2022)
- Solaris (2010–2022)
- Creta (2015–2022)
- Tucson (2015–2022)
- Palisade (2020–2022)
- Staria (2021–2022)
_LX_5-door_hatchback_(2009-11-13).jpg)
_GLS_van_01.jpg)
_GLS_hatchback_(2011-11-18)_01.jpg)
_FX_Limited_Edition_hatchback_01.jpg)
_Premium_sedan_(2016-05-14)_01.jpg)
.jpg)
Hyundai rozpoczął działalność na rynku australijskim, a także w sąsiedniej Nowej Zelandii w 1986 roku[64], poczynając od modelu Excel. W kolejnych latach polityka modelowa opierała się na modelach wyłącznie importowanych z zagranicznych zakładów, łącząc modele znane z innych globalnych rynków. Jednakże australijski oddział Hyundaia często stosował regionalne nazewnictwo. Pierwszy raz miało to miejsce w 1995 roku, kiedy to nowy model Accent zachował na Antypodach nazwę poprzednika, Hyundai Excel[65].
Politykę tę kontynuowano w XXI wieku, kiedy to model Matrix przyjął w Australii w 2001 roku nazwę Elantra Lavita[66] oraz w 2010 roku, gdy model Sonata otrzymał nazwę i45[67]. Jesienią 2020 roku po 20 latach użytku zdecydowano się z kolei wycofać z użytku nazwę Elantra, przemianowując debiutującą nową generację tego modelu na i30 Sedan[68].
Obecnie produkowane
Samochody osobowe
SUV-y i crossovery
Samochody wodorowe
Samochody elektryczne
Samochody dostawcze
Historyczne
- Pony (1974–1990)
- Excel (1985–2000)
- Scoupe (1988–1995)
- Lantra (1991–2000)
- Coupé (1996–2001)
- Terracan (2001–2007)
- Trajet (2000–2008)
- Elantra Lavita (2001–2008)
- Tiburon (1996–2008)
- Tucson (2004–2009)
- Getz (2002–2011)
- Grandeur (1998–2012)
- i45 (2009–2013)
- i20 (2008–2014)
- ix35(2009–2015)
- Genesis (2014–2016)
- Accent (1999–2019)
- i40 (2011–2019)
- Elantra (2000–2020)
- Veloster (2011–2020)
- iLoad (2008–2021)
- iMax (2008–2021)
- Ioniq (2016–2022)
- Ioniq Electric (2016–2022)
.jpg)
Hyundai Motor Company rozwinął także działalność w sektorze pojazdów dostawczych, ciężarowych oraz autobusowych, poczynając od 1969 roku[69]. Głównymi rynkami zbytu poza rodzimą Koreą Południową są także państwa Azji Wschodniej i Ameryki Południowej. W lipcu 2020 roku Hyundai przedstawił pierwszy samochód ciężarowy napędzany wodorowymi ogniwami paliwowymi o nazwie Xcient[70].
Obecnie produkowane
- Aero
- Aero City
- Chorus
- County
- FB
- Mega Truck
- Mighty
- Mighty II
- New Power Truck
- Super Truck
- Pavise
- RB
- Trago
- Universe
- Xcient
Historyczne
- Heavy Truck (1978–1997)
- Hyundai HCD-I (1992)
- Hyundai HCD-II (1993)
- Hyundai Suncoupe (1993)
- Hyundai Accent (1994)
- Hyundai HCD-III (1995)
- Hyundai FGV-1 (1995)
- Hyundai HRV-21 (1995)
- Hyundai SLV (1997)
- Hyundai HMX (1997)
- Hyundai Euro 1 (1998)
- Hyundai FGV-II (1999)
- Hyundai Tutti (1999)
- Hyundai Trajet (1999)
- Hyundai Tirol (1999)
- Hyundai Highland (1999)
- Hyundai HCD-5 (2000)
- Hyundai Neos (2000)
- Hyundai Neos-II (2000)
- Hyundai HCD-6 (2001)
- Hyundai Clix (2001)
- Hyundai TB (2001)
- Hyundai HCD-7 (2002)
- Hyundai HIC (2002)
- Hyundai Coupe Aero (2002)
- Hyundai Santa-Fe Mountaineer (2002)
- Hyundai OLV (2003)
- Hyundai CSS (2003)
- Hyundai HCD8 (2004)
- Hyundai E3 (2004)
- Hyundai Neos-III (2005)
- Hyundai HED-1 (2005)
- Hyundai HCD9 Talus (2005)
- Hyundai Portico (2005)
- Hyundai Accent SR (2005)
- Hyundai HCD10 Hellion (2006)
- Hyundai HED-2 Genus (2006)
- Hyundai HED-3 Arnejs (2006)
- Hyundai Genesis (2007)
- Hyundai HED-7 Qarmaq (2007)
- Hyundai i-Blue (2007)
- Hyundai HND-3 Veloster (2007)
- Hyundai i-Mode (2008)
- Hyundai Genesis Coupe (2008)
- Hyundai HND-4 Blue-Will (2009)
- Hyundai RB (2009)
- Hyundai HCD11 Nuvis (2009)
- Hyundai HND-9 Venance (2009)
- Hyundai ix-Metro (2009)
- Hyundai ix-Onic (2009)
- Hyundai Blue-Will (2010)
- Hyundai i-Flow (2010)
- Hyundai HCD12 Curb (2011)
- Hyundai HND-6 Blue2 (2011)
- Hyundai i-Oniq (2012)
- Hyundai HND-7 (2012)
- Hyundai HND-9 (2013)
- Hyundai HCD14 Genesis (2013)
- Hyundai Mistra (2013)
- Hyundai ix25 (2014)
- Hyundai Intrado (2014)
- Hyundai PassoCorto (2014)
- Hyundai HB20 R-Spec (2014)
- Hyundai HCD15 Santa Cruz (2015)
- Hyundai RM15 (2015)
- Hyundai HND-12 Enduro (2015)
- Hyundai N 2025 Vision Gran Turismo (2015)
- Hyundai RM16 (2016)
- Hyundai HCD16 Vision G (2016)
- Hyundai Carlino (2016)
- Hyundai Creta STC (2016)
- Hyundai RM30 (2016)
- Hyundai FE Fuel Cell (2017)
- Hyundai Kite (2018)
- Hyundai HDC-1 Le Fil Rogue (2018)
- Hyundai Saga (2018)
- Hyundai HDC-2 Grandmaaster (2018)
- Hyundai RM19 (2019)
- Hyundai 45 EV (2019)
- Hyundai iMax N (2019)
- Hyundai Vision T (2019)
- Hyundai RM20e (2020)
- Hyundai Prophecy (2020)
- Hyundai HDC-6 Heptune (2016)
- Hyundai Grandeur Heritage Series (2021)
- Hyundai Pony Heritage Series (2021)
- Hyundai Seven (2021)
- Hyundai N Vision 74 (2022)
- Hyundai RN22e (2022)
- Hyundai NPX1 (2024)
- Hyundai Initium (2024)
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
