polski poeta, pisarz, autor tekstów piosenek, dziennikarz, tłumacz i krytyk filmowy, także dyplomata Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ernest Włodzimierz Bryll (ur. 1 marca1935 w Warszawie, zm. 16 marca2024 tamże) – polski pisarz, poeta, autor tekstów piosenek, dziennikarz, tłumacz i krytyk filmowy, także dyplomata[1].
Szybkie fakty Data i miejsce urodzenia, Data i miejsce śmierci ...
Nagroda im. W. Broniewskiego w dziedzinie poezji (1964), Nagroda II stopnia Ministerstwa Kultury i Sztuki (1965), Nagroda im. Stanisława Piętaka (1968), Nagroda II stopnia Ministerstwa Kultury i Sztuki (1973), Nagroda Miasta Warszawy (1973), Nagroda Narodowego Funduszu Kultury (1989), Nagroda im. Franciszka Karpińskiego (1998), Nagroda im. Włodzimierza Pietrzaka (2003) Medal Daniela Gabriela Richarda za krzewienie rozwoju ludowej kultury Słowacji (2004), Nagroda im. Cypriana Norwida w kategorii „Literatura” (2009), Nagroda Miasta Stołecznego Warszawy (2009), Medal Per Artem ad Deum (2021)
Pierwszy tomik jego wierszy, Wigilie wariata, został wydany w 1958. Był członkiem redakcji pism społeczno-kulturalnych (m.in. w latach 1959–1960 we „Współczesności”). Był członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Według Andrzeja Tadeusza Kijowskiego: „Dramatyczną twórczość Brylla liczni komentatorzy podzielili na dwa rodzaje. Na nurt, nazwijmy go: narodowo-patetyczny i na nurt religijno-sielankowy”[8]. Sztuki należące do tego ostatniego rodzaju: Po górach po chmurach, Na szkle malowane, Rumcajs czy Wieczernik określał Bryll mianem «śpiewogry».
Wiele tekstów napisał do muzyki Katarzyny Gärtner. W 1968 wraz z Markiem Sartem założyli zespół Drumlersi. Marek Sart pisał dla niego muzykę, a Ernest Bryll – teksty.
Był synem Stanisława i Heleny z Soboszyńskich[6]. Dwukrotnie żonaty, najpierw z Ewą Brzozowską, z którą miał syna, a następnie z Małgorzatą Goraj[13], z którą miał dwie córki[14]. Mieszkał w Warszawie. Przez wiele lat mieszkał także w Otwocku, o czym często wspominał w swoich zapiskach[15].
Wystąpił w roli docenta Wojciecha Wieczorka w szóstym odcinku serialu telewizyjnego Tulipan[16].
Drugi niedzielny autobus, Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, Warszawa, 1969
Betlejem, Pelikan, Warszawa, 1987
O trzeciej nad ranem. Z Ernestem Bryllem o rodzinie, życiu, poezji i spotkaniach o trzeciej nad ranem rozmawia Izabela Górnicka-Zdziech, Edycja Świętego Pawła, Częstochowa, 2009 (+ płyta CD)
Bryll Ernest, [w:] MałgorzataM.ChmielewskaMałgorzataM., Leksykon polskich pisarzy muzycznych XX wieku, Wydawnictwo Polskie, 2008, ISBN978-83-922684-2-0. Brak numerów stron w książce
Wojciech Koronkiewicz, Nie umiem być poetą. Ernest Bryll w rozmowie z Wojciechem Koronkiewiczem wspomina wyczyny Białoszewskiego i Broniewskiego, „Lampa”, nr 6/2004, s. 48–49, ISSN1732-4661.
WaldemarW.ŻyszkiewiczWaldemarW., Prezydent i ludzie Tysola [online], „Tygodnik Solidarność”, 30 czerwca 2006 [dostęp 2011-03-29] [zarchiwizowane z adresu 2011-02-11].
TadeuszKosobudzki:MSZ od A do Z. Ludzie i sprawy Ministerstwa Spraw zagranicznych w latach 1990–1995.Warszawa:Wydawnictwo'69,1997,s.72–74. ISBN83-86244-09-7.
