O Jeton de Vermeil é un premio que recoñece a consecución de logros académicos en materia numismática, outorgado anualmente pola Sociedade Francesa de Numismática a un investigador estranxeiro (non francés). Paralelamente, cada tres anos concédeselle tamén ao presidente saínte da sociedade. Durante as súas primeiras edicións coñeceuse como Medalla de Vermeil.[1][2]
Os galardoados reciben unha ficha monetiforme que foi deseñada e gravada en 1932 polo artrista Lucien Bazor, que na época era gravador xeral das moedas francesas na Monnaie de Paris.
A creación deste premio foi posible grazas ao legado de 8.000 francos (de 1926) deixado á Sociedade Francesa de Numismática polo comandante Pierre Babut no seu testamento. Babut, que faleceu o 28 de decembro de 1926, fora presidente da sociedade en dous períodos, entre 1907 e 1908, e entre 1912 e 1913, e foi un dos máis grandes coleccionistas de moedas da monarquía francesa do primeiro terzo do século XIX.
En febreiro de 1927, a sociedade cumpriu o desexo de Batut de que o seu legado fose destinado a unha medalla dedicada aos seus membros e, tras considerar varias opcións, o 4 de marzo de 1933 presentóuselles aos socios a primeira psoposta de medalla. A Sociedade decidiu daquela cuñar 100 medallas de prata e 200 de bronce e púxoas ao dispor dos seus asociados, mediante compra. A partir de aí, a Sociedade decidiu cuñar novos exemplares para os seus expresidentes e, o 3 de marzo de 1934, estableceu a súa concesión anual a un investigador numismático de nacionalidade non francesa.[2]
Entre os seus receptores están varios dos máis eminentes numismáticos europeos do século XX, como os británicos H. Mattingly (1939), R. A. G. Carson (1971), e entre eles están figuran os españois Leandre Villaronga (1977) e Pere Pau Ripollés (1998).[2]
Medalla de Vermeil
Jeton de Vermeil
- 1969: Karel Castelin.
- 1971: R. A. G. Carson.
- 1972: Paul Balog.
- 1973: Herbert A. Cahn.
- 1974: Patrick Bruun.
- 1976: Ryszard Kiersnowski.
- 1977: Leandre Villaronga i Garriga.
- 1978: Maria Radnoti-Alföldi.
- 1979: Michael Metcalf.
- 1980: Tony Hackens.
- 1981: Gian G. Belloni.
- 1982: Stanisław Suchodolski.
- 1983: Simone Scheers
- 1984: Michael H. Crawford
- 1985: Raymond Weiller
- 1986: Yordanka Youroukova
- 1987: Giovanni Gorini
- 1988: Marion Archibald
- 1989: Andrzej Kunisz
- 1990: Ermanno Arslan
- 1991: Mark Blackburn
- 1992: Günther Dembski.
- 1993: Hans U. Geiger.
- 1994: A. Johnston.
- 1995: Nicholas Mayhew
- 1996: Anne Geiser.
- 1997: Arent Pol.
- 1998: Pere Pau Ripollès Alegre
- 1999: Lucia Travaini
- 2000: Shpresa Gjongecaj.
- 2001: Wolfgang Hahn
- 2002: Ioannis Touratsoglou.
- 2003: Miquel Crusafont i Sabater.
- 2004: Andrew Burnett.
- 2005: Ulrich Klein
- 2006: François de Callataÿ.
- 2007: Andrea Saccocci.
- 2008: William E. Metcalf.
- 2009: Benedikt Zäch.
- 2010: Michael Alram.
- 2011: Ernest Oberländer-Târnoveanu.
- 2012: Roger Bland.
- 2013: Alessia Rovelli.
- 2014: Carmen Arnold-Biucchi.
- 2015: Peter Ilisch.[3]
- 2016: Johan van Heesch.[4]
- 2017:Jens Christian Moesgaard.[5]
- 2018:Kevin Butcher.[6]
- 2019: Helen Wang.[7]
- 2020: Michele Asolati.[8]
- 2021: Bernhard Woytek.[9]
- 2022: Christof Boehringer.[10]
- 2023: Abdelhamid Fenina.[11]
- 2024: Suzanne Frey-Kupper.[12]
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
