Мір (Карэліцкі раён)
гарадскі пасёлак у Беларусі From Wikipedia, the free encyclopedia
Мір[2] — гарадскі пасёлак у Карэліцкім раёне Гродзенскай вобласці Беларусі. Знаходзіцца за 26 км на паўднёвы ўсход ад Карэлічаў, за 17 км ад чыгуначнай станцыі Гарадзея; на аўтамабільнай дарозе Парачаны — Навагрудак — Нясвіж Р11. Рэспубліканская дарога Р64 злучае Мір з раённым цэнтрам Стоўбцы. Да нашага часу тут захаваўся знакаміты замак Ільінічаў і Радзівілаў — аб’ект Сусветнай спадчыны ЮНЕСКА. Насельніцтва 2 305 чал. (2017)[3].
Гарадскі пасёлак
Мір
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Мір на Вікісховішчы |
Назва
Існуе некалькі меркаванняў датычна паходжання тапоніма «Мір». Беларускі географ В. Жучкевіч лічыў, што назва паселішча, імаверна, утварылася ад слова сацыяльнага значэння «мір» — калектыў удзельнікаў грамадства, часам раўназначнага паняццю «грамады»[4]. На думку В. Калніна, тапонім мае звязкі са словам «эмір» (паводле наймення военачальніка аддзелу ваяроў-татараў, што размяшчаліся тут). Згодна з меркаваннем Уладзіслава Сыракомлі, паселішча атрымала сваю назву паводле простага значэння слова «мір» (у гэтай мясцовасці праходзіла мяжа паміж Руссю і Літвой, аднак невядомым застаецца факт складання тут якога-небудзь мірнага дагавора)[5]. На думку некаторых даследчыкаў, назва паселішча пайшла ад лацінскага слова «mirum», што перакладаецца як «цуд»[6].
Таксама вядома, што пасяленні вясковага тыпу ў X—XI стст. у гістарычных хроніках (напрыклад, «Аповесць мінулых часоў») завуцца «пагост» або «мір» (у лясной паласе)[7].
Гісторыя
Упершыню згадваецца пад 1395 годам[8], калі крыжакі на чале з Конрадам фон Юнгінгенам зруйнавалі паселішча. Па нападзе вялікі князь Вітаўт даў «двор» Мір свайму брату Жыгімонту Кейстутавічу, які ў 1434 годзе ўжо як вялікі князь надаў Мір свайму паплечніку, віленскаму кашталяну Пятру Сеньку Гедыгольдавічу.
З 1486 года Мір быў уладаннем Ільінічаў, якія абнеслі «двор» землянымі валамі. Таксама яны ўмацавалі і само паселішча, што мела чатыры брамы ў кірунках асноўных дарог — Замкавая, Віленская, Мінская і Слонімская. У 1520-я гады Юрый Ільініч заклаў Мірскі замак, першы пісьмовы ўспамін пра які датуецца 1527 годам. У 1553 годзе мястэчка стала сталіцай Мірскага графства, калі Ільінічы атрымалі графскі тытул ад імператара Фердынанда I[9]. У 1569 годзе, паводле тэстамента Ю. Ільініча (малодшага), Мір перайшоў да М. К. Радзівіла «Сіроткі», які заснаваў тут Мікалеўскі касцёл (1585) і Траецкую царкву (1595).
У Міры жыло шматнацыянальнае насельніцтва. Мясцовыя татары займаліся агародніцтвам, гарбарствам, рымарствам; яўрэі — гандлем і пазыкамі; цыганы — конным промыслам; а русіны — пераважна рамяством. На мірскія кірмашы сцякаліся тавары і купцы з ВКЛ, Польшчы, Расіі, Германіі.
27 снежня 1579 кароль і вялікі князь Стэфан Баторый надаў Міру Магдэбургскае права (няпоўнае). З 1589 горад знаходзіўся ў складзе Нясвіжскай ардынацыі Радзівілаў, якія ў канцы XVI — пачатку XVII стст. узвялі з трох бакоў тутэйшага замка бастыёны, з паўднёвага боку зрабілі сажалку, на поўнач ад бастыённых умацаванняў заклалі рэгулярны італьянскі парк. У замку да ўяздной вежы дабудавалі перадбрам'е, на дзядзінцы пры паўночных і ўсходніх мурах у стылі Рэнесансу ўзвялі 3-павярховыя палацавыя карпусы, над замкавымі сценамі надбудавалі галерэі з байніцамі[10].
Падчас Трынаццацігадовай вайны ў 1655 казакі І. Залатарэнкі зруйнавалі Мір[9]. Па ваенных спусташэннях на канец XVII ст. тут было 478 двароў, 4 рамесныя цэхі, працавалі рамеснікі 49 спецыяльнасцей[9]. У 1705 пры Траецкай царкве Караль Станіслаў Радзівіл заснаваў базыльянскі кляштар. У Вялікую Паўночную вайну (1700—1721) Мір пэўны час займалі войскі караля Швецыі Карла XII. У 1-й палове XVIII ст. Радзівілы заснавалі тут палатняныя, суконныя і ткацкія майстэрні.
У выніку трэцяга падзелу Рэчы Паспалітай (1795) Мір апынуўся ў складзе Расійскай імперыі, у Навагрудскім павеце Мінскай губерні. Статус паселішча панізілі да мястэчка. У 1828 расійскія ўлады падаравалі яго Вітгенштэйнам, з 1891 — ва ўладанні Святаполк-Мірскіх.
Станам на 1886 у Міры было 2 царквы, 7 сінагог, мячэць, павятовае вучылішча, школа, паштовая станцыя, заезны дом, 74 крамы[11]. У 1893 тут збудавалі вінакурны завод. У канцы ХIХ — пачатку ХХ стст. у мястэчку праводзіліся 2 буйныя кірмашы (у лютым і ў траўні), куды з’язджаліся сяляне нават з вёсак наваколля Мінска[12]. 1—4 красавіка 1919 адбылося антыбальшавіцкае паўстанне, у выніку якога загінула 25 паўстанцаў і 30 чэкістаў[13].
Згодна з Рыжскім мірным дагаворам (1921) Мір апынуўся ў складзе міжваеннай Польскай Рэспублікі, дзе стаў цэнтрам гміны Стаўбцоўскага павета Навагрудскага ваяводства. За польскім часам тут меліся паштовая ўправа, гродскі суд, 7-класная школа.
У 1939 Мір увайшоў у БССР, дзе ў 1940 стаў цэнтрам раёна Баранавіцкай, з 1954 — Гродзенскай вобласці (у 1956 Мірскі раён скасавалі). У Другую сусветную вайну з 26 чэрвеня 1941 да 4 ліпеня 1944 мястэчка знаходзілася пад нямецкай акупацыяй.
У 2000 Мірскі замак уключылі ў спіс Сусветнай спадчыны ЮНЕСКА. У 2002 тут прайшло свята «Дзень беларускага пісьменства». З 2003 пачаў праводзіцца рэгулярны Рэгіянальны фестываль мастацтваў «Мірскі замак». 24 снежня 2008 года на аснове гарадскога пасёлка створаны аграгарадок[14].
Уладзіслаў Сыракомля ў Міры пачуў аповед, які лёг у аснову яго байкі «Паштальён». Якуб Колас апісаў мясцовы каларыт у паэме «Сымон-музыка».
- Панарама
- Замак
- Замак
- Касцёл Св. Мікалая
- Ратуша, з архіва Ю. Чантурыі
- Руіны палаца Святаполк-Мірскіх
- Рынак
- Мячэць
Насельніцтва
Славутасці
- Мірскі замак (XVI ст.)
- Мікалаеўскі касцёл (XVI ст.)
- Траецкая царква (2-я пал. XVI ст.)
- Мірская ешыва (1815)
- Свята-Георгіеўская царква (1910)
- Капліца Заслаўскіх (1909)
- Мірскі замак
- Мікалаеўскі касцёл
- Траецкая царква
- Від на пасёлак з замкавай вежы
Вядомыя асобы
- Фларыян Бохвіц (1799—1856) — польска-беларускі асветнік, філосаф, пісьменнік
- Марк Канстанцінавіч Гавурын (1911—1992) — савецкі матэматык
- Янка Запруднік (1926—2022) — беларускі грамадска-палітычны дзеяч, гісторык, палітолаг
- Аляксандр Ільінскі (1903—1967) — акцёр тэатра і кіно, народны артыст СССР
- Мікалай Канстанцінавіч Ільінскі (21 сакавіка 1899, Мір, цяпер Карэліцкі раён — 1943, Мінск) — беларускі драматург, акцёр, тэатральны дзеяч.
- Вольга Іпатава (нар. 1945) — беларуская пісьменніца, перакладчыца, грамадскі дзеяч
- Ісер Залман Мелцэр — галахічны аўтарытэт Беларусі
- Раман Якубавіч Тармола-Мірскі — беларускі паэт, сцэнарыст
- Георгій Маркавіч Муха-Мухноўскі (1905 — ?) — удзельнік падпольнага руху ў Заходняй Беларусі.
- Залман Шазар (1889—1974) — ізраільскі грамадскі дзеяч, пісьменнік, паэт, палітык, трэці прэзідэнт Ізраіля
- Валерый Іванавіч Громак (нар. 1950) — беларускі матэматык
- Дзмітрый Сямёнавіч Бубноўскі (нар. 1956) — беларускі архітэктар, аўтар праекта рэстаўрацыі Мірскага замкавага комплексу
Гл. таксама
Зноскі
Літаратура
Спасылкі
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.