เวสต์เจ็ต

เวสต์เจ็ต (อังกฤษ: WestJet) เป็นสายการบินราคาประหยัดสัญชาติแคนาดา โดยมีฐานการบินและสำนักงานใหญ่ที่ท่าอากาศยานนานาชาติแคลกะรีในแคลกะรี รัฐแอลเบอร์ตา เวสต์เจ็ตเป็นสายการบินที่ใหญ่ที่สุดอันดับที่สองของประเทศรองจากแอร์แคนาดา ก่อตั้งในปี ค.ศ. 1994 และเริ่มดำเนินงานใน ค.ศ. 1996 สายการบินเริ่มดำเนินการในรูปแบบสายการบินต้นทุนต่ำแทนสายการบินรายใหญ่ของประเทศ^[4][5] เวสต์เจ็ตให้บริการเที่ยวบินตามกำหนดเวลาและเช่าเหมาลำไปยังจุดหมายปลายทาง 104 แห่งในทวีปอเมริกาเหนือ ยุโรป เอเชีย และอเมริกากลาง^[6]

เวสต์เจ็ต

IATA ICAO รหัสเรียก WS WJA WESTJET
ก่อตั้ง	27 มิถุนายน ค.ศ. 1994 (30 ปี)
เริ่มดำเนินงาน	29 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1996 (28 ปี)
AOC #	แคนาดา 8993,[1] สหรัฐ WJ0F768F[2]
ท่าหลัก	แคลกะรี[3]
เมืองสำคัญ	เอดมันตัน โทรอนโต - เพียร์สัน แวนคูเวอร์ วินนิเพก
สะสมไมล์	เวสต์เจ็ตรีวาร์ด
บริษัทลูก	ซันวิงแอร์ไลน์ เวสต์เจ็ตคาร์โก้ เวสต์เจ็ตเอนคอร์ เวสต์เจ็ตลิงค์
ขนาดฝูงบิน	128
จุดหมาย	104
บริษัทแม่	โอเน็กซ์คอร์ปอเรชั่น
สำนักงานใหญ่	แคลกะรี, แคนาดา
ผู้ก่อตั้ง	Alexis von Hoensbroech (ประธานและซีอีโอ)
พนักงาน	12,000 คน (มกราาคม ค.ศ. 2024)
เว็บไซต์	www.westjet.com

ประวัติ

เวสต์เจ็ตถูกก่อตั้งขึ้นเมื่อวันที่ 27 มิถุนายน ค.ศ. 1994^[7] โดยไคลฟ์ เบดโด, เดวิด นีลแมน, มาร์ค ฮิลล์, ทิม มอร์แกน และโดนัลด์ เบลล์ โดยเวสต์เจ็ตมีฐานธุรกิจเป็นสายการบินต้นทุนต่ำ ชื่อของสายการบิน "เวสต์เจ็ต" มาจากเส้นทางบินแรกเริ่มของสายการบินในทางฝั่งตะวันตกของแคนาดา

ในวันที่ 29 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1996 เวสต์เจ็ตให้บริการเที่ยวบินแรกของสายการบิน จากแวนคูเวอร์สู่แคลกะรี^[8] โดยใช้เครื่องบินโบอิง 737-200

จากการปรับโครงสร้างในอุตสาหกรรมการบินในแคนาดาอันเป็นผลมาจากการเข้าซื้อแคเนเดียนแอร์ไลน์ของแอร์แคนาดาในปีค.ศ. 2000 เวสต์เจ็ตได้ขยายเที่ยวบินไปยังแคนาดาตะวันออก โดยเริ่มให้บริการไปยังเมืองแฮมิลตัน, ออตตาวา, ออนแทรีโอ, แฮลิแฟกซ์ และมอนทรีออล เป็นต้น สายการบินได้เลือกท่าอากาศยานนานาชาติจอห์น ซี. มันโร แฮมิลตันให้ฐานหลักของการดำเนินงานในฝั่งตะวันออก

ในปีค.ศ. 2004 เวสต์เจ็ตเริ่มบริการเที่ยวบินระหว่างประเทศ โดยเริ่มให้บริการเที่ยวบินไปยังหลายเมืองในสหรัฐ เช่น ลอสแอนเจลิส, ซานฟรานซิสโก, ฟอร์ตลอเดอร์เดล, นิวยอร์กซิตี้ เป็นต้น^[9] จุดหมายปลายทางระหว่างประเทศแรกของเวสต์เจ็ตที่ตั้งอยู่นอกแคนาดาและสหรัฐ คือ แนสซอ, บาฮามาส

ในเดือนกรกฎาคม ค.ศ. 2010 เวสต์เจ็ตประกาศในให้บริการไปยังซานตาคลารา คิวบา, นิวออร์ลีนส์และแกรนด์เคย์แมน เป็นการเพิ่มจำนวนจุดหมายปลายทางทั้งหมดไป 71 แห่ง

ในเดือนเมษายน ค.ศ. 2017 เวสต์เจ็ตได้ประกาศแผนการที่จะเปิดตัวสายการบินต้นทุนต่ำใหม่ในปลายปีเดียวกัน^[10] สายการบินใหม่จะดำเนินการโดยใช้เครื่องบินโบอิ้ง 737-800^[11] โดยการเปิดตัวสายการบินใหม่ในชื่อ สวูป จะถูกเลื่อนออกไปเป็นเดือนมิถุนายน 2018^[12]

กิจการองค์กร

บริษัทลูก

เวสต์เจ็ตเอนคอร์

บทความหลัก: เวสต์เจ็ตเอนคอร์

เวสต์เจ็ตเอนคอร์เป็นสายการบินระดับภูมิภาคในเครือของเวสต์เจ็ต สายการบินเริ่มดำเนินการเมื่อวันที่ 24 มิถุนายน ค.ศ. 2013 ด้วยเครื่องบินบอมบาร์ดิเอร์ คิว400^[13]

แซ้บ 340 ของแปซิฟิกโคสตัลแอร์ไลน์ ดำเนินงานให้กับเวสต์เจ็ตลิงค์

เวสต์เจ็ตลิงค์

เวสต์เจ็ตลิงค์เป็นสายการบินลูกของเวสต์เจ็ตที่เปิดตัวในเดือนมิถุนายน ค.ศ. 2018^[14] ดำเนินการโดยแปซิฟิกโคสตัลแอร์ไลน์ , เวสต์เจ็ตลิงค์ให้บริการจากฐานการบินหลักที่แคลกะรีและแวนคูเวอร์ ไปยังชุมชนขนาดเล็กในแคนาดา

สวูป

บทความหลัก: สวูป (สายการบิน)

สวูปเป็นสายการบินต้นทุนต่ำพิเศษ (ULCC) ที่เวสต์เจ็ตเป็นเจ้าของ สวูปเริ่มดำเนินการเมื่อวันที่ 20 มิถุนายน ค.ศ. 2018 ปัจจุบันสวูปได้ควบรวมกิจการเข้ากับเวสต์เจ็ต สายการบินแม่

ผลประกอบการ

ผลประกอบการของเวสต์เจ็ต (รวมเวสต์เจ็ตเอนคอร์) ในช่วงปี 2011-2018 มีดังนี้:

	2012	2013	2014	2015	2016	2017	2018
รายได้ (ล้านดอลลาร์แคนาดา)	3,427	3,662	3,977	4,029	4,123	4,507	4,733
กำไรสุทธิ (ล้านดอลลาร์แคนาดา)	242	269	317	368	295	279	91
จำนวนพนักงาน (FTE ณ สิ้นปี)	7,742	8,000	8,698	9,211	9,988	11,089	11,624
ผู้โดยสาร (ล้านคน)	17.4	18.5	19.7	20.3	22.0	24.1	25.5
อัตราเปลี่ยนแปลงของผู้โดยสาร	82.8%	81.7%	81.4%	80.0%	81.8%	83.6%	83.8
จำนวนอากาศยาน (ณ สิ้นปี)	100	113	122	140	153	168	177
อ้างอิง	[15]	[15]	[15]	[15]	[15]	[16]	[17]

ตั้งแต่ปี 2019 เวสต์เจ็ตไม่ได้ประกาศผลประกอบการต่อสาธารณะ คาดว่าเกิดจากการเปลี่ยนเป็นบริษัทเอกชนของสายการบิน

จุดหมายปลายทาง

บทความหลัก: จุดหมายปลายทางของเวสต์เจ็ต

เวสต์เจ็ตให้บริการเที่ยวบินไปยัง 109 จุดหมายปลายทาใน 24 ประเทศ^[18]

ข้อตกลงการบินร่วม

ณ เดือนมีนาคม ค.ศ. 2024 เวสต์เจ็ตได้ทำข้อตกลงการบินร่วมกับสายการบินดังต่อไปนี้:^[19]

• อาเอโรเมฆิโก
• แอร์ฟรานซ์
• แอร์ทรานแซท^[20]
• อะโซร์สแอร์ไลน์
• คาเธ่ย์แปซิฟิก
• ไชนาแอร์ไลน์
• ไชนาอีสเทิร์นแอร์ไลน์
• ไชนาเซาเทิร์นแอร์ไลน์
• เดลตาแอร์ไลน์
• เอมิเรตส์
• ไห่หนานแอร์ไลน์
• ฮ่องกงแอร์ไลน์
• เจแปนแอร์ไลน์
• เคแอลเอ็ม
• โคเรียนแอร์
• ลาตัม บราซิล
• ลาตัม เปรู
• ฟิลิปปินส์แอร์ไลน์
• ควอนตัส
• เวอร์จิน แอตแลนติก^[21]
• เซียะเหมินแอร์

ข้อตกลงระหว่างสายการบิน

ณ เดือนมีนาคม ค.ศ. 2024 เวสต์เจ็ตได้มีข้อตกลงการบินกับสายการบินดังต่อไปนี้:^[19]

• แอร์ลิงกัส
• แอร์ไชนา
• แอร์นิวซีแลนด์
• แอร์ตาฮีตี นูอี
• อะแลสกาแอร์ไลน์
• อเมริกันแอร์ไลน์
• บริติชแอร์เวย์
• แคเนเดียนนอร์ท
• เซนทรัลเมาท์เทนแอร์
• ค็อนดอร์
• เอ็ลอัล
• สายการบินเอทิฮัด
• อีวีเอแอร์
• ฟิจิแอร์เวย์
• ฟินน์แอร์
• ไอซ์แลนด์แอร์
• อิตาแอร์เวย์^[22]
• ลอตโปลิชแอร์ไลน์
• แปซิฟิกโคสตอลแอร์ไลน์
• ปากีสถานอินเตอร์เนชันแนลแอร์ไลน์^[23]
• พีเอแอลแอร์ไลน์
• กาตาร์แอร์เวย์
• รัวยาแลร์มาร็อก
• ตัปปูร์ตูกัล
• ตูนิสแอร์
• ยูไนเต็ดแอร์ไลน์
• เวอร์จินออสเตรเลีย

ฝูงบิน

ฝูงบินปัจจุบัน

ฝูงบินของเวสต์เจ็ต

โบอิง 737-700 ของเวสต์เจ็ต

โบอิง 737-800 ของเวสต์เจ็ต

โบอิง 737 แมกซ์ 8 ของเวสต์เจ็ต

โบอิง 787-9 ของเวสต์เจ็ต

ณ เดือนมีนาคม ค.ศ. 2024 เวสต์เจ็ตมีเครื่องบินประจำการในฝูงบินดังนี้:^[24][25][26]

ฝูงบินของเวสต์เจ็ต

เครื่องบิน	ประจำการ	คำสั่งซื้อ	ผู้โดยสาร				หมายเหตุ
			J	W	Y	รวม
โบอิง 737-700	39	—	—	12	122	134
โบอิง 737-800	36	—	—	12	162	174
	10			—	189	189	เครื่องบินของสวูปในอดีต
โบอิง 737 แมกซ์ 7	—	32	รอประกาศ				[27]
โบอิง 737 แมกซ์ 8	26	21	—	12	162	174
	6	—		—	189	189	เครื่องบินของสวูปในอดีต[27]
โบอิง 737 แมกซ์ 10	—	54	—	12	200	212	คำสั่งซื้อพร้อม 22 ตัวเลือก[28]
โบอิง 787-9	7	—	16	28	276	320
ฝูงบินของเวสต์เจ็ตคาร์โก
โบอิง 737-800CF	3	—	สินค้า				[29]
ทั้งหมด	128	107

เวสต์เจ็ตมีอายุฝูงบินเฉลี่ย 11.1ปี

ฝูงบินในอดีต

เวสต์เจ็ตเคยให้บริการเครื่องบินดังต่อไปนี้:

ฝูงบินในอดีตของเวสต์เจ็ต

เครื่องบิน	จำนวน	เริ่มประจำการ	ปลดประจำการ	หมายเหตุ
โบอิง 737-200	25	1996	2006
โบอิง 737-600	13	2006	2021
โบอิง 757-200	1	2011	2011	เช่าจากนอร์ทอเมริกันแอร์ไลน์
	7	2011	2015	เช่าจากทอมมัสคุกแอร์ไลน์
โบอิง 767-300อีอาร์	4	2015	2020

อุบัติเหตุและอุบัติการณ์สำคัญ

• 5 มิถุนายน ค.ศ. 2015: เที่ยวบินที่ 588 โบอิง 737-300 ได้ไถลออกนอกทางวิ่งขณะลงจอดในสภาพอากาศฝนตกหนักที่ท่าอากาศยานนานาชาติมอนทรีอัล ปิแอร์ อิลเลียต ทรูโด เครื่องบินไม่ได้รับความเสียหาย
• 5 มกราคม ค.ศ. 2018: เที่ยวบินที่ 2425 โบอิง 737-800 ได้ถูกชนเข้ากับโบอิง 737-800 อีกลำของซันวิงส์แอร์ไลน์ ขณะจอดที่หลุมจอดภายในท่าอากาศยานนานาชาติโทรอนโตเพียร์สัน หลังจากการเดินทางมาจากกังกุน การชนดังกล่าวได้ทำให้เกิดเพลิงไหม้บริเวณด้านท้ายโบอิง 737 ของซันวิงส์ ผู้โดยสารทุกคนบนเครื่องบินของเวสต์เจ็ตได้อพยพออกมาอย่างปลอดภัย ไม่มีผู้เสียชีวิต^[30][31]
• 5 มกราคม ค.ศ. 2020: เที่ยวบินที่ 248 โบอิง 737-800 ได้ไถลออกนอกทางวิ่งขณะลงจอดในสภาพอากาศหิมะตกหนักที่ท่าอากาศยานนานาชาติแฮลิแฟกซ์สแตนฟิลด์ เครื่องบินไม่ได้รับความเสียหาย^[32]