Cnota – zaleta moralna, dodatnia cecha.
Personifikacja cnoty w Bibliotece Celsusa w Efezie
Asceta z cnoty czyni utrapienie.
Autor: Fryderyk Nietzsche
Źródło: Jacek Sieradzan, Szaleństwo w religiach świata , Inter esse, 2005, s. 249.
Czasem zdarza się, że człowiek Najcnotliwszy – szewcem trąci, Podczas kiedy duch służalczy Ambrą pachnie i lawendą. Są dziewicze czyste dusze, A czuć od nich szare mydło, Gdy występek się częstokroć Różanymi wody myje.
Cierpliwość, cnotę, przyjaciela i żonę można wypróbować tylko w niedoli.
Cnota jest prawdziwym dobrem i prawdziwą nagrodą dla tego, kto ją posiada.
Cnota jest przekonaniem, które przekształciło się w wewnętrzną i stabilną zasadę działania.
Cnota jest w sercu, a nie gdzie indziej.
Autor: Friedrich Hebbel
Źródło: Przykazania etyki prawniczej. Księga myśli, norm i rycin , wyb. Roman Tokarczyk, wyd. Wolters Kluwer Polska, s. 71.
Cnota jest właściwością świata.
Mundi est propria virtus. (łac.)
Autor: Cyceron
Cnota to kopalnia złota.
Autor: Jan Izydor Sztaudynger , Kopalnia w: Nie tylko „Piórka”. Fraszki, wiersze, bajki , Wydawnictwo Łódzkie, Łódź 1986, s. 251.
Cnota to złoty środek między dwoma występkami.
Autor: Arystoteles
Źródło: „Przekrój”, Wydania 27–38, Krakowskie Wydawnictwo Prasowe, 1999, s. 53.
Cnota z okazją razem noc przespały, Cnoty nie było, kiedy rano wstały.
(…) cnota zwykle w świecie obudza nienawiść.
Cnota – suma rzeczy, których nie zrobiliśmy z lenistwa, tchórzostwa lub głupoty.
Cnotliwa dziewczyna nigdy nie lata za chłopcem. Czy kto widział, żeby pułapka goniła mysz?
Cnoty moralne są mało romantyczne. Cenią je tylko wdowy.
Autor: Agatha Christie , Zagadka Błękitnego Ekspresu , Warszawa 1996, s. 178.
Cnoty nie można nikomu zabronić, jest ona dla wszystkich otwarta.
Autor: Seneka , De beneficiis 3, 18, 2
Cnoty są jak dzikie gęsi: jeżeli jedna leci na przedzie, inne pójdą za nią z pewnością.
Dla cnoty nie ma żadnego większego teatru nad sumienie.
Autor: Cyceron
Źródło: Przykazania etyki prawniczej. Księga myśli, norm i rycin , wyb. Roman Tokarczyk, wyd. Wolters Kluwer Polska, s. 167.
Dla wielu ludzi cnota polega raczej na żalu za grzechy niż na niepopełnianiu grzechów.
Historia cnoty Przez moment – efekt, Do śmierci – defekt!
Jedni przez grzech się wznoszą, inni przez cnotę upadają.
Jednym z największych błędów, jakie można zauważyć w książkach niektórych filozofów, jest to, że mylą oni powinności z cnotami albo, że nadają nazwy cnót zwykłym powinnościom: dlatego chociaż jest tylko jedna cnota w ścisłym pojęciu – umiłowanie Porządku – tworzą oni nieskończoność cnót.
Lepsza cnota w błocie, niż niecnota w złocie.
Mądrość i cnota złym zdaje się zdrożna, Gnój pachnie gnojkom.
Wisdom and goodness to the vile seem vile: Filths savour but themselves. (ang.)
Autor: William Szekspir , Król Lir , akt IV, scena II, przekład Józef Paszkowski
Opis: wypowiedź Księcia Albanii do Goneryli
Milczenie jest cnotą głupich.
Silence is the virtue of fools. (ang.)
Autor: Francis Bacon
Źródło: Jerzy Bralczyk , Polak potrafi. Przysłowia, hasła i inne polskie zdania osobne , wyd. Świat Książki, 2006, s. 147.
Miłość nie zna cnoty ni zasług. Ona znosi, przebacza i uświęca wszystko, bo takie jej przeznaczenie, taka rola w życiu ludzkim. Kochamy się nie wówczas, gdy chcemy i nie w tym, kogośmy sobie z góry upatrzyli: ani nie kierujemy się żadnymi względami na strony dodatnie, ani nie odstraszają nas błędy i wykroczenia. Miłość jest tajemniczą drogą i rozkoszną potęgą, która nas porywa, gdzie sama chce. A my się nie bronimy, nie pytamy nawet dokąd nas prowadzi i co z nami uczyni.
Najbiedniejszą cnotę zawiść z tyłu kąsa.
Niewinność jest dla jednych cnotą, dla innych wadą.
Niewinność jest lilią cnót.
Nikczemność nosi różne maski. Najgroźniejsza z nich jest cnota.
Odpisz cnotę na straty, Gdy wejdziesz do mojej chaty.
Piwo bez chmielu, masło bez soli, koń bez ogona, kobieta bez cnoty mają jednakową wartość.
Prawdziwa cnota krytyk się nie boi.
Gdy cnota żąda złota -
Odchodzi mnie ochota!...
Rwie się wątła nitka cnoty W labiryntach ochoty.
Wierność jest pierwszą z cnót; to ona nadaje naszemu życiu jednolitość – w przeciwnym wypadku rozprysnęłoby się na tysiące chwilowych wrażeń jak na tysiąc szklanych odłamków.
Zaledwo zrodzi się cnota, rodzi przeciwko sobie zawiść; i prędzej spotkasz ciało bez cienia niż cnotę bez zawiści.
Złe obyczaje człowieka wykuwa się w brązie, cnoty – zapisuje się na wodzie.
Autor: William Shakespeare
Źródło: „Przekrój”, wydania 2993–3001, wyd. Czytelnik, 2002, s. 104.