skrobać

Podobna pisownia: skrobac

skrobać (język polski)

wymowa:

​^?/i

znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany

(1.1) trąc czymś ostrym, zdrapywać wierzchnią warstwę czegoś

(1.2) pot. drapać coś lub po czymś

(1.3) żart. pisać brzydko, niestarannie lub niewyraźnie

odmiana:

przykłady:

(1.2) Pan od czasu do czasu zatrzymywał się i oglądał jakiś przedmiot, pies przysiadał na podłodze i skrobał tylną nogą gęste kudły, a rzędem ustawione w szafie lalki małe, średnie i duże, brunetki i blondynki przypatrywały się im martwemi oczami^[1].

(1.2) Wycieraczki rozpaczliwie skrobały szybę, niewiele poprawiając widoczność^[2].

(1.3) Co ty tam skrobiesz w tym zeszycie?

składnia:

kolokacje:

(1.1) skrobać marchew • skrobać rybę

(1.2) skrobać paznokciami / pazurami

(1.3) skrobać jak kura pazurem

synonimy:

(1.3) bazgrać

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) usuwać

(1.3) pisać

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. skrobanie n, skrobak m, skrobaczka ż, skrobanka ż, skrobia ż

czas. zeskrobywać, skrobnąć dk.

związki frazeologiczne:

skrobać marchewkę • skrobać jak kura pazurem

przysłowie: każdy sobie rzepkę skrobie

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) scratch; (1.2) scratch
• duński: (1.1) skrabe; (1.2) skrabe, kradse
• kazachski: (1.1) қыру
• norweski (bokmål): (1.1) skrape
• norweski (nynorsk): (1.1) skrape, skrapa
• rosyjski: (1.1) скоблить, скрести
• szwedzki: (1.1) skrapa
• włoski: (1.1) raschiare

źródła:

1. Bolesław Prus: Lalka.
2. Małgorzata Saramonowicz, Siostra, 1996, Narodowy Korpus Języka Polskiego.