- wymowa:
- ?/i, IPA: [pɔdˈwɔɡa], AS: [podu̯oga]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
Więcej informacji przypadek, liczba pojedyncza ...
Zamknij
- (1.1) archit. bud. pozioma powierzchnia w budynku, po której chodzą ludzie, wykonana z drewna, kamienia itp.; podłoże
- (1.2) mat. popularna nazwa funkcji matematycznej, przyporządkowującej liczbie rzeczywistej x największą liczbę całkowitą nie większą od x; zob. też podłoga i sufit w Wikipedii
- (1.3) daw. podłoże, ziemia, grunt[1]
- (1.4) pot. podkreślnik
- odmiana:
- (1.1-4)
- przykłady:
- (1.1) Kelnerka upuściła na podłogę tacę z przystawkami.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) myć / czyścić / szorować / pastować / froterować / zamiatać podłogę • rzucać o podłogę • odbić się od podłogi • zbierać z podłogi • kłaść / leżeć na podłodze • podłoga z terakoty / drewna / desek / paneli
- synonimy:
- (1.1) gw. (Śląsk Cieszyński) ziym, gw. (Górny Śląsk) zola
- (1.2) mat. cecha, entier, część całkowita
- antonimy:
- (1.1) sufit
- (1.2) sufit, cecha górna
- hiperonimy:
- (1.1) powierzchnia
- (1.2) funkcja
- hiponimy:
- (1.1) posadzka, klepisko, parkiet, linoleum, wykładzina
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. podłogówka ż, podłoże n
- przym. podłogowy, przypodłogowy
- związki frazeologiczne:
- but w podłodze
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
Hasła podłoga, podłoże w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.