skończony

skończony (język polski)

wymowa:

​^?/i, IPA: [skɔ̃j̃n͇ˈt͡ʃɔ̃nɨ], AS: [skõĩ ̯ṇčõny], zjawiska fonetyczne: nazal.• rozs. artyk.

znaczenia:

czasownik, forma fleksyjna

(1.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od czasownika: skończyć

przymiotnik

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	skończony		skończona	skończone	skończeni	skończone
dopełniacz	skończonego		skończonej	skończonego	skończonych
celownik	skończonemu		skończonej	skończonemu	skończonym
biernik	skończonego	skończony	skończoną	skończone	skończonych	skończone
narzędnik	skończonym		skończoną	skończonym	skończonymi
miejscownik	skończonym		skończonej	skończonym	skończonych
wołacz	skończony		skończona	skończone	skończeni	skończone
nie stopniuje się

(2.1) całkowity, pełny, kompletny

(2.2) niespodziewający się niczego dobrego, niemogący liczyć na sukces; przegrany

(2.3) mat. o liczbie elementów wyrażonej liczbą naturalną; zob. też zbiór skończony w Wikipedii

(2.4) mat. nieosiągający plus/minus nieskończoności

odmiana:

(1)

 

przykłady:

(2.1) Jesteś skończonym kretynem!

(2.1) To skończony bubek, myśli, że świat kręci się wyłącznie wokół niego.

(2.2) „Jestem skończony!” – pomyślał polityk, widząc w gazecie opis swojej afery.

(2.3) Atomów we wszechświecie może być bardzo dużo, jednak i tak jest ich skończona liczba.

(2.4) Rozważany ciąg ma skończoną granicę, więc jest ograniczony.

składnia:

kolokacje:

(2.3) zbiór skończony

(2.4) miara skończona

synonimy:

(2.2) zrujnowany

antonimy:

(2.1) całkowity

(2.3) nieskończony

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. koniec m, końcówka ż, skończenie n

czas. kończyć się, skończyć/skończyć się, dokańczać/dokończyć, ukańczać/ukończyć, wykańczać/wykończyć, zakańczać/zakończyć

przym. końcowy, kończący, wykończony, ukończony

przysł. skończenie

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

(2.3) zobacz też: policzalny

tłumaczenia:

(1.1) zobacz listę tłumaczeń w hasłach: kończyć, skończyć

• angielski: (2.1) downright, absolute; (2.2) finished; (2.3) finite; (2.4) finite
• arabski: (2.2) محطم
• hiszpański: (1.1) acabado
• interlingua: (1.?) finite
• niemiecki: (2.2) Voll-
• rosyjski: (1.1) законченный, конечный
• ukraiński: (2.1) закі́нчений

źródła: