religijny

religijny (język polski)

wymowa:

​^?/i

IPA: [ˌrɛlʲiˈɟijnɨ], AS: [relʹiǵii ̯ny], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob.

znaczenia:

przymiotnik

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	religijny		religijna	religijne	religijni	religijne
dopełniacz	religijnego		religijnej	religijnego	religijnych
celownik	religijnemu		religijnej	religijnemu	religijnym
biernik	religijnego	religijny	religijną	religijne	religijnych	religijne
narzędnik	religijnym		religijną	religijnym	religijnymi
miejscownik	religijnym		religijnej	religijnym	religijnych
wołacz	religijny		religijna	religijne	religijni	religijne

(1.1) dotyczący religii, opisujący religię

(1.2) postępujący zgodnie z zasadami religii

odmiana:

(1.1-2)

 

przykłady:

(1.1) On maluje obrazy religijne.

(1.1) Z powodów religijnych nie wolno mi się golić.

(1.2) Rozwój wiedzy został jednak gwałtownie zahamowany w XIV wieku, kiedy religijni fundamentaliści przekonali władców, że należy zdławić naukę i filozofię w całym islamskim imperium, ponieważ nowe odkrycia podważają boską wszechwiedzę^[1].

składnia:

kolokacje:

(1.1) społeczno-religijny • antropologia religijna • wojny religijne

synonimy:

(1.1) duchowy, konfesyjny, wyznaniowy

(1.2) bogobojny, nabożny, pobożny, zbożny

antonimy:

(1.1) niereligijny, świecki

(1.2) antyreligijny, niereligijny, bezbożny, niepobożny

hiperonimy:

(1.1) kulturowy

hiponimy:

(1.1) deistyczny, duchowny, innowierczy, kościelny, maryjny, misyjny, modlitewny, monoteistyczny, obrzędowy, politeistyczny, sakralny, teistyczny, teocentryczny^[2]

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. religia ż, religijność ż, religianctwo n, religiant m

przym. religiancki

przysł. religijnie

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. religia < łac. religio

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) religious; (1.2) religious
• arabski: ديني, متدين, تقي
• białoruski: (1.1) рэлігійны; (1.2) рэлігійны, набожны, пабожны
• bułgarski: (1.1) религиозен; (1.2) религиозен
• duński: (1.1) religiøs, w złożeniach religions-; (1.2) religiøs
• esperanto: (1.1) religia; (1.2) religia
• francuski: (1.1) religieux; (1.2) religieux
• gudźarati: (1.1) ધાર્મિક (dhārmika)
• hindi: (1.1) धार्मिक; (1.2) धार्मिक
• hiszpański: (1.1) religioso; (1.2) religioso
• kataloński: (1.1) religiós; (1.2) religiós
• kazachski: (1.1) діни; (1.2) діншіл, құдайшыл
• łaciński: (1.1) religiosus; (1.2) pius
• niemiecki: (1.1) religiös, w złożeniach Religions-; (1.2) religiös, w złożeniach Religions-
• norweski (bokmål): (1.1) religiøs; (1.2) religiøs
• norweski (nynorsk): (1.1) religiøs; (1.2) religiøs
• nowogrecki: (1.1) θρησκευτικός; (1.2) θρήσκος, θρησκευτικός
• ormiański: (1.1) կրոնական
• rosyjski: (1.1) религиозный; (1.2) набожный, религиозный
• słowacki: (1.1) náboženský; (1.2) nábožný
• szwedzki: (1.1) religiös; (1.2) religiös
• tuvalu: (1.1) faka-te-lotu
• tybetański: (1.1) ཆོས་ཀྱི; (1.2) ཆོས་ཀྱི
• ukraiński: (1.1) релігійний; (1.2) побожний, набожний
• walijski: (1.1) crefyddol; (1.2) crefyddol
• włoski: (1.1) religioso; (1.2) religioso

źródła:

1. Robin Dunbar, Ilu przyjaciół potrzebuje człowiek?, s. 140, Kraków, Wydawnictwo Literackie, 2010, ISBN 978-83-08-04536-7, tłum. Dominika Cieśla-Szymańska.
2.  Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.