popatrzeć

popatrzeć (język polski)

wymowa:

IPA: [pɔˈpaṭʃɛt͡ɕ], AS: [popaṭšeć], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.• udziąs.

​^?/i

znaczenia:

czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. patrzeć)

(1.1) aspekt dokonany od: patrzeć

odmiana:

przykłady:

(1.1) Warto także, choć na chwilę, zatrzymać się i popatrzeć na otaczający nas pejzaż^[1].

(1.1) – Popatrzcie tylko, towarzysze, kto tu przyjechał z nami na obóz i jakie przywiózł z sobą materiały do szkolenia? – wołał na apelu nasz chudy jak patyk kierownik, którego nazywaliśmy Dzierżyńskim^[2].

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: patrzeć

• polski język migowy:
  (w zapisie SignWriting)

  (1.1) popatrzmy:
• rosyjski: (1.1) посмотреть

źródła:

1. Maria Irena Kwiatkowska, Marek Kwiatkowski, Krzysztof Wesołowski, Znane i nieznane : rezydencje, ludzie, wydarzenia, 2001, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
2. Henryk Grynberg, Życie ideologiczne, osobiste, codzienne i artystyczne, 1998, Narodowy Korpus Języka Polskiego.