odrzucać

Z Wikisłownika, wolnego słownika

odrzucać (język polski)

wymowa:
, IPA: [ɔḍˈʒut͡sat͡ɕ], AS: [oḍžucać], zjawiska fonetyczne: udziąs.
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. odrzucić)

(1.1) oddalać gwałtownie od siebie
(1.2) zmieniać położenie ruchem gwałtownym czy rzutem
(1.3) wykonywać czynność świadczącą o nieakceptowaniu czegoś
(1.4) unikać potwierdzenia a nawet zaprzeczać
(1.5) med. nie przyjmować przeszczepu
(1.6) wojsk. zmuszać do cofania
Więcej informacji forma, liczba pojedyncza ...
formaliczba pojedynczaliczba mnoga
1. os.2. os.3. os.1. os.2. os.3. os.
bezokolicznikodrzucać
czas teraźniejszyodrzucam odrzucasz odrzuca odrzucamy odrzucacie odrzucają
czas przeszłymodrzucałem odrzucałeś odrzucał odrzucaliśmy odrzucaliście odrzucali
żodrzucałam odrzucałaś odrzucała odrzucałyśmy odrzucałyście odrzucały
nodrzucałom odrzucałoś odrzucało
tryb rozkazującyniech odrzucamodrzucaj niech odrzucaodrzucajmy odrzucajcie niech odrzucają
Zamknij
odmiana:
(1.1-6) koniugacja I
przykłady:
(1.1) W tamtych czasach odrzucałem myśli, że mogłoby się wydarzyć coś tak spektakularnego.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) odpychać, odtrącać, odpierać, odkładać, skreślać, spławiać, wywalać, wyrzucać, pozbywać się, zbywać
(1.2) rzucać, odkładać, odbijać, odpychać, odgarniać, ciskać, wyrzucać, wywalać, wulg. wypierdalać
(1.3) nie akceptować, nie uznawać, nie przyjmować, nie aprobować, nie godzić się, odmawiać, wetować, zaprzepaszczać, unieważniać, anulować
(1.4) negować, zaprzeczać, dementować, odpierać, przeczyć
(1.5) nie przyjmować, nie tolerować, tracić
(1.6) odpierać
antonimy:
akceptować, przyjmować, przyswajać, tolerować, aprobować, przygarniać, przysposabiać
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. odrzutowiec mrz, odrzucanie
ims. odrzucany
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:

Wikiwand - on

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.