nowicjat

wymowa:: IPA: [nɔˈvʲit͡sʲjat], AS: [novʹicʹi ̯at], zjawiska fonetyczne: zmięk. ^?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

Więcej informacji przypadek, liczba pojedyncza ...

Zamknij

(1.1) okres próbny kandydata do zakonu; zob. też nowicjat w Wikipedii; (1.2) część klasztoru przeznaczona dla odbywających nowicjat (1.1); (1.3) grupa zakonników wspólnie odbywająca nowicjat (1.1)
odmiana:: (1.1-3)
przykłady:: (1.1) Masseo odbył nowicjat w Miejskiej Górce.; (1.2) Osobom postronnym nie wolno wchodzić na nowicjat bez zgody magistra.; (1.3) Było upalnie i cały nowicjat pojechał nad wodę.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:: rzecz. Nowak mrz, nów mrz, nowicjusz m, nowicjuszka ż, nowicjacik mrz; przym. nowicjacki, nowiowy
związki frazeologiczne:
etymologia:: (1.1-2) wł. noviziato < śr.łac. noviciatus, novitiatus^[1]
uwagi:
tłumaczenia:

angielski: (1.1) novitiate; (1.2) novitiate
baskijski: (1.1) nobiziotza; (1.2) nobiziotegi
białoruski: (1.1) навіцыят m
chorwacki: (1.1) novicijat m
czeski: (1.1) noviciát m
duński: (1.1) noviciat
esperanto: (1.1) novicado
fiński: (1.1) noviisi
francuski: (1.1) noviciat m
hiszpański: (1.1) noviciado m; (1.2) noviciado m
indonezyjski: (1.1) novisiat
japoński: (1.1) ノビシャド
limburski: (1.1) noviciaat
łaciński: (1.1) novitiatus m
niemiecki: (1.1) Noviziat n
portugalski: (1.1) noviciado
rosyjski: (1.1) новициат m
słowacki: (1.1) noviciát
ukraiński: (1.1) новіціат m
węgierski: (1.1) noviciátus
włoski: (1.1) noviziato m; (1.2) noviziato m

[1]
Maria Borejszo, Zapożyczenia włoskie we współczesnej polszczyźnie, Wydawnictwo Naukowe UAM, Poznań 2007, ISBN 978-83-232176-5-7, s. 154.

nowicjat (język polski)