próbny

próbny (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈprubnɨ], AS: [prubny]

^ⓘ

znaczenia:

przymiotnik

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	próbny		próbna	próbne	próbni	próbne
dopełniacz	próbnego		próbnej	próbnego	próbnych
celownik	próbnemu		próbnej	próbnemu	próbnym
biernik	próbnego	próbny	próbną	próbne	próbnych	próbne
narzędnik	próbnym		próbną	próbnym	próbnymi
miejscownik	próbnym		próbnej	próbnym	próbnych
wołacz	próbny		próbna	próbne	próbni	próbne

(1.1) robiony na próbę

odmiana:

(1)

 

przykłady:

(1.1) Bez większych przeszkód odbyła się seria próbna, ale w trakcie pierwszej serii zawodnikom znów zaczął przeszkadzać wiatr^[1].

(1.1) Na szczęście była to tylko jazda próbna, a nie prawdziwa akcja ratownicza^[2].

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) kontrolny, testowy, eksperymentalny

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. próbować

rzecz. próba ż, próbowanie n, próbnik mrz

przysł. próbnie

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) test, trial
• hiszpański: (1.1) de preuba
• niemiecki: (1.1) Probe-, Versuchs-

źródła:

1. (PAP), Metropol, 2001, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
2. Beata Zalot, Tygodnik Podhalański, 1997, Narodowy Korpus Języka Polskiego.