luft

Podobna pisownia: Luft • ľuft

luft (język polski)

wymowa:

^{[uwaga 1]} IPA: [luft], AS: [luft]

​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) daw. okrągły dekiel do spuszczania pary z pieca piekarniczego w celu regulacji temperatury

(1.2) gw. (Górny Śląsk) reg. (Poznań) powietrze^[1][2]

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz.

zdrobn. lufcik m

związki frazeologiczne:

być do luftu / do luftu

etymologia:

(1.2) niem. Luft^[1]

uwagi:

1. jeśli nie zaznaczono inaczej, jest to wersja odpowiadająca współczesnym standardom języka ogólnopolskiego

tłumaczenia:

źródła:

1. Anna Piotrowicz, Małgorzata Witaszek-Samborska, O żywotności zapożyczeń niemieckich w gwarze miejskiej Poznania, w: Gwary dziś. 7. Rocznik poświęcony dialektologii słowiańskiej, Wydawnictwo Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk, Poznań 2015, s. 212.
2. Joanna Furgalińska, Ślónsko godka. Ilustrowany słownik dla Hanysów i Goroli, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2010, ISBN 978-83-01-16438-6, s. 152.

luft (język czeski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	luft	lufty
dopełniacz	luftu	luftů
celownik	luftu	luftům
biernik	luft	lufty
wołacz	lufte	lufty
miejscownik	luftě / luftu	luftech
narzędnik	luftem	lufty

(1.1) pot. powietrze

odmiana:

(1.1)

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) vzduch

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. luftový

związki frazeologiczne:

být do luftu • být pořád v luftě

etymologia:

uwagi:

źródła:

luft (język duński)

wymowa:

Dania: [ˈlåft]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) powietrze (mieszanina gazów, z której składa się atmosfera Ziemi)

(1.2) powietrze (miejsce ponad ziemią)

(1.3) przestrzeń między

(1.4) fizj. gazy

odmiana:

(1) (en) luft, luften, blm

przykłady:

(1.1) Ved ind­åndingen følger NO med luften ned i lungerne, især når man ånder gennem næsen.^[1] → Podczas wdychania razem z powietrzem do płuc dostaje się NO, zwłaszcza gdy oddycha się przez nos.

(1.2) Den temperatur, der måles i luften, er ikke den, som planterne oplever. → Temperatura mierzona w powietrzu nie jest tą, której doświadczają rośliny.

składnia:

kolokacje:

(1.2) luftalarm → alarm lotniczy • lufthavn → lotnisko • luftvåben → siły powietrzne

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. lutfig

czas. lufte

związki frazeologiczne:

etymologia:

śdn. lucht

uwagi:

źródła:

1. Eddie Weitzberg: Træk vejret gennem næsen! (da). Skandinavisk Yoga og Meditationsskole. [dostęp 2021-04-27].

luft (język norweski (bokmål))

wymowa:

​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski lub żeński

(1.1) powietrze

odmiana:

(1.1) en luft, luften lub ei luft, lufta

przykłady:

(1.1) Lagrer du sykkelen over lengre tid bør du slippe lufta ut av dekkene.^[1] → Jeśli rower ma przez dłuższy czas stać nieużywany, to należy spuścić powietrze z opon.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

1. Nettavisen

luft (język słowacki)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	luft	lufty
dopełniacz	luftu	luftov
celownik	luftu	luftom
biernik	luft	lufty
miejscownik	lufte	luftoch
narzędnik	luftom	luftmi

(1.1) pot. ekspr. powietrze^[1]

(1.2) slang. sport. kiks^[1]

odmiana:

(1.1-2)

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) wych. z uż. ľuft

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

(1.1) rzecz. ľuft m

(1.1) zdrobn. luftík m, ľuftík m

(1.1) czas. luftovať ndk., ľuftovať ndk., vyluftovať dk., vyľuftovať dk.

(1.2) czas. luftovať ndk., zluftovať dk.

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

1. Hasło „luft” w: Slovník súčasného slovenského jazyka H – L, gł. red. Alexandra Jarošová i Klára Buzássyová, Veda, vydavateľstvo Slovenskej akadémie vied, Bratysława 2011, ISBN 978-80-224-1172-1.

luft (język szwedzki)

wymowa:

​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) powietrze^[1]

odmiana:

(1.1) en luft, luften, blm

przykłady:

(1.1) Det är dags att gå ut i friska luften → Już czas wyjść na świeże powietrze

składnia:

kolokacje:

(1.1) luftballong • luftkonditionering • luftmotstånd • luftrör • polarluft • i friska luften → na świeżym powietrzu

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. lufta

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

1. Svensk ordbok och svensk uppslagsbok, red. Sven-Göran Malmgren, Norstedts Akademiska Förlag, Göteborg 2001, ISBN 91-7227-281-3, s. 654.