plante

rzeczownik, rodzaj wspólny

czasownik przechodni

(2.1) zasadzić (roślinę (1.1)); (2.2) podłożyć (coś komuś, w złych zamiarach)
odmiana:: (1.1) en plante, planten, planter, planterne; (2) at plante, planter, plantede, (have) plantet
przykłady:: (1.1) En orden er en betegnelse for en gruppe indenfor plante- og dyre riget. → Rząd to określenie grupy w królestwie roślin i zwierząt.; (1.1) De såede planter udviklede sig ikke. → Zasiane rośliny nie rozwinęły się.; (1.1) Løg er en plante som ofte bliver brugt i madlavning. → Cebula jest rośliną często używaną przy przyrządzaniu pożywienia.
składnia:
kolokacje:: (1.1) plantebaseret → roślinny
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:: (1) dolnoniem. plante < łac. planta; (2) dolnoniem. planten < łac. plantare
uwagi:
źródła:

rzeczownik, rodzaj żeński

rzeczownik, rodzaj męski

czasownik, forma fleksyjna

(2.1) 1. os. lp (yo) czasu teraźniejszego (presente) trybu łączącego (subjuntivo) od plantar; (2.2) 3. os. lp (él, ella, usted) czasu teraźniejszego (presente) trybu łączącego (subjuntivo) od plantar; (2.3) 3. os. lp (usted) trybu rozkazującego (imperativo) od plantar
odmiana:: (1.1) lm plantes
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:: (1.1) (Argentyna i Urugwaj) planteo
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:: czas. plantarse
związki frazeologiczne:
etymologia:: (1) hiszp. plantarse
uwagi:
źródła:

rzeczownik, rodzaj męski lub żeński

czasownik

(2.1) sadzić
odmiana:: (1.1) en plante, planten, planter, plantene lub ei plante, planta, planter, plantene; (2.1) å plante, planter, plantet, plantet lub å plante, planter, planta, planta
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:

plante (język duński)