dekiel

dekiel (język polski)

dekiel (1.1)

dekiel (1.2)

dekiel (1.6)

wymowa:

IPA: [ˈdɛcɛl], AS: [deḱel], zjawiska fonetyczne: zmięk. ​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) szczelna pokrywa, dopasowana pokrywka

(1.2) daw. okrągła barwna czapka korporancka^[1]

(1.3) przen. slang. głowa

(1.4) mot. kołpak koła samochodowego

(1.5) obraź. ktoś głupi, irytujący

(1.6) gw. (Górny Śląsk) pokrywka na garnek^[2]

odmiana:

przykłady:

(1.1) Podaj mi dekiel od słoika.

(1.3) Chyba masz coś z deklem.

(1.5) Nie rozmawiaj z tym deklem.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) pokrywka

(1.2) rondel^[3]

(1.3) czerep

(1.5) świr, palant

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz.

zdrobn. dekielek m

związki frazeologiczne:

etymologia:

niem. Deckel (pokrywka)^[4] < niem. decken

uwagi:

tłumaczenia:

(1.3) zobacz listę tłumaczeń w haśle: głowa

(1.4) zobacz listę tłumaczeń w haśle: kołpak

(1.6) zobacz listę tłumaczeń w haśle: pokrywka

• angielski: (1.1) lid
• szwedzki: (1.1) lok n

źródła:

1.  Hasło „dekiel” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
2. Joanna Furgalińska, Ślónsko godka. Ilustrowany słownik dla Hanysów i Goroli, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2010, ISBN 978-83-01-16438-6, s. 128.
3. Małgorzata Szubert, Leksykon rzeczy minionych i przemijających, Muza, Warszawa 2004, ISBN 83-7319-486-X, s. 56.
4. Słownik zapożyczeń niemieckich w polszczyźnie, red. Marek Łaziński, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2008, ISBN 978-83-01-15588-9, s. 50.