książnica

książnica (język polski)

wymowa:

​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	książnica	książnice
dopełniacz	książnicy	książnic
celownik	książnicy	książnicom
biernik	książnicę	książnice
narzędnik	książnicą	książnicami
miejscownik	książnicy	książnicach
wołacz	książnico	książnice

(1.1) miejsce gromadzenia i przechowywania księgozbioru

(1.2) przedsiębiorstwo handlujące książkami

odmiana:

(1.1-2)

 

przykłady:

(1.1) Znajdujemy więc w książnicy niniwskiej zbiór zaklęć magicznych na wszelkie choroby i wszelkie przygody, napisany w starożytnym języku Akkadów (=Akadyjczyków), ponadto wykłady snów i cudownych zjawisk, traktaty o wróżbach i zaklinaniach, oraz urywki ze zbioru hymnów religijnych^[1].

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) biblioteka

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. księgarnia ż, książka ż, księga ż, książczyna ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. księga + -nica

uwagi:

tłumaczenia:

• łaciński: (1.1) bibliotheca ż, bibliotheca ż

źródła:

1. Gabriela Pianko, Praca pisarza, księgarza i bibliotekarza w starożytności, s. 48, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1955.