gigantyczny

gigantyczny (język polski)

gigantyczna (1.1) piłka

wymowa:

IPA: [ˌɟiɡãnˈtɨt͡ʃnɨ], AS: [ǵigãntyčny], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob. ​^?/i

znaczenia:

przymiotnik

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	gigantyczny		gigantyczna	gigantyczne	gigantyczni	gigantyczne
dopełniacz	gigantycznego		gigantycznej	gigantycznego	gigantycznych
celownik	gigantycznemu		gigantycznej	gigantycznemu	gigantycznym
biernik	gigantycznego	gigantyczny	gigantyczną	gigantyczne	gigantycznych	gigantyczne
narzędnik	gigantycznym		gigantyczną	gigantycznym	gigantycznymi
miejscownik	gigantycznym		gigantycznej	gigantycznym	gigantycznych
wołacz	gigantyczny		gigantyczna	gigantyczne	gigantyczni	gigantyczne
nie stopniuje się

(1.1) ogromny, bardzo duży

odmiana:

(1.1)

 

przykłady:

(1.1) Sięgnęła do torebki i wyjęła pocztówkę z widokiem budynków Marina City przypominających gigantyczne kaczany kukurydzy^[1].

(1.1) Modernizacji ronda Zesłańców Syberyjskich warszawscy kierowcy czekają jak kania dżdżu – codziennie tworzą się tam gigantyczne korki^[2].

(1.1) Na Alasce rybacy wyłowili gigantycznego okonia.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) wielki, monstrualny, olbrzymi, kolosalny

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. gigant m, gigantyzm m

przysł. gigantycznie

przym. gigancki

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) gigantic
• arabski: (1.1) جبار ,عملاق
• białoruski: (1.1) гіганцкі
• duński: (1.1) gigantisk
• francuski: (1.1) gigantesque
• kataloński: (1.1) gegant
• rosyjski: (1.1) гигантский
• szwedzki: (1.1) gigantisk
• ukraiński: (1.1) гігантський
• węgierski: (1.1) gigászi
• włoski: (1.1) gigantesco

źródła:

1. Michał Bielecki, Dziewczyna z Banku Prowincjonalnego S. A., 1997, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
2. Życie Warszawy, nr 13.11, Warszawa, 2001 w: Korpus języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.