dumny

dumny (język polski)

ojciec dumny (1.3) z córki

wymowa:

IPA: [ˈdũmnɨ], AS: [dũmny], zjawiska fonetyczne: nazal. ​^?/i

znaczenia:

przymiotnik

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	dumny		dumna	dumne	dumni	dumne
dopełniacz	dumnego		dumnej	dumnego	dumnych
celownik	dumnemu		dumnej	dumnemu	dumnym
biernik	dumnego	dumny	dumną	dumne	dumnych	dumne
narzędnik	dumnym		dumną	dumnym	dumnymi
miejscownik	dumnym		dumnej	dumnym	dumnych
wołacz	dumny		dumna	dumne	dumni	dumne
stopień wyższy dumniejszy przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik dumniejszy dumniejsza dumniejsze dumniejsi dumniejsze dopełniacz dumniejszego dumniejszej dumniejszego dumniejszych celownik dumniejszemu dumniejszej dumniejszemu dumniejszym biernik dumniejszego dumniejszy dumniejszą dumniejsze dumniejszych dumniejsze narzędnik dumniejszym dumniejszą dumniejszym dumniejszymi miejscownik dumniejszym dumniejszej dumniejszym dumniejszych wołacz dumniejszy dumniejsza dumniejsze dumniejsi dumniejsze
stopień najwyższy najdumniejszy przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik najdumniejszy najdumniejsza najdumniejsze najdumniejsi najdumniejsze dopełniacz najdumniejszego najdumniejszej najdumniejszego najdumniejszych celownik najdumniejszemu najdumniejszej najdumniejszemu najdumniejszym biernik najdumniejszego najdumniejszy najdumniejszą najdumniejsze najdumniejszych najdumniejsze narzędnik najdumniejszym najdumniejszą najdumniejszym najdumniejszymi miejscownik najdumniejszym najdumniejszej najdumniejszym najdumniejszych wołacz najdumniejszy najdumniejsza najdumniejsze najdumniejsi najdumniejsze

(1.1) pewny siebie, mający poczucie własnej godności

(1.2) wyniosły, pyszny, o wygórowanym mniemaniu

(1.3) zadowolony z czegoś, mający dumę, satysfakcję z czegoś lub kogoś

odmiana:

(1.1-3)

 

przykłady:

(1.3) Był zresztą ze swego pochodzenia dumny, pamiętam, jak kiedyś oświadczył: "Wyście jeszcze po drzewach chodzili, kiedy my tworzyliśmy już wielką kulturę!"^[1]

składnia:

(1.3) dumny z + D.

kolokacje:

synonimy:

(1.1) ambitny, honorowy, reg. śl. pyszny

(1.2) zarozumiały, zadufany, dufny

antonimy:

(1.2) skromny

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. duma ż

przysł. dumnie

związki frazeologiczne:

dumny jak lew • dumny jak niemiecki hrabia • dumny jak paw • dumny jak Artaban • najlepszy sposób na dumnego – nic nie dbać o niego • dumny jak kogut królujący wśród kur • dumny i blady

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) proud of sth; (1.2) boastful, prideful, proud of sth
• arabski: (1.1-2) فخور, algier. arab. مشاني
• białoruski: (1.1) горды; (1.2) ганарлівы
• chorwacki: (1.1) ponosan
• duński: (1.1) stolt; (1.2) stolt; (1.3) stolt
• esperanto: (1.1) fiera; (1.2) fiera
• francuski: (1.1) fier, altier
• hawajski: (1.1) keʻokeʻo
• hiszpański: (1.1) orgulloso; (1.2) orgulloso, soberbio, altivo; (1.3) orgulloso, satisfecho
• interlingua: (1.?) orgoliose
• irlandzki: (1.1) bródúil
• islandzki: (1.1) stoltur af eu.
• japoński: (1.2) 誇らしい(ほこらしい)
• kataloński: (1.1) orgullós; (1.2) orgullós; (1.3) orgullós
• łaciński: (1.2) asper
• niderlandzki: (1.1) trots
• niemiecki: (1.1) stolz (1.2) stolz
• rosyjski: (1.3) гордый
• sanskryt: (1.2) अहंयु
• szwedzki: (1.1) stolt; (1.2) högmodig, högfärdig, högdragen, mallig, förmäten, dryg; (1.3) stolt, belåten, nöjd
• tamilski: (1.1) அகங்காரி
• ukraiński: (1.1) гордий
• wilamowski: (1.1) štułc, śtułc; (1.2) štułc, śtułc
• włoski: (1.1) orgoglioso, fiero; (1.2) superbo

źródła:

1. Ryszard Matuszewski, Alfabet : wybór z pamięci 90-latka, 2004, Narodowy Korpus Języka Polskiego.