cursus

cursus (język łaciński)

cursus (1.3) fluminis

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	cursus	cursūs
dopełniacz	cursūs	cursuum
celownik	cursuī	cursibus
biernik	cursum	cursūs
ablatyw	cursū	cursibus
wołacz	cursus	cursūs

(1.1) bieg, wyścig

(1.2) żegl. kurs^[1]

(1.3) hydrol. nurt, bieg wody^[1]

(1.4) przen. impet, pęd^[1]

(1.5) med. katar^[1]

(1.6) med. biegunka^[1]

(1.7) med. efekt przeczyszczający^[1]

(1.8) przebieg (np. procesu)^[1]

(1.9) sekwencja^[1]

(1.10) bank. waluta^[1]

(1.11) podróż, zwłaszcza morska^[2]

(1.12) techn. rząd zębatek, trybów^[1]

(1.13) gastr. danie (w znaczeniu np. drugie danie)^[1]

(1.14) astr. ruch orbitalny ciał niebieskich^[1]

odmiana:

(1.1-14) cursus, cursus (deklinacja IV)

przykłady:

(1.2) Illis temporibus nautae timebant mare Atlanticum, cursumque prope litus tenebant^[3]. → W tamtych czasach żeglarze bali się Oceanu Atlantyckiego i obierali kurs blisko brzegu.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. curro

rzecz. curriculum n, currus m

związki frazeologiczne:

cursus honorum

etymologia:

łac. curro < praindoeur. *kers- → biegać^[4]

uwagi:

źródła:

1.  Hasło „cursus” w: Dictionary of Medieval Latin from British Sources w portalu Logeion.
2.  Hasło „cursus” w: Félix Gaffiot, Dictionnaire latin-français, Hachette, Paryż 1934.
3. Herbert Chester Nutting: A First Latin Reader
4. Hasło „cursive” w: Online Etymology Dictionary.