waluta

rzeczownik, rodzaj żeński

Więcej informacji przypadek, liczba pojedyncza ...

Zamknij

(1.1) wymienialny środek płatniczy; (1.2) bank. oficjalna jednostka monetarna danego państwa; zob. też waluta w Wikipedii; (1.3) pot. łatwo wymienialny (w danym kraju) środek płatniczy (w Polsce np.: dolar, euro, daw. marka)
odmiana:: (1.1)
przykłady:: (1.1) Walutą Japonii jest jen.
składnia:
kolokacje:: (1.3) twarda waluta • ciężka waluta • płacić w walucie • kantor wymiany walut
synonimy:: (1.1) jednostka monetarna, jednostka pieniężna
antonimy:
hiperonimy:: (1.1) pieniądz
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:: rzecz. przewalutowanie n, przewalutowywanie n, walutowanie n; czas. przewalutować dk., przewalutowywać ndk., walutować ndk.; przym. walutowy
związki frazeologiczne:: twarda waluta
etymologia:: wł. valuta → waluta^[1]
uwagi:
tłumaczenia:

angielski: (1.2) currency
arabski: (1.2) عملة ż
białoruski: (1.2) валюта ż
bułgarski: (1.1) валута ż; (1.2) валута ż; (1.3) валута ż
chiński standardowy: (1.2) 元 (yuán)
chorwacki: (1.2) valuta ż
czeski: (1.2) měna ż, valuta ż
duński: (1.2) valuta
esperanto: (1.2) valuto, monunuo
gruziński: (1.2) ვალუტა (waluta)
gudźarati: (1.2) ચલણ n (calaṇa)
hiszpański: (1.2) moneda ż, divisa ż
interlingua: (1.2) valuta
japoński: (1.2) カレンシー
jidysz: (1.2) וואַלוטע ż (walute)
kataloński: (1.1) moneda ż; (1.2) unitat monetària ż, moneda
koreański: (1.2) 돈
niemiecki: (1.1) Währung ż
nowogrecki: (1.2) νόμισμα n (nómisma)
rosyjski: (1.2) валюта
szwedzki: (1.2) valuta w
ukraiński: (1.2) валюта ż
włoski: (1.2) valuta ż

[1]
Hasło „waluta” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.

waluta (język polski)