asygnata

asygnata (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌasɨɡˈnata], AS: [asygnata], zjawiska fonetyczne: akc. pob. ​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	asygnata	asygnaty
dopełniacz	asygnaty	asygnat
celownik	asygnacie	asygnatom
biernik	asygnatę	asygnaty
narzędnik	asygnatą	asygnatami
miejscownik	asygnacie	asygnatach
wołacz	asygnato	asygnaty

(1.1) dokument kasowy potwierdzający operację gotówkową

(1.2) zaświadczenie dające prawo kupna na odmiennych, często preferencyjnych warunkach

(1.3) zob. banknot

odmiana:

(1.1-3)

 

przykłady:

(1.2) Tam po rozmowie w biurze jakiegoś ważnego urzędnika dano mi asygnatę na włóczkę, po którą udałem się do spółdzielni za Krakowem^[1].

(1.2) Ludzie wiedzą, że górnicy w grudniu dostali i wypłatę, i barbórkę, a w styczniu dostaną asygnaty na węgiel i 14-stki. (z Internetu)

(1.3) Mówiła to prędko i ze zmieszaniem; przy ostatnich wyrazach nieśmiałym trochę gestem wyciągnęła rękę z rublową asygnatą. (E. Orzeszkowa: Marta)

składnia:

kolokacje:

(1.1) asygnata wpłaty/wypłaty

(1.2) asygnata na węgiel/drewno

synonimy:

(1.1) pokwitowanie, dowód, kwit

(1.2) przydział

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. asygnować

rzecz. asygnowanie n

związki frazeologiczne:

etymologia:

niem. Assignate^[2]

uwagi:

zob. też asygnata w Wikipedii

tłumaczenia:

(1.3) zobacz listę tłumaczeń w haśle: banknot

• angielski: (1.1) assignation
• duński: (1.1) assignation
• francuski: (1.1) reçu m
• niemiecki: (1.1) Beleg m
• ukraiński: (1.1) асигнація ż

źródła:

1. Igłą malowane – Galeria ginących zawodów, czyli jak drzewiej bywało
2. Słownik zapożyczeń niemieckich w polszczyźnie, red. Marek Łaziński, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2008, ISBN 978-83-01-15588-9, s. 28.