dowód

dowód (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈdɔvut], AS: [dovut], zjawiska fonetyczne: wygł. ​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	dowód	dowody
dopełniacz	dowodu	dowodów
celownik	dowodowi	dowodom
biernik	dowód	dowody
narzędnik	dowodem	dowodami
miejscownik	dowodzie	dowodach
wołacz	dowodzie	dowody

(1.1) mat. skończony ciąg zdań wykazujący prawdziwość twierdzenia; zob. też dowód (matematyka) w Wikipedii

(1.2) przedmiot, okoliczność wykazujące coś (dowodzące czegoś)

(1.3) dokument potwierdzający przynależność pot. dowód osobisty

odmiana:

(1.1-3)

 

przykłady:

(1.1) Pierre de Fermat zanotował na marginesie książki, że znalazł zadziwiający dowód swojego twierdzenia, ale niestety margines jest za mały aby go zapisać. Twierdzenie pozostało nieudowodnione przez kolejne 350 lat, a znaleziony w końcu dowód jest pięć razy dłuższy niż cała tamta książka.

(1.2) Ten niedopałek papierosa ze śladami szminki jest dowodem, że odwiedziła pani denata!

(1.3) Policjant nawet nie spojrzał w dowód zatrzymanego.

składnia:

(1.2) dowód + D. • dowód na + B.

kolokacje:

(1.2) mieć dowód / dowody • dowód miłości / sympatii / obecności w miejscu przestępstwa / zabójstwa / … • dowód na słuszność tezy / czyjąś obecność / … • niezbity dowód • dowód rzeczowy • dowód osobisty • służyć za dowód

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. dowodzić ndk., dowieść dk., udowadniać ndk., udowodnić dk.

przysł. dowodnie

rzecz. dowodzik mrz

przym. dowodowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

nie mylić z: do wód

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) proof; (1.2) proof, evidence; (1.3) ID
• arabski: (1.2) برهان m, حجة ż, دليل m
• bułgarski: (1.1) доказателство n; (1.2) доказателство n; (1.3) документ за самоличност m, лична карта ż
• chorwacki: (1.1) dokaz m; (1.2) dokaz m
• dolnołużycki: (1.2) dopokaz m
• duński: (1.2) bevis n
• esperanto: (1.1) pruvo; (1.2) pruvo
• estoński: (1.1) tõestus; (1.2) tõestus, tõend; (1.3) tõend, tunnistus
• francuski: (1.1) preuve ż, démonstration ż; (1.2) preuve ż, témoignage m; (1.3) carte d'identité ż
• górnołużycki: (1.2) dopokaz m
• hiszpański: (1.1) demostración ż, prueba ż; (1.2) prueba ż, testimonio m; (1.3) carné de identidad m
• interlingua: (1.?) prova ^{(do weryfikacji)}
• islandzki: (1.2) sönnun ż
• łaciński: (1.2) pignus n
• macedoński: (1.1) доказ m; (1.2) доказ m
• niemiecki: (1.1) Beweis m; (1.2) Beweis m; (1.3) Ausweis m
• nowogrecki: (1.1) απόδειξη ż; (1.2) απόδειξη ż
• polski język migowy:
  (w zapisie SignWriting)

  (1.1-2)
• portugalski: (1.1) demonstração ż; (1.2) prova ż, evidência ż; (1.3) documento de identidade m
• rosyjski: (1.1) доказа́тельство n; (1.2) до́вод m, доказа́тельство n; (1.3) удостовере́ние ли́чности m, вну́тренний па́спорт m
• serbski: (1.1) доказ m; (1.2) доказ m
• szwedzki: (1.2) bevis n, prov n
• ukraiński: (1.2) доказ m
• wilamowski: (1.1) bywaeis m, bywȧjz m, bywajs m; (1.2) bywaeis m, bywȧjz m, bywajs m
• włoski: (1.1) dimostrazione ż; (1.2) prova ż; (1.3) carta ż, documento m

źródła: