Loading AI tools
polski generał w st. spocz. Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mieczysław Bieniek (ur. 19 czerwca 1951 w Krapkowicach) – generał Wojska Polskiego w stanie spoczynku, doktor nauk społecznych w dyscyplinie nauki o obronności (2018)[5].
 Mieczysław Bieniek podczas odsłonięcia pomnika Piłsudskiego w Krakowie (2008) | |
 generał w st. spocz. | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Przebieg służby | |
| Lata służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
25 BKPow |
| Stanowiska |
dowódca 25 BKPow |
| Główne wojny i bitwy | |
| Późniejsza praca |
doradca ministra obrony narodowej (2024– )[4] |
| Odznaczenia | |
                     | |
Absolwent Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Zmechanizowanych (1973); studia dyplomowe w ASG (1981); Akademia Wychowania Fizycznego (1990); studia podyplomowe w Królewskiej Akademii Studiów Obronnych w Wielkiej Brytanii (1995); studia zarządzania zasobami obronnymi kraju w Monterey w USA, ponadto szereg kursów w zakresie strategii i obronności. Instruktor spadochronowy klasy mistrzowskiej z ponad 3760 skokami na koncie, posiada uprawnienia instruktora spadochronowego armii amerykańskiej, belgijskiej, tureckiej, brytyjskiej i norweskiej[6][7].
W 1969 rozpoczął studia wojskowe we Wrocławiu w Wyższej Szkole Oficerskiej Wojsk Zmechanizowanych, które ukończył w 1973 i został mianowany na pierwszy stopień oficerski. W tym samym roku rozpoczął służbę zawodową w 7 batalionie rozpoznawczym w Brzegu 10 Dywizji Pancernej, gdzie był na stanowisku dowódcy plutonu, instruktora spadochronowego oraz dowódcy kompanii specjalnej. Od 1981, po ukończeniu ASG, kontynuował służbę na różnych stanowiskach dowódczych i sztabowych w 6 Brygadzie Desantowo-Szturmowej. W latach 1990–1992 służył w Polskim Kontyngencie Wojskowym Sił Pokojowych UNDOF w Syrii, po czym po misji objął stanowisko szefa wydziału ds. wizyt zagranicznych Dowództwa Krakowskiego Okręgu Wojskowego. Od kwietnia 1993 był szefem logistyki misji pokojowej ONZ na Saharze Zachodniej. W marcu 1994 został wyznaczony na dowódcę 6 Brygady Desantowo-Szturmowej. W 1996 został mianowany na stopień generała brygady. Od listopada 1996 współtworzył 25 Dywizję Kawalerii Powietrznej w Tomaszowie Mazowieckim. W latach 1999–2002 był szefem Pionu Szkolenia i Ćwiczeń w Dowództwie Sojuszniczych Sil Zbrojnych NATO w Europie (SHAPE). W 2002 objął stanowisko zastępcy dowódcy 3 Międzynarodowego Korpusu Armijnego w Turcji. W 2002 został mianowany na stopień generała dywizji. W pierwszym półroczu 2004 był dowódcą II zmiany Wielonarodowej Dywizji Sił Stabilizacyjnych (MND CS) w Iraku. Z dniem 1 lipca 2004 objął dowództwo nad 2 Korpusem Zmechanizowanym w Krakowie, gdzie pełnił służbę do 2007. 15 sierpnia 2004 został mianowany na stopień generała broni[6], a w 2010 na stopień generała[8]. W latach 2007–2014 pełnił służbę na różnych stanowiskach, w tym zastępcy dowódcy strategicznego NATO ds. transformacji[6]. 3 lutego 2014 minister obrony narodowej Tomasz Siemoniak pożegnał go w związku z zakończeniem zawodowej służby wojskowej[9].
Członek Stowarzyszenia Euro-Atlantyckiego w Warszawie oraz w Waszyngtonie. Profesor wizytujący Kolegium Obrony (ang. Defense College) NATO w Rzymie oraz Narodowego Uniwersytetu Obrony (ang. National Defence University) w Waszyngtonie. Autor wielu opracowań i publikacji na temat bezpieczeństwa i obronności. Specjalista z zakresu wojsk powietrznodesantowych i sił specjalnych. 10 listopada 2010 awansowany przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej na stopień generała. Jest członkiem sekcji spadochronowej Wojskowego Klubu Sportowego „Wawel” w Krakowie. Jest również bratem honorowym Bractwa Kurkowego w Krakowie. Od 2014 jest także Honorowym Obywatelem Gminy Strzelce Opolskie[10]. Uprawia windsurfing i snowboard, jeździ na nartach, gra w tenisa ziemnego i stołowego. Specjalizuje się w bezpieczeństwie międzynarodowym oraz strategii wojskowej. Jest autorem wielu podręczników, książek i artykułów z tej dziedziny. Biegle włada językiem angielskim i rosyjskim. Interesuje się literaturą, historią i sportem. Był aktywnym mieszkańcem Zelkowa[11] Otrzymał tytuł Małopolanina Roku 2022[12]. 3 marca 2015 został zatrzymany w Krakowie przez policję za jazdę po alkoholu. Badanie alkomatem wykazało 1,3 promila. W maju 2015 krakowski sąd wymierzył mu grzywnę 8,5 tys. zł oraz zabronił na rok prowadzenia pojazdów mechanicznych[13].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
