Remove ads
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mathieu Carrière (ur. 2 sierpnia 1950 w Hanowerze) – niemiecki aktor, reżyser i scenarzysta, który zdobył popularność głównie we francuskich filmach[1].
Mathieu Carrière (2004) | |
Data i miejsce urodzenia |
2 sierpnia 1950 |
---|---|
Zawód |
aktor, scenarzysta, reżyser |
Współmałżonek |
Jennifer Bartlett (1983–1993; rozwód) |
Lata aktywności |
od 1964 |
Strona internetowa |
W 1971 za rolę geologa z Lubeki – Carla-Stephana Kursdedta, zakochanego w cnotliwej mężatce (Marie Dubois) w melodramacie Dom państwa Bories (La maison des bories, 1970) zdobył nagrodę na festiwalu filmowym w Karlowych Warach.
Stał się znany z walki o prawa ojców. Podniósł protest przeciw dyskryminacyjnej działalności niemieckich Jugendamtów[2][3][4].
Urodził się w Hanowerze[5] w Dolnej Saksonii w rodzinie hugenotów[6], wypędzonych z Francji podczas edyktu z Fontainebleau[7] jako syn Jutty (z domu Mühling), asystentki rentgenowskiej, i Berna–Ludwiga Carrière, psychiatry[8]. Miał młodszego brata Tila (ur. 1952, w 1978 w wieku 26 lat popełnił samobójstwo)[9][10] i młodszą siostrę Mareike Ann (ur. 26 lipca 1954, zm. 17 marca 2014 na raka pęcherza moczowego w wieku 59 lat)[11], która była również aktorką (Wróżby kumaka, Niebezpieczna metoda)[12]. Dorastał w Berlinie, od 1962 w Lubece. Kiedy miał siedemnaście lat, ojciec wysłał go do jezuickiej szkoły z internatem Lycée Saint-François-Xavier w Vannes we Francji, do której wcześniej uczęszczał reżyser pierwszego filmu Carrière, Volker Schlöndorff. Po maturze w 1969 przeniósł się do Paryża, gdzie studiował filozofię i literaturę, lecz równolegle kontynuował karierę aktorską.
Mając czternaście lat, zadebiutował na dużym ekranie rolą nadwrażliwego i delikatnego Tonio Krögera w filmowej adaptacji noweli Tomasza Manna Tonio Kröger (1964)[13]. Jako szesnastolatek zagrał Tomasza Törlessa, młodzieńca w wieku dojrzewania z powieści Roberta Musila Niepokoje wychowanka Törlessa (Junge Törless, 1966), kierowany przez reżysera Volkera Schlöndorffa stworzył dojrzałą intelektualnie postać, a film otrzymał nagrodę na Festiwalu Filmowym w Cannes. Następnie młody Carrière znalazł się w Jugosławii, gdzie zagrał w dramacie Andrzeja Wajdy opartym na powieści Jerzego Andrzejewskiego Bramy raju (Gates to Paradise, 1968)[14].
Pojawił się u boku Joan Collins we włoskim filmie klasy B Krótka miłość (L’Amore breve, 1969)[15]. Wystąpił potem w dreszczowcu sci-fi Człowiek z cudzym mózgiem (L’Homme au cerveau greffé, 1971), dramacie kryminalnym Sinobrody (Bluebeard, 1972) z Richardem Burtonem, Raquel Welch, Virną Lisi i Nathalie Delon, dramacie Rogera Vadima Gdyby Don Juan był kobietą (Don Juan ou Si Don Juan était une femme..., 1973) z Brigitte Bardot, dramacie kryminalnym Nie ma dymu bez ognia (Il n'y a pas de fumée sans feu, 1973) z Annie Girardot i Mireille Darc oraz dreszczowcu Rewolwer Python 357 (Police Python 357, 1976) z Yves’em Montandem i Simone Signoret.
W dramacie kryminalnym Rogera Vadima Zamordowana młoda dziewczyna (La Jeune fille assassinée, 1974) pojawił się jako zmanierowany i rozczarowany życiem Eric von Schellenberg z paryskiej śmietanki towarzyskiej. W opartym na faktach horrorze Egzekucja (Die Hinrichtung, 1976) został obsadzony w roli maniakalnego mordercy Caina Adamsona, weterana wojny wietnamskiej, który po przybyciu do Belfastu terroryzuje dom pełen międzynarodowych studentek pielęgniarstwa. W melodramacie erotycznym Bilitis (1977) na motywach Pieśni Bilitis wystąpił w roli fotografa Lucasa. W melodramacie wojennym André Delvaux Kobieta między psem i wilkiem (Een Vrouw tussen Hond en Wolf, 1979) z Marie-Christine Barrault i Rutgerem Hauerem pojawił się jako żołnierz z Niemiec. W dramacie biograficznym Egon Schiele: Ekscesy (Egon Schiele - Exzesse, 1980) zagrał postać austriackiego artysty Egona Schiele. W telewizyjnym dramacie Niecierpliwość serca (La Pitié Dangereuse, 1979) zagrał uwodzicielskiego porucznika cesarsko-królewskiej armii u progu I wojny światowej, w którym kocha się bogata, ale kaleka dziewczyna. W teledramacie Krzysztofa Zanussiego Drogi pośród nocy (Wege in der Nacht, 1979) odtwarzał postać Niemca, który z rezygnacją patrzy na niszczenie kultury w cieniu nadchodzącego faszyzmu. Pojawił się także w kilku odcinkach serialu detektywistycznego Derrick (1976, 1979, 1981, 1988).
Był jednym z członków jury na Festiwalu Filmowym w Berlinie ’80. Można go było zobaczyć w dramacie Krzysztofa Zanussiego Pokuszenie (Versuchung, 1982) w roli psychiatry u boku Mai Komorowskiej, dramacie wojennym Jerzego Hoffmana Wedle wyroków twoich... (1983) jako brutalnego oficera hitlerowskiego i dramacie Płonąca kobieta (Die flambierte Frau, 1983) w roli Chrisa, który pracuje jako „mężczyzna na telefon” z Gudrun Landgrebe. Według jego scenariusza powstał film Bratanek Beethovena (Le Neveu de Beethoven, 1985) z Jane Birkin i Nathalie Baye. W 1987 był bohaterem ostatniego filmu Waleriana Borowczyka Ceremonia miłości (Cérémonie d’amour). Potem wystąpił w muzycznym filmie biograficznym Johann Strauss – Niekoronowany król (Johann Strauss – Der König ohne Krone, 1987) jako Eduard Strauss z Mary Crosby i Zsa Zsa Gabor, obrazie biograficznym Kolumb odkrywca (Christopher Columbus: The Discovery, 1992) jako król Jan z Marlonem Brando, Tomem Selleckiem, Rachel Ward, Robertem Davi, Benicio del Toro i Catherine Zetą-Jones, telefilmie fantasy Sat 1 Księżniczka i żebrak (La Principessa e il povero, 1997) z Nicholasem Rogersem, Thomasem Kretschmannem i Maxem von Sydow oraz filmie historycznym Luter (Luther, 2003) u boku Josepha Fiennesa. W jednym z odcinków serialu kryminalnego Tatort (Miejsce zbrodni, 1998) - pt. „Manila” zagrał prokuratora Wehlinga, który zajmuje się prostytucją dziecięcą małych tajskich chłopców[16]. W dwóch włoskich telewizyjnych filmach biblijnych – Judasz z Kariothu (Gli Amici di Gesù – Giuda, 2001) i Przyjaciele Jezusa: Tomasz (Gli Amici di Gesù – Tommaso, 2001) zagrał Piłata.
W latach 1983–1993 był żonaty z Jennifer Bartlett[17], z którą ma córkę Alice Isabelle (ur. 1985). Ze związku z Bettiną Catharina Proske ma córkę Elenę (ur. 24 września 1996)[17].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.