Katharine Hepburn

Katharine Hepburn
	;
Biografía
Nacemento	(en) Katharine Houghton Hepburn ; 12 de maio de 1907 ; Hartford, Estados Unidos de América
Morte	29 de xuño de 2003 (96 anos); Old Saybrook, Estados Unidos de América (pt)
Causa da morte	parada cardiorrespiratoria
Lugar de sepultura	Cedar Hill Cemetery (en)
Relixión	Ateísmo
Educación	Bryn Mawr College ; Kingswood-Oxford School (en)
Altura	170 cm
Cor dos ollos	Azul
Cor do pelo	Rubio
Actividade
Campo de traballo	Actor e actor de cinema
Lugar de traballo	Estados Unidos de América
Ocupación	actriz de cinema, actriz de televisión, actriz de teatro, autobiógrafa, actriz
Período de actividade	1928 - 1994
Partido político	Partido Demócrata
Membro de	Committee for the First Amendment (en)
Compañeiro profesional	Spencer Tracy: Katharine Hepburn and Spencer Tracy (en)
Deporte	tenis ; natación
Obra
Arquivos en	New York Public Library for the Performing Arts (en) *T-Mss 2007-009 ;
Familia
Familia	Houghton family (en)
Cónxuxe	Ludlow Ogden Smith (1928–1934), divorcio
Parella	Spencer Tracy (1941–1967); Howard Hughes (1937–1938)
Pais	Thomas Norval Hepburn e Katharine Martha Houghton Hepburn
Parentes	Katharine Houghton, sobriña
Premios
	(1994) Connecticut Women's Hall of Fame (en) ; (1985) CFDA Lifetime Achievement Award (en) ; (29 de marzo de 1982) Óscar á mellor actriz, premiado polo traballo On Golden Pond (pt) ; (1974) Ladies' Home Journal Women of the Year (en) ; (14 de abril de 1969) Óscar á mellor actriz, premiado polo traballo O Leão no Inverno (pt) ; (1968) Óscar á mellor actriz, premiado polo traballo A que non sabes quen vén cear esta noite?; (1958) Hasty Pudding Woman of the Year; (1934) Óscar á mellor actriz, premiado polo traballo Morning Glory (pt) ; Premio Kennedy; BAFTA á mellor actriz; estrela no Paseo da Fama de Hollywood; Premios Emmy; premio de Honra do Sindicato de Actores; Volpi Cup for Best Actress (en) ; Premio do Festival de Cannes á mellor actriz; David di Donatello; Premio do Sindicato de Actores ;
	Sinatura
Descrito pola fonte	Obálky knih,

Katharine Houghton Hepburn, nada en Hartford, Connecticut o 12 de maio de 1907 e finada en Fenwick, Connecticut o 29 de xuño de 2003, foi unha actriz estadounidense. É a única actriz que gañou catro Óscars e unha das máis nomeadas, con doce candidaturas, tan só superada por Meryl Streep con vinte e unha candidaturas.

Datos rápidos Biografía, Nacemento ...

Pechar

Primeiros anos

Nada en Hartford, Connecticut en 1907, pertencía a unha familia descendente de colonos de Mayflower e ata tiña sangue real nas súas veas. O seu pai era xinecólogo e foi quen a educou. A súa nai, Katharine Houghton, era unha decidida sufraxista moi activa na súa comunidade e que loitou polo recoñecemento das prostitutas^[1] e a planificación familiar.^[2]

Hepburn criouse nun ambiente libre e tolerante, algo que marcaría o seu carácter. Practicou desde moi pequena moitos deportes e segundo conta na súa autobiografía, un verán cortou o pelo, fíxose chamar "Jimmy" e, segundo ela mesma, foi un marimacho. Sendo moi nova, Hepburn recibiu un duro golpe: o seu irmán Tom de 14 anos, a quen ela estaba moi unida, suicidouse aforcándose en Nova York durante unha visita a un familiar: isto converteuna nunha moza retraída e pouco comunicativa.^[3] Deixou os estudos na escola e deu clases coa súa nai na súa casa.

Iniciou os seus estudos de física no Bryn Mawr College, lugar onde comezou as súas actuacións teatrais. Cando os terminou en 1928 decidiu dedicarse totalmente á interpretación. Tivo pequenos papeis en obras como The Czarina onde fixo unha substitución e viaxou a Nova York, onde tomou clases de dicción coa antiga cantante Frances Robinson Duff.^[4]

En 1932 tivo un enorme éxito coa obra teatral The Warrior's Husband, unha fábula grega. Ese mesmo ano foi requirida polo cine e protagonizou para a RKO A Bill of Divorcement, xunto a John Barrymore e dirixida por quen sería un dos seus máis íntimos amigos, George Cukor. O ano seguinte protagonizou Christopher Strong na que interpretaba unha piloto, moi inspirada na figura de Amelia Earhart.

En 1933 gañou o seu primeiro Oscar por interpretar unha actriz provinciana que vai buscar gloria na gran cidade en Morning Glory e o ano seguinte, en 1934, fíxose co premio á mellor actriz no Festival de Venecia pola súa interpretación en Little Women, onde interpretou a Jo March, na versión de George Cukor do clásico "Little Women".

Veleno para o negocio e recuperación

As súas seguintes películas, The Little Minister, na que interpretou unha xitana irlandesa, e o gran clásico da screwball comedy Domando a fera, foron un rotundo fracaso e as produtoras bautizárona como "veleno para o negocio" xunto a Fred Astaire, Joan Crawford e Marlene Dietrich.^[5]

Protagonizou xunto ás "Mozas da RKO", Damas do teatro (1937), que foi candidata a varios Óscar, pero non asentou totalmente a Hepburn. En 1933 e tralo éxito de Morning Glory, interveu na obra teatral The Lake, pola que recibiu malas críticas.^[6] Volveu a Connecticut coa súa familia e regresou triunfante a Broadway coa comedia The Philadelphia Story, que en 1940 foi adaptada para o cine e protagonizada por ela, James Stewart e Cary Grant, e que a devolveu á gloria cinematográfica. O guión desa cinta foi un agasallo do magnate Howard Hughes, a súa parella.^[7]

En 1942, protagonizou xunto a quen sería o amor da súa vida, Spencer Tracy, con quen mantivo unha relación sentimental ata a morte do actor, a comedia Woman of the Year na que amosou o seu plurilingüismo falando francés, ruso e español. Hepburn e Tracy fixeron nove películas xuntos. Xa nos anos corenta protagonizou xunto a el, Without Love dirixida por George Stevens ou The Sea of Grass de Frank Capra e con Angela Lansbury. En 1949, compartiron pantalla en Adam's Rib que narra as situacións nas que un matrimonio de avogados se atopa cando se enfrontan nun tribunal.

En 1951 rodou con Humphrey Bogart dirixida por John Huston The African Queen. O ano seguinte realizou en Venecia, dirixida por David Lean, Summertime, na que interpreta unha solteirona secretaria de vacacións que descobre o amor. Durante todos os anos cincuenta, Hepburn realizou numerosas obras de teatro, entre elas Como goste e O mercador de Venecia de William Shakespeare e The Millionairess de George Bernard Shaw.

A tranquilidade dunha estrela

En 1959, Hepburn realizou o papel máis iconoclasta da súa carreira, o de Violet Venable en Suddenly, Last Summer de Tennessee Williams, xunto a Elizabeth Taylor e Montgomery Clift, e polo cal foi aclamada pola critíca. Logo fixo algunhas adaptacións cinematográficas de obras teatrais, como Long Day's Journey Into Night de Eugene Ou'Neill, na que interpreta unha morfinómana metida nunha familia rota e pola que gañou o premio á mellor actriz no Festival de Cannes.

Logo de cinco anos de parón, nos que coidou un cada vez máis enfermo Tracy, reapareceu xunto a el no seu último filme xuntos A que non sabes quen vén cear esta noite?, trala que Tracy morreu. Hepburn gañou, por este filme, o seu segundo Óscar; moitos din que non llelo concederon a Hepburn pola súa interpretación -considerada magnífica, por outra banda- senón como agradecemento por coidar tantos anos de Tracy. Hepburn nunca viu a montaxe final do filme polos recordos dolorosos que lle traía.^[8] Nese filme a súa sobriña Katharine Houghton, fixo o papel da súa filla.

En 1968 interpretou a Leonor de Aquitania en The Lion in Winter e gañou o seu terceiro Oscar, compartido con Barbra Streisand por Funny Girl.

No ano 1969 Hepburn realizou un dos seus papeis máis recordados no teatro, o da protagonista de Coco,^[6] musical de grande éxito inspirado na vida da deseñadora de moda Coco Chanel.

Xa nos anos 70, Hepburn realizou papeis importantes en máis adaptacións á pantalla de clásicos teatrais, como o da Condesa Aurelia en The Madwoman of Chaillot de Jean Giradoux e o de Hecuba en The Trojan Women de Eurípides xunto a Irene Papas e Vannesa Redgrave. Interveu en A Delicate Balance con Paul Scofield e dirixida por Anthony Harvey e na obra de teatro filmada The Glass Menagerie.

En 1975 encarnou a Eula Goodnitgh en Rooster Cogburn, un filme do Oeste xunto a John Wayne e cun argumento que lembra o de The African Queen.^[9]

Realizou ademais algúns traballos para televisión, como Love among the Ruins, dirixida por George Cukor e con Laurence Olivier, pola que gañou un premio Emmy, ou The Corn Is Green. En 1981, Hepburn interveu na romántica On Golden Pond xunto a Henry Fonda e polo cal gañou o seu cuarto Óscar.

Os seus últimos papeis no cinema foron o de Grace Quigley, no que interpretou unha anciá que contrata un sicario, Nick Nolte, para matar os seus amigos que xa sofren alifates, e o da anciá tía Ginny na película de Warren Beatty, Love Affair. A partir de aí Hepburn realizou pequenas películas para televisión que a mantiveron en activo pero unha vez o seu estado de saúde se agravou retirouse a Connecticut.^[10]

Casada con Ludlow Ogden Smith, divorciouse del na década dos 30 e mantivo relacións con John Ford, que a dirixiu en María Estuardo, co seu axente Leland Hayward e co magnate Howard Hughes.^[11]

En 1942 coñeceu a Spencer Tracy, do que non se separou ata morte del en 1967. Hepburn e Tracy mantiveron esta duradeira relación sen casar, pois Tracy, que era católico, non quixo separarse nunca da súa esposa. Cando chamou á viúva Louise para dicirlle que poderían ser amigas, esta contestou “pensei que só era un rumor”. Hepburn non puido asistir ao enterro de Tracy.^[11]

Aínda que moitos dixeron que Hepburn padecía a enfermidade de Parkinson, ela sempre o negou dicindo que os tremores eran herdanza do seu avó, ao que tamén lle tremían as articulacións e a cabeza.^[12] Hepburn padeceu tamén un tumor no pescozo.^[13] Finou na súa casa de Old Saybrook, no estado de Connecticut o 29 de xuño de 2003.

Katharine Hepburn publicou a súa autobiografía no ano 1991 co título de Me: Stories of My Life. Hepburn xa publicara un libro coas súas experiencias na rodaxe de The African Queen.