Remove ads
Eurípides (en grego, Εὐριπίδης), nado en Salamina en -480 e finado en Pella en -406, é un dos tres grandes poetas tráxicos gregos da antigüidade, xunto a Esquilo e Sófocles.
  | |
| Nome orixinal | (grc) Εὐριπίδης |
|---|---|
| Biografía | |
| Nacemento | 480 a.C. Illa de Salamina, Grecia |
| Morte | 406 a.C. Pela, Grecia (pt)  |
| Actividade | |
| Campo de traballo | Drama, poesía e filosofía |
| Ocupación | escritor de traxedia, poeta, escritor, dramaturgo, filósofo |
| Xénero artístico | Traxedia grega |
| Obra | |
Obras destacables
| |
| Familia | |
| Fillos | Euripides the Younger |
| Pais | Mnesarchus e Cleito |
| Descrito pola fonte | Encyclopædia Britannica Euripides and His Age (en) Pequeno Dicionario Enciclopédico de Brockhaus e Efron |
           | |
A súa nai chamábase Klitonis ou Clito e o seu pai Mnesarco ou Mnesárquides. Durante a súa infancia tivo lugar a Segunda Guerra Médica, decisiva para os gregos e o mundo occidental. Parece ser que de raparigo foi copeiro dun grupo de danzantes, con clara significación relixiosa, polo que se supón que a súa educación foi a convencional da súa época. No 466 a. C. cumpriu dous anos de servizo militar. Odiaba a política e era amante do estudo, para o que posuía a súa propia biblioteca privada. Durante un tempo estivo interesado pola pintura, coincidindo co apoxeo do pintor Polignoto en Atenas. Tivo dúas esposas, chamadas Melito e Quérile ou Quérine. Foi amigo de Sócrates, o cal, segundo a tradición, só asistía ao teatro cando se representaban obras de Eurípides. No 408 a. C., decepcionado polos acontecementos da súa patria, implicada na interminable Guerra do Peloponeso, retirouse para a corte de Arquelao I de Macedonia, morrendo dous anos despois en Pella.
Remove ads
Pénsase que escribiu 92 traxedias pero só se conservan 19 delas máis ou menos completas, edas que unha, Reso, se considera apócrifa; o resto das traxedias só se coñecen por aparecer citado o título nalgunha obra contemporánea ou por recollerse algún fragmento. A súa concepción tráxica está moi afastada da de Esquilo e Sófocles. As súas obras tratan de lendas e eventos da mitoloxía dun tempo afastado, moi anterior ao século V a. C. de Atenas, pero aplicables ao tempo en que escribiu, sobre todo ás crueldades da guerra. Os trazos diferenciais da súa obra son os seguintes:
- • Innovación no tratamento dos mitos.
- • Complexidade das situacións e personaxes.
- • Humanización dos personaxes, que se mostran como homes e mulleres de carne e óso, con paixóns e defectos que nalgúns casos se achegan á traxicomedia.
- • Especial influencia dos problemas e polémicas do momento, que dan un aire de realismo.
- • Crítica da divindade tradicional desde un punto de vista tradicionalista.
- • Diminución do papel do coro.
Eurípides é coñecido principalmente por reformar a estrutura formal da traxedia tradicional, mostrando personaxes femininos fortes e escravos intelixentes, e por satirizar a moitos heroes da mitoloxía grega. As súas obras parecen modernas comparadas coas dos seus contemporáneos, centrándose na vida interna e as motivacións dos seus personaxes dunha forma antes descoñecida para o público grego.
As obras conservadas deste autor son:
- 1. Alcestis (438 a. C.) (segundo posto)
- 2. Medea (431 a. C.) (terceiro posto)
- 3. Os Heráclidas (c. 430 a. C.)
- 4. Hipólito (428 a. C.) (primeiro posto)
- 5. Andrómaca (c. 425 a. C.)
- 6. Hécuba (c. 424 a. C.)
- 7. Suplicantes (c. 423 a. C.)
- 8. Electra (c. 420 a. C.)
- 9. Heracles (c. 416 a. C.)
- 10. Troianas (415 a. C.) (segundo posto)
- 11. Ifixenia entre os Tauros (c. 414 a. C.)
- 12. Ion (c. 414 a. C.) [1]
- 13. Helena (412 a. C.)
- 14. Fenicias (c. 410 a. C.)
- 15. Orestes (408 a. C.)
- 16. As Bacantes (406 a. C., póstuma.)
- 17. Ifixenia en Áulide (406 a. C., póstuma, primeiro posto.)
- 18. O Ciclope, sen datar. É o seu único drama satírico conservado.
- Rinoceronte Editora publicou en 2021 Ión. Ciclope, con tradución do grego antigo, introdución e notas de Iria Pedreira Sanjurjo (ISBN 978-84-17388-57-7).[2]
Remove ads
A sociedade ateniense da época debatíase entre dúas opcións: a estabilidade dos valores conservadores, representada por Esquilo e Aristófanes, e o revisionismo racionalista, representado por Eurípides, Sócrates e os sofistas. A longa Guerra do Peloponeso contribuíu á derrota da primeira opción, ao comprobar que as vellas receitas de outrora non servían xa para o futuro[3]. É notoria a animadversión de Aristófanes contra Eurípides, ao que ataca nas súas comedias, especialmente en As ras, As Tesmoforias e As asembleístas, con chistes e alusións de intención malévola, como a presunta baixa extracción social da nai de Eurípides, á que cualifica como verduleira, cando a realidade era que pertencía a unha familia acomodada, segundo indican fontes serias como Filócoro[4]. As razóns desta teima persecutoria poderían ser dúas:
- Antagonismo ideolóxico co pensamento avanzado de Eurípides.
- A pintura que fai Eurípides das mulleres nas súas traxedias, que as aparta do modelo tradicional moi estereotipado da Comedia Antiga[5].
Remove ads
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
Remove ads