Arte paleocristiá

Denomínase arte paleocristiá ó estilo artístico que se desenvolve na Europa Occidental durante os cinco primeiros séculos da nosa era como consecuencia da aparición dunha nova relixión, o cristianismo durante a época romana.

Historia da arte Por período Arte prehistórica Arte paleolítica Arte rupestre Arte neolítica Arte antiga Arte paleolítica Arte mesopotámica Arte suméria Arte asiria Arte babilónica Arte persa Arte sasanida Arte exipcia Arte celta Arte xermánica Arte fenicia Arte exea Arte cicládica Arte minoica Arte micénica Antigüidade clásica Arte etrusca Arte grega Arte romana Arte paleocristiá Arte medieval Arte bizantina Arte islámica Arte prerrománica Arte xermánica Arte insular Arte anglosaxoa Arte celta Arte visigótica Arte merovinxia Arte carolinxia Arte otoniana Arte románica Arte mudéxar Arte gótica Arte da I. Moderna Renacemento Manierismo Barroco Rococó Neoclasicismo Academicismo Romanticismo Arte moderna Nazarenos Prerrafaelitas Realismo Naturalismo Impresionismo Postimpresionismo Puntillismo Divisionismo Simbolismo Art Nouveau Expresionismo Fauvismo Die Brücke Der Blaue Reiter Vangardas Arte abstrata Neoplasticismo Cubismo Construtivismo Bauhaus Suprematismo Realismo socialista Dadaísmo Surrealismo Futurismo A. contemporánea Pop art Op art New Dada Minimalismo Neoconcretismo Arte conceptual Happening Performance Instalacións Land art Hiperrealismo Por expresión Arquitectura – Pintura Escultura – Deseño Literatura – Música Teatro – Cinema

A nova arte vai herdar do mundo clásico a necesidade de dar forma antropomórfica á idea do divino contrariamente ó xudaísmo que non concibe a representación de Deus polo que ó primeiro o cristianismo vai recorrer a formas simbólicas e alegóricas procedentes do mundo clásico ata atopar o seu propio modo de expresión. As primeiras mostras da arte paleocristiá son tecnicamente pobres, centradas no significado máis ca na forma, cun fondo sentido espiritual, e ata o ano 313 determinado pola persecución do cristianismo que facía que fose en parte unha arte subterránea, confinada nas catacumbas. Logo do edicto de Milán de Constantino os cristiáns comezaron a construír basílicas para o culto, xeralmente dividido en tres zonas: o patio aberto e porticado ós pés da igrexa, o nartex e a cabeceira.

Cronoloxía

Pódense diferenciar tres períodos:

• Etapa preconstantiniana (33 ata o 313): dende o nacemento do cristianismo ata o edicto de Milán trátase dunha arte figurativa que busca enganar o transfundo cristián que representa, para así evitar a persecución á que se viron sometidos os primeiros cristiáns. As obras máis importantes desta etapa atópanse nas catacumbas.
• Etapa Constantiniana (313 ata o 350): Coincide co goberno de Constantino dende o edicto de Milán ata poucos anos despois da súa morte.
• Etapa posconstantiniana (350 ata o século V): Destacando nesta etapa a arquitectura.

Véxase tamén

Outros artigos

• Arquitectura paleocristiá