گویش کلارستاق
گویشی از زبان مازندرانی / From Wikipedia, the free encyclopedia
گویش کلارستاقی در منطقه کلارستاق تکلم میشود. نظرات گوناگونی در بین زبانشناسان در مورد طبقهبندی این گویش وجود دارد. در کتاب راهنمای زبانهای ایرانی که به ویراستاری رودیگر اشمیت منتشر شده، گویش بومی مناطق از چالوس تا خود تنکابن (گویش منطقه کلارستاق) گویشی از زبان مازندرانی میباشد.[1] وبگاه گلاتولوگ گویش کلارستاق و گویش کلاردشت را گویشهایی از زبان مازندرانی میداند.[2][3] حبیب برجیان گویش مناطق کجور و کلار را از لهجههای زبان مازندرانی میداند.[4] ایران کلباسی گویش کلاردشت و تنکابن را گونهای از زبان مازندرانی میداند.[5] طبق دانشنامه ایرانیکا به نقل از دونالد استیلو در بین تنکابن و کلاردشت گویشها حالت انتقال بین گیلکی و مازندرانی دارند؛ و آن را شاخهای زبانی مجزا از گیلکی و مازندرانی طبقهبندی کردهاند. گویشهای بومی کلارستاق و تنکابن را بدین ترتیب میتوان چنانکه دونالد استیلو پیشنهاد میکند، یک گروه زبانی مجزا درون پیوستار گفتاری در طول مناطق ساحلی و ارتفاعات کرانهٔ خزر دانست. این گروه حدوداً بین کلاردشت در شرق، و رامسر در غرب کشیده شدهاست و زین رو توسط دونالد استیلو کاسپین مرکزی تعیین شدهاست؛ با وجود این اتفاق نظر بر سر آن کم است،[6] فردوس آقاگلزاده گویش چالوس و کلاردشت را گویشی از زبان مازندرانی معرفی میکند.[7] در سال ۱۳۸۱ «واژهنامه بزرگ تبری» به ویراستاری «جهانگیر نصری اشرفی» منتشر شد که در بردارندۀ واژگانی از گویشهای عباسآباد و آمل و بابل و بهشهر و علیآباد کتول و کردکوی و نوشهر و ساری و تنکابن و دیگر مناطق بود.[8] در کتاب واژهنامه بزرگ تبری گویشی که در منطقه کلارستاق شامل چالوس و تنکابن شرقی (کلارستاق باستانی، برخی از روستاهای کوهپایهای منطقه بیرون بشم و لنگا و نواحی جلگهای از آب چالوس و عباسآباد و رودخانه نشتا به مرکزیت عباسآباد) تکلم میشود گویشی از زبان مازندرانی میباشد.[9] شماری از پژوهشگران زبانشناس، گویش منطقه تنکابن (گویش تنکابنی) را گویشی از زبان مازندرانی غربی میدانند.[10] زبان گیلکی به دو گویش غربی (بیه پس) و شرقی (بیه پیش) تقسیم میشود و گاه دو گویش دیلمی_اشکوری و گویش بینابین چابکسری_تنکابنی (رامسری_تنکابنی) که به طبری_گیلکی (محدوده تنکابن تا چابکسر) معروف است هم به این فهرست اضافه میشوند.[11] زبان مازندرانی زبانی است که در استان مازندران و قسمتهایی از استانهای گلستان، سمنان، تهران و البرز رایج است. مازندرانی استان مازندران به سه گویش غربی، مرکزی و شرقی تقسیم میگردد. گویش طبری چالوس (کلارستاقی) جز گویش غربی مازندرانی محسوب میشود. گویش مازندرانی غربی در محدودۀ میان چالوس و تنکابن گویش میشود.[12] گویش کلارستاقی از سمت شرق با گویش کجوری در شهرستان نوشهر و شرق چالوس و از سمت غرب با گویش تنکابنی در شهر تنکابن همجوار است.[13][14]
کلارستاقی | |
---|---|
زبان بومی در | ایران استان مازندران |
الفبای فارسی | |
کدهای زبان | |
ایزو ۳–۶۳۹ | – |