تنکابن
شهری در استان مازندران / From Wikipedia, the free encyclopedia
تنکابن ( تلفظ راهنما·اطلاعات) یا شَهسَوار یکی از شهرهای استان مازندران در شمال ایران است. تنکابن مرکز شهرستان تنکابن بوده و این شهرستان پرجمعیتترین شهرستان غرب استان مازندران محسوب میگردد.[2] این شهر مرکز فرمانداری ویژه تنکابن میباشد و مردم آن به گویش تنکابنی و زبانهای مازندرانی،[3][4][5] گیلکی[6] و فارسی سخن میگویند. از محصولات مهم شهر نیز میتوان به انواع مرکبات، برنج، چای و گیاهان زینتی اشاره کرد. این شهر به پایتخت مرکبات ایران مشهور است.[7]
شهر تُنِکابُن شهسوار | |
---|---|
کشور | ایران |
استان | مازندران |
شهرستان | تنکابن |
نام(های) پیشین | تنکا، فیض، شهسوار |
مردم | |
جمعیت | ۵۵٫۴۳۴ (در سال ۱۳۹۵) |
جغرافیای طبیعی | |
ارتفاع | ۲۰- متر |
آبوهوا | |
میانگین دمای سالانه | ۱۶ درجه سانتیگراد |
میانگین بارش سالانه | ۱۱۰۰ تا ۱۵۰۰ میلیمتر |
روزهای یخبندان سالانه | تقریباً ۲۰ روز |
اطلاعات شهری | |
شهردار | محمد ابراهیم لاریجانی[1] |
تأسیس شهرداری | ۱۳۰۴ |
رهآورد | کیوی، انواع مرکبات، برنج، چای، گیاهان زینتی، آووکادو، ماهی، زیتون پرورده، لبنیات محلی ماست چکیده و … |
پیششمارهٔ تلفن | ۰۱۱ |
وبگاه | |
شناسهٔ ملی خودرو | ایران ۷۲ د، ۸۲ ط، ۹۲ د |
کد آماری | ۱۱۶۱ |
جمعیت کل شهرستان تنکابن بر اساس آخرین سرشماری در سال نود و پنج ۱۶۶٫۱۳۲ نفر بوده که تعداد ۵۵٫۴۳۴ نفر آن، جمعیت شهر تنکابن (شهسوار) است.[8]
در حال حاضر بیشتر اهالی استان مازندران این شهر را با نام شهسوار میشناسند. سابقه و تمرکز شهرنشینی در این منطقه بیشتر مربوط به خرمآباد تنکابن بود اما در دوران رضاشاه شهر نوبنیاد شهسوار بهعنوان مرکز «منطقه تنکابن»[persian-alpha 1] شناخته شد. پس از انقلاب ۵۷ نام منطقه یعنی تنکابن را بر روی خود شهر شهسوار هم گذاشتند.
در زمان قاجاریان، خرمآباد مرکزیت منطقه تنکابن و مرکز محالثلاثه[9] در عصر حاکمیت خاندان خلعتبری بر این منطقه بوده است.[10] در دوران زندیان، افشاریان، صفویان و در زمان الحاق منطقه تنکابن از رویان[persian-alpha 2] به دیلمستان[persian-alpha 3] این منطقه با نام دِیلَمخاصه شناخته میشد[persian-alpha 4] و مرکز آن «تنکابن» بود که در دورهٔ صفویان به نام فیض هم خوانده میشد ولی قبل از الحاق از رویان به دیلمستان، تمام این منطقه با نام تَنکابن شناخته میشد. پیشتر از آن، این منطقه و مرکز آن تَنکا نام داشت. از جمله محلههای این شهرستان را میتوان خرمآباد، چناربن، خوبانرزگاه، سلیمانآباد، زنگیشاه محله، کریم آباد، ولی آباد، نعمتآباد، سیاورز، تلاتری، گراکو، گلیجان، پسکلایه بزرگ و کوچک، رودکی، شیلات، لشگرک، لشتو، شیرود، زوار، جاده سه هزار، دوهزار، تمشکل، بلده، بلوار شیرودی، قلعه گردن، ساحل طلایی، خیابان کشاورز، خیابان فردوسی شرقی و فردوسی غربی اشاره کرد. .[11][12][13][14]