ลากข้าง

ลากข้าง (า) ใช้เป็นสระ อา เมื่ออยู่หลังพยัญชนะต้น ​และใช้ประสมสระ เอาะ อำ และ เอา

อักษรไทย
า
รูปพยัญชนะ
ก	ข	ฃ	ค	ฅ	ฆ	ง	จ
ฉ	ช	ซ	ฌ	ญ	ฎ	ฏ	ฐ
ฑ	ฒ	ณ	ด	ต	ถ	ท	ธ
น	บ	ป	ผ	ฝ	พ	ฟ	ภ
ม	ย	ร	ล	ว	ศ	ษ	ส
		ห	ฬ	อ	ฮ
รูปสระ
ะ	–ั	า	–ํ	–ิ	'	"
–ุ	–ู	เ	โ	ใ	ไ	–็
อ	ว	ย	ฤ	ฤๅ	ฦ	ฦๅ
รูปวรรณยุกต์
		–่	–้	–๊	–๋
เครื่องหมายอื่น ๆ
		–์	–๎	–ฺ
เครื่องหมายวรรคตอน
		ฯ	ฯลฯ		ๆ
		๏	๚	๛	┼

สำหรับรูปสระที่ประกอบใน ฤๅ และ ฦๅ จะเรียกว่า ลากข้างยาว (ๅ)^[1] แต่ไม่ถือเป็นรูปสระอย่างโดดๆ เนื่องจาก ฤๅ และ ฦๅ เป็นรูปสระในตัวเองอยู่แล้ว ในแป้นพิมพ์ภาษาไทย ลากข้างยาว อยู่บนปุ่มเดียวกับเลข "1" (จะพิมพ์ได้เฉพาะหลัง ฤ และ ฦ เท่านั้น)

การประสมรูป

การประสมรูป	ปรากฏ	ใช้เป็นสระ	สัทอักษรสากล
(พยัญชนะต้น) + ลากข้าง	–า	อา	/aː/
(พยัญชนะต้น) + นิคหิต + ลากข้าง	–ำ	อำ	/am/, /aːm/
ไม้หน้า + (พยัญชนะต้น) + ลากข้าง	เ–า	เอา	/aw/, /aːw/
ไม้หน้า + (พยัญชนะต้น) + ลากข้าง + วิสรรชนีย์	เ–าะ	เอาะ (ไม่มีตัวสะกด)	/ɔʔ/

เชิงอรรถ

1. "ลากข้างยาว" เป็นชื่อที่ปรากฏใน TIS-620 และยูนิโคด ภาษาไทยไม่มีการเรียกรูปอักษรตัวนี้