skuć

skuć (język polski)

policjant kogoś skuł (1.3)

wymowa:

IPA: [skut͡ɕ], AS: [skuć] ^ⓘ

znaczenia:

czasownik dokonany

(1.1) połączyć ze sobą elementy metalowe przy pomocy ciężkiego narzędzia^[1]

(1.2) usunąć coś uderzeniami młota, kilofa itp.^[1]

(1.3) założyć komuś kajdany lub kajdanki^[1]

(1.4) spiąć kogoś kajdanami z kimś innym^[1]

(1.5) przen. zamrozić rzekę lub jezioro, „uwięzić” wodę^[1]

(1.6) pot. slang. okaleczyć komuś coś, bijąc^[1]

czasownik zwrotny dokonany skuć się

forma		liczba pojedyncza			liczba mnoga
		1. os.	2. os.	3. os.	1. os.	2. os.	3. os.
bezokolicznik		skuć
czas przyszły prosty		skuję	skujesz	skuje	skujemy	skujecie	skują
czas przeszły	m	skułem	skułeś	skuł	skuliśmy	skuliście	skuli
	ż	skułam	skułaś	skuła	skułyśmy	skułyście	skuły
	n	skułom	skułoś	skuło
tryb rozkazujący		niech skuję	skuj	niech skuje	skujmy	skujcie	niech skują
pozostałe formy czas zaprzeszły m skułem był skułeś był skuł był skuliśmy byli skuliście byli skuli byli ż skułam była skułaś była skuła była skułyśmy były skułyście były skuły były n skułom było skułoś było skuło było forma bezosobowa czasu przeszłego skuto tryb przypuszczający m skułbym, byłbym skuł skułbyś, byłbyś skuł skułby, byłby skuł skulibyśmy, bylibyśmy skuli skulibyście, bylibyście skuli skuliby, byliby skuli ż skułabym, byłabym skuła skułabyś, byłabyś skuła skułaby, byłaby skuła skułybyśmy, byłybyśmy skuły skułybyście, byłybyście skuły skułyby, byłyby skuły n skułobym, byłobym skuło skułobyś, byłobyś skuło skułoby, byłoby skuło imiesłów przymiotnikowy przeszły m skuty, nieskuty skuci, nieskuci ż skuta, nieskuta skute, nieskute n skute, nieskute imiesłów przysłówkowy uprzedni skuwszy rzeczownik odczasownikowy skucie, nieskucie

forma		liczba pojedyncza			liczba mnoga
		1. os.	2. os.	3. os.	1. os.	2. os.	3. os.
bezokolicznik		skuć się
czas przyszły prosty		skuję się	skujesz się	skuje się	skujemy się	skujecie się	skują się
czas przeszły	m	skułem się	skułeś się	skuł się	skuliśmy się	skuliście się	skuli się
	ż	skułam się	skułaś się	skuła się	skułyśmy się	skułyście się	skuły się
	n	skułom się	skułoś się	skuło się
tryb rozkazujący		niech się skuję	skuj się	niech się skuje	skujmy się	skujcie się	niech się skują
pozostałe formy czas zaprzeszły m skułem się był skułeś się był skuł się był skuliśmy się byli skuliście się byli skuli się byli ż skułam się była skułaś się była skuła się była skułyśmy się były skułyście się były skuły się były n skułom się było skułoś się było skuło się było forma bezosobowa czasu przeszłego skuto się tryb przypuszczający m skułbym się, byłbym się skuł skułbyś się, byłbyś się skuł skułby się, byłby się skuł skulibyśmy się, bylibyśmy się skuli skulibyście się, bylibyście się skuli skuliby się, byliby się skuli ż skułabym się, byłabym się skuła skułabyś się, byłabyś się skuła skułaby się, byłaby się skuła skułybyśmy się, byłybyśmy się skuły skułybyście się, byłybyście się skuły skułyby się, byłyby się skuły n skułobym się, byłobym się skuło skułobyś się, byłobyś się skuło skułoby się, byłoby się skuło imiesłów przymiotnikowy przeszły m skuty, nieskuty skuci, nieskuci ż skuta, nieskuta skute, nieskute n skute, nieskute imiesłów przysłówkowy uprzedni skuwszy się rzeczownik odczasownikowy skucie się, nieskucie się

(2.1) założyć sobie kajdany lub kajdanki

(2.2) założyć kajdany lub kajdanki sobie wzajemnie^[2]

(2.3) przen. o rzece lub jeziorze: zamarznąć^[2]

(2.4) pot. upić się mocno

odmiana:

(1.1-6) koniugacja Xa

 

(2.1-4) koniugacja Xa

 

przykłady:

(1.2) Trzeba tu skuć dwa metry podłogi, żeby założyć rurę kanalizacyjną.

(1.5) Potężny mróz skuł wszystko na twardy kryształ^[3].

(1.6) Za kradzież roweru mojemu bratu, skuliśmy mordę temu palantowi.

(2.4) Jacek skuł się wczoraj na imprezie w akademiku.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. skucie n, skuwanie n, kucie n, skuwka ż, okowy nmos, podkucie n

czas. skuwać ndk., kuć ndk.

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. s- + kuć

uwagi:

tłumaczenia:

źródła:

1.  Hasło „skuć” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
2.  Hasło „skuć się” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
3. Wacław Sieroszewski, Dno nędzy (wyd. 1900)