przestępczy

przestępczy (język polski)

wymowa:

IPA: [pʃɛˈstɛ̃mpt͡ʃɨ], AS: [pšestẽmpčy], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.• nazal.• asynch. ę  ​^?/i

znaczenia:

przymiotnik

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	przestępczy		przestępcza	przestępcze	przestępczy	przestępcze
dopełniacz	przestępczego		przestępczej	przestępczego	przestępczych
celownik	przestępczemu		przestępczej	przestępczemu	przestępczym
biernik	przestępczego	przestępczy	przestępczą	przestępcze	przestępczych	przestępcze
narzędnik	przestępczym		przestępczą	przestępczym	przestępczymi
miejscownik	przestępczym		przestępczej	przestępczym	przestępczych
wołacz	przestępczy		przestępcza	przestępcze	przestępczy	przestępcze

(1.1) związany z przestępczością i przestępcami; właściwy przestępcom

odmiana:

(1.1)

 

przykłady:

(1.1) Jeden z tamtejszych wychowawców w liście do redakcji opisał malwersacje, jakich dopuszczała się dyrektorka wspólnie z kuratorem, pod osłoną wojewódzkich władz partyjnych. Tu mechanizm był podobny – ewidentna działalność przestępcza, tym razem wyjątkowo parszywa, bo polegająca na żerowaniu na dzieciach – sierotach i pełne krycie tej działalności przez kolesiów z władz wojewódzkich^[1].

(1.1) Kontakt ten oznacza, że tradycje przestępcze mogą być i są przekazywane kolejnym generacjom w sposób podobny do sposobu przekazywania języka i innych wytworów społecznych^[2].

składnia:

kolokacje:

(1.1) działalność / organizacja / siatka przestępcza • zorganizowana grupa przestępcza

synonimy:

(1.1) kryminalny, przestępny, karalny

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) nieuczciwy

hiponimy:

(1.1) łapówkarski, aferalny, bandycki, defraudancki, mafijny, sutenerski, złodziejski, zbrodniczy^[3]

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. przestępstwo n, przestępczość ż, przestępca m, przestępczyni ż

przym. przestępny

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) crime-ridden, delinquent, criminal, felonious
• arabski: (1.1) مجرم
• azerski: (1.1) cinayətkar
• białoruski: (1.1) злачынны
• czeski: (1.1) zločinný
• esperanto: (1.1) krima
• francuski: (1.1) délinquant
• gudźarati: (1.1) ગુનેગાર (gunēgāra)
• hiszpański: (1.1) delictivo, criminal
• interlingua: (1.1) delictuose, criminose
• słowacki: (1.1) zločinný
• szwedzki: (1.1) brottslig, olaglig, kriminell
• ukraiński: (1.1) злочинний
• włoski: (1.1) criminale, delinquenziale

źródła:

1. Maciej Pinkwart, Dziewczyna z Ipanemy, 2003, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
2. Andrzej Siemaszko, Granice tolerancji : o teoriach zachowań dewiacyjnych, 1993, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
3.  Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.