odznaczenie

odznaczenie (język polski)

odznaczenia (1.1)

wymowa:

IPA: [ˌɔdznaˈt͡ʃɛ̃ɲɛ], AS: [odznačẽńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• -ni…• nie dwuz.• akc. pob.

​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	odznaczenie	odznaczenia
dopełniacz	odznaczenia	odznaczeń
celownik	odznaczeniu	odznaczeniom
biernik	odznaczenie	odznaczenia
narzędnik	odznaczeniem	odznaczeniami
miejscownik	odznaczeniu	odznaczeniach
wołacz	odznaczenie	odznaczenia

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	odznaczenie
dopełniacz	odznaczenia
celownik	odznaczeniu
biernik	odznaczenie
narzędnik	odznaczeniem
miejscownik	odznaczeniu
wołacz	odznaczenie

(1.1) honorowe wyróżnienie w formie emblematu: odznaki, medalu, krzyża lub gwiazdy, przyznawane komuś za wybitny czyn lub osiągnięcia – przez władze, dowództwo wojskowe lub instytucję; zob. też odznaczenie w Wikipedii

(1.2) rzecz. odczas. od odznaczyć

odmiana:

(1.1)

 

(1.2) blm,

 

przykłady:

(1.1) Z wojny dziadek wrócił do domu w dziurawych butach, ale z całą serią odznaczeń.

(1.2) Po uroczystym apelu odbyło się odznaczenie wyróżniających się żołnierzy i podoficerów.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. znak m, odznaka ż, odznaczanie n

czas. odznaczać ndk., odznaczyć dk., znaczyć ndk.

przym. odznaczeniowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• duński: (1.1) udmærkelse w; (1.2) udmærkelse w
• nowogrecki: (1.1) παράσημο n; (1.2) παρασημοφόρηση ż

źródła: