niegodziwiec

niegodziwiec (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌɲɛɡɔˈd͡ʑivʲjɛt͡s], AS: [ńegoʒ́ivʹi ̯ec], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob.• i → j  ^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) książk. ktoś niegodziwy, zły, nieuczciwy, nikczemny

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	niegodziwiec	niegodziwcy
dopełniacz	niegodziwca	niegodziwców
celownik	niegodziwcowi	niegodziwcom
biernik	niegodziwca	niegodziwców
narzędnik	niegodziwcem	niegodziwcami
miejscownik	niegodziwcu	niegodziwcach
wołacz	niegodziwcze/niegodziwcu	niegodziwcy

odmiana:

(1.1)

 

przykłady:

(1.1) Potem jednak służbę znalazła, dziecko u tej praczki za zapłatą zostawiła i przez czas jakiś nieźle by jej było, gdyby zgryzota i żałość, i złość na tego niegodziwca, co ją stąd wyciągnął, a potem w najnieszczęśliwszym położeniu porzucił, nie piekły i nie męczyły tak, że suknię na sobie czasem w drobne kawałki darła (…) (E. Orzeszkowa: Cham)

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) łotr, nędznik, łajdak, drań, nikczemnik

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. niegodziwość ż

przym. niegodziwy

przysł. niegodziwie

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) scoundrel, villain, rascal, knave
• białoruski: (1.1) нягоднік m
• esperanto: (1.1) fihomo, fiulo
• jidysz: (1.1) רשע m (rosze)
• rosyjski: (1.1) негодяй m, подлец m

źródła: